「 boy with luv 」taekook ✓

⌯ 26

Bu bölümü ceyhobier e ithaf ediyorum ♥ Bak bölüm yaz dedin yazdım ama ithaf edilecek bir bölüm değildi umarım okuduktan sonra bana kızmazsın skdjks

•••

Jungkook rahatsızca sağ kolunun üstüne döndü. Uykusu hafiflemişti ve her an uyanacak gibiydi. Uyanmamak için gevşemeye çalışsa da yüzüne düşen ışıkla gözlerini araladı. Taehyung elleri prizin üstünde kapıda öylece dikilmiş Jungkook'a bakıyordu. Jungkook hemen ayaklandı. Uyuyup uyanmasına rağmen zihni hiç uyumamış gibi açıktı ve kendini dinç hissediyordu.

"Taehyung? Özür dilerim uyuya kalmışım." Taehyung bir şey demeyince konuşmaya devam etti. "Aslında uyumayacaktım. Kafamı yastığa koyunca uyumuşum."

Taehyung odaya doğru adımladı. Gittikçe Jungkook'a yaklaşırken küçük olan odadaki ağır havayı hissetti. Dikkatlice Taehyung'a baktı, son derece ciddi görünüyordu. Yatağında uyumasına mı kızmıştı acaba? Ya da kızmış mıydı onu bile bilmiyordu Jungkook. Ama ortamdaki gerginlik hissedilmeyecek türden değildi.

"Tae-" Jungkook konuşmak istedi ama sözü havada asılı kaldı. Taehyung yanına oturarak yataktan destek aldı.

"Özür dilerim Jungkook."

Dudaklarından iyi bir şeyler çıkmayacağı belliydi ama sıkıntı neydi, anlamamıştı. O kadar ciddi görünüyordu ki Jungkook dudaklarını kıpırdatsa bile sesinin çıkacağını sanmıyordu. Sanki vücudu tüm kontrolünü kaybetmiş ruhu bedeninden çıkmış odadın bir köşesinde olan bitenleri izliyordu.

"Ben düşündüm. Gerçekten düşündüm. Ama böyle olmaz."

Taehyung dudaklarını birbirine bastırdı. Konuşmamak için yemin etmiş gibi bir daha açmadı. Fakat sesini zihninde duyuyordu Jungkook. Olmaz. Yapamam. Bu şekilde olmaz. Biz olamayız. Hayır. Üzgünüm Jungkook. Hayır. Ben yapamam. Jungkook.

Kelimeler birbir etrafını sarıyordu Jungkook'un. Bu bir şaka mıydı? Eğer öyleyse bir an önce bitsin istedi. Ama kelimelere yenileri ekleniyordu ve hiç susmuyordu ses. Jungkook gözlerini kapadı. Kulaklarını da kapamak istedi ama bu bir kaçış yolu değildi. O zihnindeydi. Onunla beraberdi.

Gözlerini tekrar araladığında oda karanlıktı. Bir süre etrafta gezindi gözleri. Tanıdık bir süliete odaklandığında önceleri çok karanlık görünen oda daha da seçilir hale geldi. Taehyung, Jungkook'un uyandığını fark ettiğinde askılıktan uzaklaşıp Jungkook'a doğru yürüdü.

"Uyandırdım mı? Özür dilerim."

Jungkook'tan ses gelmedi. Taehyung uyku sersemliğiyle ona bakan Jungkook'u inceledi. Saçları karışmış yanakları odanın sıcaklığıyla ısınmıştı. Şirin gözüküyordu. Jungkook her zaman şirin gözükürdü.

Birkaç adım atıp yaklaştı. "Seni uyandırmayacaktım. Uykun hafifmiş."

Jungkook üzerindeki sersemliği atana kadar koca gözlerle Taehyung'u izledi; Ceplerini boşaltırken bir yandan etrafı düzenleyişini, sakin adımlarla yanına gelişini. Hatta gözleri bir ara komidindeki deftere bile takılmıştı fakat bir şey söylemek yerine Jungkook'un yanına oturmuş ona doğru dönmüştü.

"İyi misin?"

Jungkook birkaç kez dudaklarını aralayıp tekrar kapattı. Taehyung olan biteni anlamak istercesine yüzünü inceliyordu fakat küçüğün dudaklarını bıçak açmıyordu. Hala rüyanın etkisindeydi. O kadar gerçekçiydi ki zihninin böyle şeyler yapabildiğini bile bilmiyordu. Orası Taehyung'a ait bilgilerle doluydu ve belliydi ki kötüye kullandığında hiçte iyi şeyler olmuyordu.