Media Luna | jikook

2|kimse ölmeyi hak edecek kadar kötü değil

Bölüm şarkısı; Farid Farjad- Amad Amma"

🌙

Işıklar parlıyor, Yengem çalışanları daha hızlı olmaları için ara sıra tembihlerken, gelen misafirlere yapmacık ve samimiyetten yoksun gülüşünü sunuyordu.

İnsanların maskelerini takarak geldikleri bu davetleri gözümde çok büyütmüştüm. Ne büyük heveslerle bu davet için hazırlansam da Yengemi yine memnun edememiştim. Üzerimdeki takım elbiseye şöyle bir bakmış, nasıl göründüğümle ilgili tek bir kelime kurmamıştı. Zaten ben de ona sormamıştım. Sadece beni fark etmesini beklemiştim.

Fakat o beni her zaman olduğu gibi görmemezlikten gelmişti.

Göze batmayan bir yerde tek başıma oturuyordum. Hoseok hyungun gelmesini bekliyordum. Kendisi üniversite son sınıf olduğu için akşamları çoğunlukla vaktini arkadaşlarıyla geçiriyordu. Yengem Eungi onu da bu davet için tembihlemişti

Bir an önce yalıya gelmesini istiyordum. Çünkü beraber şarap içecektik. Önümde servis edilen kırmızı ve beyaz şarapları onunla beraber içmek istiyordum.

Sessiz bir şekilde insanları izledim. Yengem Eungi üzerine yakışan kırmızı elbisesinin onda nasıl göründüğünü arkadaşlarına soruyor, beğenirlerse çekinmeden fiyatını söylüyordu.

Arkasından konuştuğu insanların yüzüne gülüyordu. Gerçi, yüzüne güldüğü insanlarda o gittiği zaman hemen dedikoduya başlıyor, az önce elbisesini beğenen kadın Yengem gidince onun ne kadar görgüsüz olduğunu, elbisenin ona yakışmadığını söylüyordu.

Bunları duyuyordum. Yengem de bunun farkındaydı. Sadece bu sahte insanlarla arkadaşlık etmeye devam ederek, yalnız kalmamak istiyordu. Bir yerde destekçisi olsun. Yeri geldiğinde onu sırtından vurabilen bir destekçi.

Gözlerimi onlardan ayırıp amcama çevirdim. Şirketten arkadaşlarıyla ciddi bir sohbet içindeydi. Babam avukat olduğu için aile işini o üstlenmişti. Bunu isteyerek yapıyordu.

Yıllardır babam ailesinden kaçmış, amcam ailesine muhtaç bir şekilde yaşamıştı. Şu an elinde tutuğu tüm varlığının altında dedemin emekleri vardı. Ve babamın ünü.

Pes edip yukarı kata, büyük annemin yanına gideceğim zaman Hoseok hyung eve gelmişti. Fakat seri adımlarıyla, çattığı kaşlarıyla bana doğru değil, Yengemin yanına doğru ilerlemişti.

"Hemen konuşmamız gerek anne!" Sinirle soluyan Hoseok hyung, Yengem Eungi'nin kolunu pekte nazik olmayacak şekilde kavramıştı, herkes şaşkın bakışlarını üzerilerine çekerken. Amcam Joung çatık kaşlarla onları izliyordu.

İş arkadaşları ve onca cemiyetin karşısında Hoseok hyung niye bu kadar sinirliydi?

"Sakin ol Hoseok, misafirlerimizin yanında bu tavrın hoş değil. Şimdi odana git, yanına geleceğim." Yengem Eungi gergin bir sesle konuşup, onları izleyen kalabalığa kısa bir bakış attı.

Hoseok hyung öfkeli bakışlarını Yengemden bir an olsun ayırmazken, iyice endişelenmiştim. Amcam arkadaşlarından özür dileyip, Hoseok hyungun yanına vardığında onu sertçe kolundan kavramış ve üst kata çıkarmıştı.

"Kusura bakmayın lütfen. Sanırım okulda bir sorun çıktı. Biz devam edelim."dedi Yengem Eungi, mahçup bir sesle, zorlukla gülümsedi kalabalığa.