56. BöLüM ~ Yara bandı ~

188 16 115
                                    

Sevda hemşire bugün bi tuhaftı. Hastaya ilgisizdi. Ailevi sorunlar olarak değerlendirip dikkatimi hastaya verdim. Tam kanama başladığında Esra acile girdi. Beraber hastayı ameliyathaneye çektik. Esra durumu anlamış olacak ki endişeliydi. Eğer hastanın parmakları 40 dakika içinde yerine dikilmezse hastanın yaşam şansı %35 düşüyordu. Biz sterilize olana kadar hastayı ameliyata hazırladılar. Tam ameliyat kapısı açıldı ki koridorun sonundan koşarak birisi koşarak yanımıza geldi. Ağlamaktan konuşamıyordu bile. Geleni yanıma gelince daha iyi gördüm. Bu kırmızı gözleriyle Deniz geldi. Şule teyzenin en küçük kızıydı. Denizle aramızda hiç bir sıkıntı olmamıştı.

Deniz (Müge Boz) ; Eylülün anlaştığı kuzeni

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Deniz (Müge Boz) ; Eylülün anlaştığı kuzeni. 24 yaşında oldu ve estetik dalında hemşire. Amacı Estetik Cerrahı olmak..

Deniz:Eylüül..!
Eylül:Deniz sakin ol. Git beni odamda bekle. Ameliyata girmem gerek.

Deniz:Elini kurtar ! O bir doktor ve eli lmazsa öldürür kendini. Nolursun kurtar onu..😢
Eylül:Tamam , hadi odama git..😕

Deniz arkasına baka baka ameliyat katından çıktı. Esra ile Ameliyata girdik. Yaklaşık 5 saatlik ameliyattan sonra parmakları ve sinirleri onarmıştık. Ama doktorluğa geri dönebilmesi için en az 4 ay beklemesi
gerekecekti. Odaya alındıktan sonra Esra ile ameliyatı konuştuk. İlk 4 gün eli acıyacağı için ağrı kesici vermeye karar verdik. Uyandığı haberini alınca söyleyeceklerimi aklımda toparladım ve odasına girdim. Deniz başında oturuyordu. Bana ne olacağını sordular. Bende aklımda toparladığım şeyleri söyledim. Deniz'in gözünden bir damla yaş düştü.

Deniz:4 ay sonra eli eskisi gibi olacak değil mi ?
Eylül:Onu zaman gösterecek.
Doğan:Yine ameliyat yapabileceğim değil mi ?
Eylül:Iyileşirse neden olmasın. Neyse. Geçmiş olsun. Ben artık gidiyim. Hastalarım var.
Deniz:Her şey için teşekkürler kuzen..🙃
Eylül:Önemli değil. Sonra konuşuruz.

Odadan çıktım. Düşünceli şekilde odama gittim ve ilk 4 hastamı aldım. Artık mola vermem gerekiyordu. Mola da 1.30 saatlik olduğu için eve gitmeye karar verdim. Çantamı topladıktan sonra ameliyat ve hasta raporlarını inceledim. Tam da mola bitiminde bir ameliyatım vardı. Hastaneden çıktım ve arabaya yürümeye başladım. Aklıma Ali , Su ve Rüzgar için nasıl sürpriz yapabileceğim geldi. Çantamdan araba anahtarını çıkardım ve bindim. Çantamı yan koltuğa koydum ve arabayı çalıştırdım. Yolda giderken bir pastanede durdum ve Framboğazlı güzel bir pasta aldım. Yan koltuğa koyduktan sonra eve gittim. Pasta paketini ve çantamı elime aldım. Kapının önüne geldim ve zili çaldım. Ali'nin içeriden "Geldim.." sesi duyuluyordu. Tebessüm ettim. Kapı açıldı. Ali beni görünce şaşırdı.

Ali:Hayatım ?
Eylül:Sürpriz yapıyım dedim..😁
Ali:Vaay. Hoşgeldin..😀
Eylül:Neredeler ?
Ali:Salon. Nasıl geçti günün ?
Eylül:Deniz'i gördüm bugün de. Bir doktorun refakatçisiydi.
Ali:Sana bir şey dedi mi ?
Eylül:Yo. Bizim onunla aramız iyi.
Ali:Vaka neydi ?
Eylül:Doktorun yani hastanın orta parmağı ve işaret parmağı kesilmişti. Artık ne olduysa.. Bizde Esra ile ameliyatı yaptık. Odaya alındı. Ama 4 ay elini kullanılamayacak..😕
Ali:Bir doktor için 4 ay zorlu olacak.
Eylül:Elini eskisi gibi kullanmak istiyorsa dayanmalı ama.
Ali:Doğru. Hadi pastaları alıp da bebeklerimizin yanına gidelim..😀
Eylül:Hadi. Bu arada Berk nerede ?
Ali:Odasında. Plan program yapıyor.
Eylül:Vaay uğrarım ona bir ara. Bu sefer ciddi bir şeyler yapacak galiba.
Ali:Fenaa..😅

Belki de her şey bir gülümseme..Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin