Belki de her şey bir gülümseme..

27. BöLüM

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_ Arkadaşlar bir önceki bölümde olduğu gibi uzun paragraflarda isimler belli olmuyor. O yüzden o paragraflarda bu yazı stilini deneyeceğim. Fikirlerinizi yorumlarda söyleyebilirsiniz..🖤
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

Ali:Sevgilim?
Eylül:Sevgilim?
Ali:Kim var evde?
Eylül:Annem , Ipek, Burak , Bahar falan var.
Ali:Tamam hayatım. Bu arada Bahar'ın annesi gelmiş duyduğuma göre.
Eylül:Evet. Bahar iyi değil ama.
Ali:Bir de hamile.
Eylül:Inşallah kötü bi şey olmaz.

Ali ile beraber salona geçtik. Annem Ipeği dizine yatırmıştı.

Ipek:Hoşgeldin enişte.
Ali:Merhaba.
Canan:Oğlum size yük olmuyorum değil mi ikizlerle?
Eylül:Anne saçmalama istersen.
Ali:Bizim için sıkıntı olmaz Canan anne. Sonuçta kızının ve oğlunun evindesin.
Canan:Teşekkür ederim..
Ipek:Benim karnım aç ama.
Eylül:Ta..

O sırada Su ve Rüzgar uyandı. Bu sıralar fazla uyumuyorlardı. Kontrol de yarındı. Odalarına gittim. Su beni görünce bebekçe gülmeye başladı. Rüzgarın da ağlaması durmuştu.

Eylül:Benim bebeklerim uyanmış mı bakalım?
Su:Aguggahauagu(Bebekçe gülme işte)
Eylül:Gelin bakalım anneye.

Ilk önce Rüzgara gittim. Beşiğinin yanına gelince terlediğini gördüm. Elimi alnına koydum. Sıcaktı..Hemen kapıya çıktım ve merdivenden bağırmaya başladım.

Eylül:Aliiiiiiii..! Anneeeee..!
Ali:Hayatım?
Canan:Kızım noldu?
Eylül:Rüzgarın ateşi var..😟
Canan:Sakin ol kızım. Dur bi bakalım.

Ali Rüzgarı kucağına aldı. O da farkındaydı. Annem Suyu kontrol etti. Fazla ateşi yoktu. Ali , Rüzgarı sakinleştirmeye çalışırken bende çekmeceden ateşölçer çıkardım. Annem Rüzgarın bir kolunu çıkardı. Elimi belime koydum ve beklemeye başladım. Rüzgar ağlamaya başladı. Artık iyice endişelendim.

Ali:Eylül hastaneye gidelim mi?
Eylül:O..olur..
Canan:Hadi siz gidin. Ben Su ile kalırım.
Eylül:Teşekkür ederim anne.

Rüzgarın bir kaç eşyasını aldıktan sonra hemen yola çıktık. Ali önüne gelen arabaya bindi. Bende arka koltuğa, Rüzgarın yanına geçtim. Ağlaması canımı acıtıyordu. Dayanamadım ve gözlerimde biriken yaşları serbest bıraktım.

Aliden

Rüzgarın ateşi olduğu için hemen hastaneye doğru yola çıktık. Mümkün oldukça aynadan Eylüle bakıyordum. En son dayanamayıp gözyaşlarını serbest bırakmıştı. Arkadan bir araba sellektör yapınca onların Oğuz ve Bahar olduklarını gördüm. Beraber 5 dakika içinde hastaneye geldik. Alp ve Samo yanımıza geldiler. Eylül, Rüzgarı kucağına aldı ve acile koştu. Alp de Bebek Doktoru Tuğba'yı çağırmaya gitti. Eylüllerin arkasından acile gittim. Eylül sedyede oturmuştu. Kucağında da Rüzgar vardı. Ağlıyordu.

Ali:Tuğba nerede?
Tuğba:Geldim. Rüzgar nerede?
Ali:Burada.

Dedim ve kenara çekildim. Tuğba hemen ateşölçerle Rüzgarın ateşine baktı. Özgülden bebek iğnesi aldı ve Rüzgar'ın elini sildi. Derin bir nefes aldı ve iğneyi yaptı. O an Eylül dayanamadı ve kafasını çevirdi. Ağlıyordu. Gözümden bir yaş düştüğünü hissettim. Oğlum ağlıyordu ve ben bir şey yapamıyordum. Tuğba yavaşça iğneyi çekti. Gözyaşlarımı sildim ve Eylül'ün yanına geçtim. Başını göğsüme yasladı. Biraz daha durduktan sonra Tuğba gidebileceğimizi söyledi.

Eylül:Ciddi bir şey yok di mi Tuğba?
Tuğba:Yok. Eve gidebilirsiniz Eylül.
Ali:Teşekkürler..

Eylul ile hastaneden çıktık. Arabadayken annemler aradı.