Owned by the Vampire King

Chapter 6

S C A R L E T

"Pfft."

Napatawa ako nang malakas dahil sa sinabi ni Andrea. Tinaasan naman niya ako nang kilay dahil sa pagtawa ko sa kanya.

"What? Do you think I'm joking?"

Mataray na tanong niya sakin.

Umupo naman ako nang maayos at nagcross-arms ako habang nakatingin sa kanya.

"Drea, wag mo nang uulitin yung sinabi mo na yun ah. Nakakadiri eh."

Sambit ko habang umiiling-iling.

Nakakadiri naman kasi talaga! Isang unggoy magkakagusto sa isang reyna na katulad ko? Damn. Hindi kami bagay, sobrang hindi bagay! Nagsisitayuan ang mga balahibo ko kapag naiisip ko yung sinabi niya na yun.

"I'm not joking, Scarlet Celine! Totoo ang sinasabi ko 'no!"

Nakasimangot niyang sigaw saakin.

Tinaasan ko naman siya nang kilay at seryoso siyang tinignan.

"Sige nga, bigyan mo nga ko nang valid reasons kung bakit mo nasabing interested siya sakin."

"Tss. Sinabi ko na kanina!"

Nakasimangot parin niyang sambit.

"Those are not enough, sweetie."

Taas-kilay kong sambit sa kanya. Inirapan naman niya ako at kinuha ang pillow na nasa likod niya. Muli niya akong tinignan nang seryoso.

"Halos ilang years na kong nag-aaral dito at ilang years ko nang schoolmate si King, sa ilang years na pagkakakilala ko sa kanya bilang schoolmate niya ay wala pa akong nababalitaan na nagka-interes siya sa isang babae. Aside from the fact that sometimes he's a player, but that only means hindi niya sineseryoso yung mga babaeng yun."

Tss. Player pala ang unggoy na yun.

"Mas lalo akong hindi maniniwala sa sinabi mo sakin na interested siya sakin, kasi sabi mo nga he's a PLAYER. P L A Y E R, player. Maybe he's just trying to make me one of his collections."

Sambit ko kay Andrea.

Tama naman ako diba? What if he's just trying to make me one of his collections, right? Sabi nga ni Andrea, he's a PLAYER and of course as a player, hindi mo yan maaasahang magse-seryoso sa mga babaeng nilalandi niyan.

"That's not what I mean!"

Pagdepensang sigaw ni Andrea. Inirapan ko na lamang siya at napailing.

Tinignan ko ang aking relo, it's already 7:10 PM. Malapit na palang mag-7:30, that means malapit na dinner time namin.

Bigla ko namang naalala yung nangyari sakin nung nakaraang gabi. Nagtatayuan parin talaga ang aking mga balahibo kapag naaalala ko yun.. Nakakatakot. Natatakot na tuloy akong lumabas mag-isa tuwing gabi.

Nakakapagtaka parin talaga na bakit may ganoong uri nang halimaw dito sa loob ng SU at nakakagulat rin na may ganoon pa palang nabubuhay na halimaw sa modernong mundo na 'to. Like seriously? Nasa modern age na kami, pero meron pa palang mga ganun?

Pero sabagay, vampires don't just die that easily. They are ageless, they remain young even though they are already a hundred years old. And according sa mga nababasa ko dati, they drink blood. Particularly, human blood.

Now I know why that scary creature ran after me.

Bigla namang nag-snap si Andrea sa tenga ko kaya napatingin ako sa kanya.