Ali Asaf babasının hastanesinde profesör beyin cerrahıdır. Oğuz ve Eylül , liseden çok yakın kankalar. Eylül Ipek'in ablası , Esma ve Bahar'ın yoldaşıdır. Çiftlerle birlikte komik ve eğlenceli bir senaryo olacağını düşünüyorum.. Hikayemde bu düzeni...
Berk'in sorduğu soruları beklemiyordum şu anda. Aralarında benim bile cevabını bilmediğim sorular vardı : ''Yaşama şansı yüzde kaç?'' ''Ameliyattan sonra bir şeyler değişecek mi?'' ''Sende girecek misin ameliyata?'' ''Beni unutur mu?'' ve daha fazlası. Keşke yanımda Ali de olsaydı. Gözyaşlarım akmaya başladı. Ben bankta otururken Berk bir anda kalktı ve yanımdan gitmeye başladı. Arkasından baktım. Annesini kaybetmişti ve şimdi de sevdiği kadın ,Deniz, mücadele ediyordu. Telefonum çalmaya başladı. Gözyaşlarımı sildim ve telefonu açtım.
Ali:Hayatım? Eylül: E..Efendim Ali? Ali:Sen iyi misin? Eylül:Değilim.. Ali:Neredesin? Eylül:Bahçedeyim..Hemen gel nolur.. Ali:Hemen geliyorum sevgilim..
Dedi ve telefonu kapattı. 5 dakika sonra hızla bahçeye girdi. Ağlayan bir Eylül gördü. Yanıma koştu ve bana sarıldı. Onun o güçlü kollarını o kadar çok özlemişim ki..Bir süre sarıldık. Sonra beni dikledi. Ağlamam durmuştu , şimdi sadece sessizce akıyorlardı. Bana sorarcasına bakıyordu sevdiğim adam. (Duruşları medya..😁)
Ali:Kim üzdü benim karıcığımı?
Ali bunu söyleyince biraz güldüm. Komik geliyordu çünkü beni taklit etmesi. Derin bir nefes aldım ve anlattım.
Eylül:Durum bu yani anlayacağın. Ali:Berk daha çok genç ve bu duyguları iyi karşılayacak güçte değil henüz. Zaman vermemiz gerekiyor. Ama yine de fazla zamanı olmayacak. Deniz'in durumu ciddi çünkü. Bu arada senin için izin aldım. En rahat koltuğumuzdan birisi sana amade olacak. Eylül:Güzell.. Ali:Asma o güzel yüzünü sevgilim. Bu tepkiyi vereceğini ikimizde biliyorduk. Eylül:Doğru..Keşke şuan yanında olabilseydim.. Ali:Hadi gel ben sana çikolatalı sütünü ısrarlıyım. Eylül:Hayır diyemeyeceğim. Ali:Eminim..😁
Kalktık ve beraber kafeye doğru yürüdük. Ali bana çikolatalı sütümü aldı. O ameliyata , ben de Baharlara gittim. O güzel koltuklarını özlemişim. Kapıyı tıkladım. Içeriden "Geliyorum..!" sesi geldi. Kapı açıldı. Karşımda yüzünde maske , saçı dağınık topuz yapılmış Bahar vardı. Beni görünce kahkahalarla gülmeye başladı. Onun gülüşüne ben de güldüm. Içeri geçtim. Arkamdan kapıyı kapattı. Yanıma geldi. Ona elimle dur işareti yaptım ve diyeceğini yarıda kesti. Anlamsızca bana bakıyordu. Çantamı büyük koltuğa attım ve o rahat koltuğa oturdum. Bahar da göz devirdi.
Bahar:Kuzum sen koltuk için geldiysen ben gidiyorum. Eylül:Gitme gitme gel yanıma. Iki kişilik burası. Tabi biz 5 kişi olacağız ama olsun. Bahar:Eylül deli misin kızım yaa..😂 Eylül:Oğuza söyle. Kalmış şurada 3 ayımız. Bu koltuğu bana kargolasın. Deli oldum ben buna.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Baharın salonu*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
