Sonraki iki hafta Jimin'in, ve dolayısıyla da Taehyung'un, sınav haftasıydı ve Jungkook hiç bu kadar üzgün olduğunu hatırlamıyordu. Onlarınki bittiğinde kendi sınavları başlayacaktı ve bu yüzden onu uzun bir süreliğine göremeyecekti.
'Ne zaman yakınlaşsak aynı zamanda da uzaklaşıyoruz' diye düşünmeden edemedi Jungkook. Kendisini en kötüsüne hazırlamıştı. Şu durumda onu bir ay göremeyebilirdi. Bu yüzden ortada hiçbir sebep yokken, gecenin geç bir saatinde Taehyung'dan mesaj aldığında şaşırmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook, Taehyung'un Jimin için endişelenmesini aşırı tatlı bulmuştu. Karanlıkta yatağına uzanmış konuşmaları sil baştan okuyordu. Her okuduğunda 'jungkookie' kısmına takılıyor, uzun bir süre devamını getiremiyordu.
Yüzündeki büyük gülümsemesiyle, belki de 5. kez, baştan sona okudu ve ekranı kapattı. Elleri göğsünde kenetlenmiş bakışları tavana odaklanmıştı.
İçerisinden binbir duygu geçen gözleri uykuyla gittikçe ağırlaşırken tanrıya dua etmeyi unutmadı; 'Tanrım eğer gerçekten ikimizin beraber olduğu günler varsa bunları benden mahrum bırakma ve onu bana getir.'
