Sarı Prens | Yarı Texting

2.4

İthaf:dmlrmksl_

"Dersine geç kalmak niyetinse bileyim. Ama eğer dersine yetişmek istiyorsan şimdi kalkman gerekiyor haber vereyim." diye söylenen annem ile yavaşça gözlerimi araladım.

"Beyefendideki rahatlığa bak, kalksana. Aloo!" en sonunda annemin söylenmesine dayanamayıp kalktığımda annem de hazırlanmam için odamdan çıkmıştı.

Yarım açık gözlerle dolabımdan bir tişört ve bir pantalon seçip üzerine de kot ceketimi giydim. Zaten hazır olan çantamı da alıp evden çıktım sonra

Yol boyunca Vera'ya ne diyeceğimi düşünüyordum. Onu sevmediğimi söyleyemezdim ama yalandan sevdiğimi de söyleyemezdim. Çok zor bir ikilemde kalmıştım.

Okulun bahçesine girdiğim gibi gözüme Vera çarpmıştı. Yazlıktan döndüğüm zaman gördüğüm gibiydi, bakımsız ama tatlı.

Üzerine giydikleri, benim ona verdiğim kıyafetlerdi. Bankta oturmuştu ve bacaklarını karnına doğru çekmişti.

Yavaşça yanına gidip banka oturdum ama bana bakmamıştı. Bir yere odaklanmış, sürekli oraya bakıyordu.

"Vera?" dediğimde yine hiçbir tepki vermemişti. Şu an haklı bir trip atıyordu ve bundan şikayetçi olamazdım, haklıydı.

"Ben... özür dilerim Vera. Tam bir şerefsiz gibi davrandım sanırım."

"Şerefsiz gibi davranmadın, kızların duygularını önemsemeyen bir piç gibi davrandın Bera." diye mırıldandığını duydum. Hâlâ bana bakmıyordu.

"Beni hiç affetmeyecek misin?"

"Seni zaten affetmiştim Bera. Ama kalbimi çok kırdın Bera. İyileşmesi için biraz zaman ver bana. Zaten elbet sana geri döneceğim ama bunun umrunda olacağını sanmıyorum." diyerek banktan kalktı ve okulun içine girdi. Ben ise arkasından bakıyordum.

"Mutluluklar dilemeye gelmiştim oysa." dedi midemi bulandıran ses.

"Ne yüzle yanıma gelebiliyorsun?" dedim tıslarcasına. Yüzüne bakmak istemiyordum.

"Yapma Bera, bir zamanlar beni seviyordun. Ne çabuk unuttun?"

"Herkesin hayatında yaptığı büyük bir hata vardır, o sensin. Herkesin başına gelen büyük bir iyilik vardır..."

"O da benim değil mi?" diyerek sözümü kesti Umay.

"Vera, başıma gelen en büyük iyilik o. Gerisi seni ilgilendirmiyor."

"Vera ile kavga mı ettiniz? Gözleri dolmuştu, ne yaptın ki kıza?"

"Seni ilgilendirmiyor."

"Sohbetine doyum olmuyor ama gitmem gerek. Görüşürüz."

"Görüşmeyelim." diye mırıldandım.

Kafamı geriye atıp gözlerimi kapadım ver derin bir nefes aldım. Bankın sallanması ile yanıma birinin oturduğunu anlamıştım ama şu an hiçbir şey umrumda değildi.

Vera ile ne zaman eskisi gibi olacaktık?

İçimde bir burukluk, eksiklik hissediyordum. Ona sataşmak bile hoşuma gidiyordu oysa

"Eee aşk profesörü, kendine de bul bir çözüm." dedi tanımadığım bir ses

"Kimsin?" dedim ama gözlerim hâlâ kapalıydı.

"Arda, hani şu güya Vera'nın sevdiği Arda."

Kafamı kaldırıp kapalı gözlerimi araladım. "Yakışıklıymışsın sen bayağı ya."

Hafifçe güldü. "Vera ile nasıl gidiyor işler?"

"Gitmiyor. Ya da gidiyor da geri geri."

"Ne oldu?"

"Kalbini kırdım. Kendisini toparlayana kadar benden uzak duracakmış."

"Gün sonuna yanında olur merak etme. Seven insan ayrı kalamaz ki Vera hiç ayrı kalamaz."

"Lisedeyken kalmış, şimdi de kalabilir bence."

"Lisedeyken hiçbir zaman yanında değildi. Şimdi seninle bu kadar yakın olmuşken uzak kalmaya dayanamaz."

"Bu kadar akıllı olman sinir bozucu."

"Ben akıllı değilim, sen beynini kullanmayı reddediyorsun."

"Laf çakma lan oradan oradan." diyerek sert bir şekilde kafasına vurdum. Gülüp geçiyordu manyak.

"Dur az daha vurayım, nöronların ölürse salaklaşırsın belki." diyerek tam kafasına bir kere daha vuracağım sırada gülüp kolumu tuttu ve yavaşça aşağı indirdi. Refleksleri de iyiydi delinin.

Allah'ım, neden zekayı benden kısıp onda verdin ki?

"Vera geliyor." diyerek yanımdan kalkıp gittiği anda Vera zıplayarak gelip boynuma atlamıştı.

"Senden ayrı kalamıyorum." diyerek sıkıca sarıldığında ben de ona sıkıca sarıldım.

Garip bie gerçek vardı, ben de ondan ayrı kalamıyordum.

~~~~

Bölümler hep geç geliyor, neden?

Çünkü yazarınız bütün gün dizi izleyip yatıyor. Yakında ayı gibi bir yazarınız olacak. H.o.

Hesabın şifresini hatırlayana kadar ithaflar böyle olacak sanırım sjjjzıaka

Neyse, bn