「 boy with luv 」taekook ✓

⌯ 7

Jungkook büyük bir sıkıntıyla oflayarak duvardaki saate baktı. Dersin bitmesine az kalmıştı fakat ona dakikalar saatlere dönüşüyormuş gibi geliyordu. Vakit geçmek bilmiyordu ve Jungkook'un tek istediği eve gidip uzanmaktı. Artık saniyeleri sayıyordu.

3

2

1

Arkadaşlarına el sallayıp sınıftan kaçarcasına çıktı. Bahçeden çıkarken çantasının kulplarını sıkıca kavradı.

Üç hafta olmuştu. Taehyung'u en son gördüğünden bu yana tam tamına üç hafta olmuştu. Daha öncesinde aylarca görmediği olmuştu evet ama -son zamanlarda sık sık karşılaştıklarından olsa gerek- şimdi sabretmek çok zordu küçük için. Aksine daha dayanıklı olması gerekmiyor muydu? Gün geçtikçe özlemi katlanıyor gibiydi.

Tek düşünmesi gerekenin dersleri olduğu bu dönemde onu düşünmesi biraz suçlu hissetmesine sebep oluyordu. Fakat elinde olan birşey değildi. Öyle ki bazı günler öylesine yatağına uzanıyor ve yumuşak saçlarından ellerini geçirip okşadığını hayal ediyordu. O kadar yumuşak görünüyorlardı ki gerçekte yaşansa nasıl hissederdi bilmiyordu. Ensesindeki saçlarına da dokunmak isterdi mesela. Ellerini tek tek tüm telleri arasından geçirmek, yumuşaklığı herbir yanında hissetmek ve sıkıca çekiştirmek-

"Jungkook?"

Bir rüyadan uyanıyormuşcasına kafasını iki yana salladı. Jimin kapıda durmuş tek kaşı havada, meraklı bir şekilde ona bakıyordu. Ne ara geldiğini bilmediği eve girerken kızaran yüzünü saklamak için başını eğmişti. Düşündüğü şeyler hoş değildi. Bunları hayal etmek ona acıdan başka birşey vermeyecekti; bunu biliyordu.

Yine de düşünmeden edemiyordu.

Yüreği sızısıyla kıvrandı. 'Onu acaba ne zaman görebilirim?' Bu soru sürekli zihnini meşgul ediyordu. Bir türlü cesaret edip soramıyordu abisine. Oysa tek yapması gereken neden görüşmediklerini sormaktı. Gayet normal ve basit bir soruydu.

Yemekten önce cesaretini topladı ve Jimin'in odasına doğru yol aldı. Üstü çıplak bir şekilde yatakta uzanan abisine dikti gözlerini. "Taehyung hyung neden artık gelmiyor?"

Jimin'in kaşları merakla havaya kalktı. "Neden soruyorsun?"

Jungkook telaşa düştü. Bunu düşünmemişti. Soruyu savuşturarak "Merak ettim sadece." dedi.

Jimin kapının köşesinden büyük, meraklı gözlerle bakan ve kendisinden bir cevap bekleyen küçüğünü baştan aşağı inceledi. Arkadaş mıydılar? Ne zaman yakınlaşmışlardı bilmiyordu. Yakınlar mıydı onu bile bilmiyordu. Birkaç kez sohbet ederken görmüştü onları.

"Bilmiyorum Jungkook. Okulda birbirimizi yeterince görüyoruz zaten."

Jungkook aldığı cevaptan memnun değildi. Tüm ilgisini tekrardan telefonuna veren abisine baktı; daha fazla cevap alamayacağı da belliydi. Ayaklarını sürüyerek odasına geçti. Beklemekten başka yapabileceği birşey yoktu. Ve bunun farkında olmak fazlasıyla canını sıkıyordu.

•••