The Girl In Distress (Slow Update)

Chapter 1 : First Encounter

"Rain..."

"Rain..."

Urgh... Sino ba yang tawag ng tawag sa pangalan ko?.

"Rain..."

"Tsk... Ayaw mo talaga"

Hay... Mabuti naman at tahimik na. Makakatulog na ulit ako ng mahimbing---

"Aray!!!"

Napamulat ako at panay himas sa noo kong mahapdi.

"Ano ba naman yan Seth!"

"At last! You have awaken my Queen"

Hinampas ko naman siya sa likod.

"Hindi mo naman kailangan gawin yun. Gigising din naman ako eh."

"Eh kanina pa kita ginigising. Half day lang tayo ngayon. May meeting ang lahat ng teachers."

Ah... Kaya naman pala. Niligpit ko na ang mga gamit ko pagkatapos ay sinuot ang bag ko. Si Seth naman ay naghihintay sa labas ng classroom.

Si Seth ang bestfriend ko. One month pa siya dito sa school. Galing kase siya sa London. Naging magkaibigan kami nung nag transfer siya dito.

"Ang tagal mo naman... Akala ko nakatulog ka na."

Inakbayan niya ako habang naglalakad kami pababa ng stairs.

"Tara, Ice cream tayo. My treat."

"Uhm... Sorry Seth. May pupuntahan pa ako."

"Ha?. Where?"

"Secret...Hindi ko pwedeng sabihin eh. ."

"Tsk. Your always like that. But because Im your bestfriend, hindi na kita kukulitin pa. Bast bukas kailangan sumama ka sa akin mag Ice cream ha?"

"Sige na nga..."

Heto na naman ako at nag tatago ng sikreto kay Seth. Hindi ko naman sinasdya eh. Hindi ko lang gustong malaman pa niya kung ano talaga ang ginagawa ko at kung sino talaga ako. Ang alam lang niya namatay yung Papa ko at may Mama at kapatid akong naiwan.

Mayaman ang Pamilya ni Seth. Ayokong malaman niya na nagtatrabaho ako para may baon ako sa araw araw. Kung malaman niya tiyak bibigyan ako nun ng pera. Mastadong mabait yun eh.

"Bye Rain...See you tomorrow."

Tinignan ko si Seth habang papalayo na siya. Maya maya ay nagsimula na akong maglakad may 2 hours pa naman ako bago ako pupunta sa convenience store.

Mga ilang minuto ang lumipas sa paglalakad, nakaramdam ako ng uhaw kaya naman bumili ako ng isang bottled water.

*Arf!.... Arf!... *

Napatingin ako sa paanan ko and there, I saw a cute puppy na mukhang mamahalin. Its a caramel colored pomeranian.

"Hello..."

*Arf!... Arf!...Arf!...*

Panay arf si dogie... AH!. Baka nauuhaw. Pinainom ko ang aso at tama ako. He's thirsty. Kinarga ko pagkatapos yung aso at hinihimas ang malambot niyang tenga.

"Nawawala ka ba?. Nasaan ang amo mo?."

Napansin yung collar sa leeg niya na may nakasulat na Softie at may contact number.

"Softie pala ang name mo. Wait lang ha... May tatawagan muna ako."

*Calling

"Ah... Hello?"