Belki de her şey bir gülümseme..

59. BöLüM ~ Kulak Tırmalayan Ses ~

Kırmızı ışıklara takıla takıla hastaneye vardım. Ama hazırlanmak için 2 dakikadan az bir sürem kalmıştı. Koşturmam gerekiyordu. Tam köşeyi döndüğümde biriyle çarpıştım. Karşımda Nazlı vardı ve ona çarpmamdan hoşnut değildi. Hiç takmadan ameliyathaneye koşmaya devam ettim. Ama arkamdan ne dediğini duymuştum..

Nazlı:Sakar şey !

Nazlı , bilinmeyen bir sebeple Ceyda'nın EN yakın arkadaşı olduğu için bana gıcıktı. Ona takılmadan hazırlanma odasına girdim. Çantamı dolaba koydum ve ameliyat kıyafetlerimi giyindim. Telefonumu da alarak hemen ameliyathane 2'ye girdim. Tam zamanında girmiştim. Sevda hemşire de geldi ve ameliyata başladık. Her şey yolunda gidiyordu. Takii Sevda hemşire yanlış yapana kadar..😑

Eylül:Sevda Hemşire ?!

Sevda hemşire ilgisizce hastaya bakıyordu. Bir kez daha bağırdım. Kendine geldi ve hastayı kurtardık. Sinirliydim. Bana stres yaptırmıştı çünkü.. Çok basit bir ameliyattı ve hasta onun yüzünden masada kalabilirdi. Ameliyat çıkışı beni beklemesini söyledim. Tepki vermeden dışarı çıktı. Bir önceki hastada da ilgisizdi. Ama onu aile meselelerine vermiştim. Iyi bir hemşire olması için hastalarla ilgili olması gerekiyordu. Ameliyattan çıktım. Koridorun sonunda beni bekliyordu. Ellerini birbirine kenetlemişti. Karşısına geçtim.

Eylül:Hastaya ilgisiz davranıyorsun. Seni uyarmam gerektiğini düşündüm. Basit bir ameliyattı ve hasta senin küçük bir hatan yüzünden ölebilirdi.
Sevda:Özür dilerim..😐
Eylül:Eğer özel değilse sebebini öğrenmek istiyorum..😐
Sevda:Sizi ilgilendirmez hocam.
Eylül:Pekii. Ilk uyarım bu. Ikincisinde aynı şekilde davranmam.

Sevda hemşireyle konuşmamız diğer hemşirelerin dikkatini çekmişti. Belli etmeden bize bakıyorlardı. Ama ben anlamıştım. Sevda hemşire tepkisizce yanımdan ayrıldı. Hemşireler bir iki fısıldaşmaya başladı. Onlara da ikaz edici bir bakış attıktan sonra acile gittim. Dün yarısını tamamlamadığım belgeleri de alarak 2. Ameliyat başlayana kadar odama çıktım. Bugay hâlâ bana aşkını söylemişti. Berk'in planını 7 daha bilmiyorduk. Esma 5 aylık hamileydi. Burak hastanede olaysız çalışıyordu. Annemi aramamıştım. En son babam ona oyuncaklarımızı göndermişti. Belgelerin yarısı bitti. Saat 11'u 3 geçiyordu. Ameliyata 7 dakika vardı. Bu ameliyat bir öncekinden biraz uzun olacaktı. Tamamlanan belgeleri de alarak ilk acile indim. Özgüle verdikten sonra koridorda Oğuz'la karşılaştım.

Eylül:Naber kanka ?
Oğuz:Iyi. Sen ?
Eylül:Iyi. Aklıma gelmişken bir soru soracağım..🤨
Oğuz:Sor kanka..🙃
Eylül:Sen neredeydin dün ?
Oğuz:Bahar ve Duruyla Lunapark'a gittik. Orada da şarjım bitmiş. Acaba kankam bana ulaşamayınca merak etti mii 🤪 ?
Eylül:Deli yaa.. Tabi ki merak ettim..😄
Oğuz:Ameliyatın var galiba ?
Eylül:Evet..😌
Oğuz:Uzun mu ?
Eylül:Biraz..🤨
Oğuz:Başarılar o zaman kankacığım..😉
Eylül:Sağol kankacığım..😁

Oğuz acile , ben de ameliyat katına indim. Hazırlanma odasına girdim. Ameliyata girdiğimde bu sefer Sevda hemşire yerine Ilgın hemşireyi gördüm. Sevda hemşireyi sorduğumda görmediklerini söylediler. Daha fazla üstünde durmayarak ameliyata başladım. Ameliyatın yarısında içeri giyinik bir şekilde Orhan Abi girdi. Bu durum beni şaşırttı.

Eylül:Orhan abi ?
Orhan:Eylül seni çatıya çağırıyorlar..🤷🏽‍♂️
Eylül:Ameliyatın ortasında ??
Orhan:Önemliymiş. Ameliyatı devret istersen.
Eylül:Tamam Orhan abi. Ilgın sende..😕
Orhan:Evet arkadaşlar. Önünüze dönün.

Orhan abi beni telâşlandırmıştı. Ameliyatın ortasında beni özellikle de çatıya çağırıyorlardı. Ameliyattan çıktım. Üzerimde ameliyat giysileriyle asansöre bindim ve çatıya çıkmaya başladım. Merak içimi kemiriyordu. Asansör kapısı açıldı. Bir kaç hemşirenin de çatıya koştuğunu gördüm. Artık iyice korkuyordum. Çatı kapısından içeri girer girmez dona kaldım.. Duygu , silahlı adamın elindeydi. Hemşireler ve Oğuz da ordaydı. Silâhlı adam konuşmaya başladı..