Sessizliği dinliyordum. Seneler evvel sırdaşımken şimdi en azılı düşmanımdı.
Belki huzur kollarında gizliydi fakat benim için değildi, delirdiğimi göremiyor muydu? Ben karanlığın soğuk kollarına aşık olan o kadındım. Sessizlik beni çıldırtırdı. Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Unutma," diye fısıldadı iki göğsümün arasındaki dövmeme dokunurken, "Beni hep burada hissedeceksin."
Hızlıca başımla onaylarken, bedenini sertçe bedenime çarptı ve dudaklarıma yükselip, beni şefkatiyle talan etmeye başladı.
Elleri çıplak sırtım boyunca kaydı ve kalçalarımda duraksayıp, bütün zerrelerimi yaktı.
"Hisset," dedi, "Beni kendinde hisset."
Nefes nefese başımla onaylarken, hırsla bedenimi yere çarptı ve üzerime çıkıp, yüzünü karnıma gömdü.
"Seni acılarından vuracağım."
Tenimi dişlerinin arasına alıp, çekiştirdi.
"Seni, vurduğum yerlerden öpeceğim."
Gözyaşlarım bir bir yanaklarımı ıslatırken, birden üşümeye başladım. Öyle bir üşüdüm ki, Karan'ın üzerimde olan ve sıcak sıcak terleyen çıplak bedeni dahi beni ısıtamadı.
Ardından Karan üzerimden kalktı ve bu sefer de yanmaya başladım
Ellerimi ağzıma siper ederken, Karan'ın kafası boynundan itibaren morardı ve ardından koptu!
Çığlığım boş odada yankılanırken, ellerimi hızla sırılsıklam olan saçlarımın arasından geçirdim.
Nasıl kâbustu böyle?!
Sertçe yüzümü sıvazlayıp, derin derin soluklandım. Terlemiştim ve sonuna kadar açık olan cam yüzünden üşümüştüm. Bu camın gece kapalı olduğuna emindim. Büyük olasılıkla Karan açmıştı. Gözlerimi dalgınca üzerime çevirdiğimde, beyaz askılı atletimle karşılaşmayı elbette beklemiyordum. Diğer kıyafetlerim ise yatağın üzerinde, Karan'ın gece uyuduğu bölümdeydi. Fakat şimdi o yoktu. Nereye gitmişti? Aslında bakılırsa, iyi ki de yoktu. Eğer bu rüyadan sonra onu görseydim, bir nevi utanırdım.
Bedenim ürperdi. Ah! Ne kâbustu öyle!?
İç çamaşırlarımı hazırlayıp, ılık bir duş aldım ve çıkar çıkmaz üzerimi giyindim.
Kızıl saçlarımda, yüzüm, bedenim ve ruhum gibi yıpranmıştı.
Altımda, bilekleri lastikli gri bir eşorfman, üzerimde ise bedenime yapışan rahat bir beyaz tişört vardı.
Dar giyinmeyi zerre sevmezdim. Fakat bu tişört fazlasıyla rahattı.
Büyük ihtimalle evde tek değildik. Aslına bakılırsa başkalarını istemiyor, Karan'la yalnız kalmak istiyordum.
İç geçirerek merdivenleri inerken, "Sana söylediğimi yap!" diye bağırdı, Karan, sesi karanlık salonda yankılandı, "Anlamıyor musun lan sen? Batuhan Hanzade'yi bulacak ve hak ettiği soyadını ona yedirene kadar sikeceksiniz! Her yerde Batuhan Aybar olarak geçecek! Holding'den atılacak! O pezevenk benim devamını getireceğim soyun ismini taşıyamaz!"
