She's My Ultimate Crush (Completed)

SMUC 63

Yasmine Zehra Marquez

'Follow your heart'

Kanina pako dito sa isang coffee shop hanggang ngayon hindi ko pa din ginagalaw ang kape na order ko. Iniikot-ikot ko lang ang kutsara ng paulet-ulet.

Tapos pag nagsawa nako itutuon ko naman ang pag tanaw sa labas ng glass wall at pagmamasdan ang mga nagdadaan na sasakyan.

Araw-araw ko yata ito ginagawa mag mula ng dumating ako sa lugar na ito.

Halos kilala na din ako ng owner ng shop na ito.

Naka reserve din ang upoan na ito lagi gaya ng request ko sa kanila.

Ilang oras pa ang nilagi ko bago mag pasya umalis na.

Pag labas ko ng shop isang malamig na hangin ang sumalubong sa akin. Niyakap ko ang sarili para sa panandalian init.

Salamat sa makapal na jacket at hindi ako gaano giginawin.

Winter sucks!

As soon as I stand at the side of the street I hailed a cab.

"Memorial Park Sir" I said to the cab driver.

Pagka upo ko agad ko chineck ang time sa cellphone ko.

3:30pm

When we reached our destination I paid the driver and went out of the cab.

Bago pumasok binasa ko pa ang signage sa labas.

Hawaiian Memorial Park Cemetery.

It's my 2nd time being here again.

Naglakad ako papasok at nagtungo sa dulong kanan bahagi ng cemetery.

Nang makarating ako..

Pinagmasdan ko ang tombstone.

'In loving memory of Edward Marquez'

"It's been a year Dad." tapos ay inilapag ko ang bouquet of flowers sa puntod nito.

At muling naalala ang nakalipas.

Flashback

"I'm so sorry Dad." I sobbed uncontrollably. Wala kahit sino makapigil sa pag-iiyak ko.

Pag dating ko dito sa Hawaii wala ako inaksayang oras agad ako nagtungo sa hospital.

Paulet-ulet ako humihingi ng tawad sa harap niya.

"Shhh! Promise me you will take care of your Mom." he said weakly and having a deep breath.

Inamin ni mama na matagal ng may sakit si dad ng cancer.

Ngunit itinago na lamang nila ito sa akin. Huli na din ng malaman nila na terminal stage na din pala ang case ni dad.

"Dad I failed you I'm sorry." as i even cried out again.

We stayed ang never leave his side until his last breath.

End of flashback

But his last few words still bugging me.

"Today marks as your 1st year death anniversary. And I hope you continued to guide us. We missed you everyday. I love you Dad. " I slowly wiped my tears.

Sandali lang ako nagtagal dahil sa nagbabadya pagbagsak ng snow.

Tumawag ulit ako ng cab at nagpahatid sa apartment na tinutuloyan ko.