Fancying My Father's Bride (Completed)

Introduction

PAGKALABAS ko sa operating room ay punong-puno ng pagod at antok ang mga mata ko. The operation I have handled took four hours. Nagmartsa ako kaagad patungong opisina at umupo sa sofa doon, saka pinikit ang mga mata.

The morning buzz of the automobiles of Fuente made my brain drained. Imbis na iidlip sana ako ay hindi ko magawa.

Fuck! Masyadong pagod at nangangalay ang mga binti ko para umuwi. Sumulyap ako sa wall clock at mag-a-alas syete na nang umaga.

I groaned heavily and cursed inside. My head really is throbbing painfully. Sanay naman ako sa mahahabang operasyon. Six hours ang pinakamatagal kong ginawa pero ngayon ko lang ata naranasang nag reklamo ang katawan ko.

Tumayo ako nang pilit para abutin iyong cellphone kong nasa ibabaw ng aking desk. Sinagot ko na lang dahil naiirita ako sa tunog ng calling tone.

"Yes?" Humikab ako.

"Bro, hindi ka sasama sa amin sa pag-file ng COC ngayon. Tita Belinda is forcing me to convince you to ran. Akala ko ba napag-usapan na ninyo ito. When we last talk, you are determined to ran for mayor."

I sighed deeply. Fuck this Monteverde!

"Bro, ang kakalabanin ko ang iyong Mama mo. Nahihibang ka na ba? And this time I realize that Alfeches were already dead in the political world. Ayaw kong mag invest ng malaking halaga sa bagay na hindi ko naman makukuha sa huli. Man, my family is forcing me to ran. Wala akong pera para diyan."

"We'll advertise you, bro. Ka-line up ka ni Sanchez at Jonah. Mabuti ngang napakiusapan ko ang isang iyon na tumakbo."

"Paano ang Mama mo? Baliw ka ba?"

"We have talked and she decided to rest for a while in higher rank positions. Tatakbo daw siyang councilor. Gusto niya raw kasing mag-alaga ng mga apo kaysa sa mabibigat na responsibilidad."

Umiling-iling ako kahit hindi ako nakikita ni Louie. See? Kahit si Tita ay nabibigatan sa pagiging mayor, because Cebu City was the capital of the province.  One of the largest business capitals in the country. 

My mother's family were composed of political leaders decades ago. The third President of the Republic of the Philippines was the father of my mother. Hindi ko siya matatawag na Lolo dahil lumaki ako since I was two in US, sa lungga ng Daddy ko.

I am a product of teenage pregnancy and carelessness kaya iyong namamayagpag na pangalan ng ama ni Mama ay hindi ako matanggap so I was kept by my foreigner Dad. Kinuha lang ako ni Mama mula kay Daddy nang nag-Senior High ako. My parents had me when they were seventeen. My Dad is an exchange student and my mom was the typical party goer kind of lady. And the rest was history.

The brothers of my mother are governors and mayors in Bohol and Cagayan. Ang mga pangalan na iyan ang palaging tumatakbo tuwing eleksyon. Sa Cebu lang sila walang representanteng nangangalagad.

Not in hell I'll enter politics. For what? Para lang ipakita sa Lolo ko na may kakayahan ako at tanggapin na nila ako bilang parte ng pamilya nila.

"I'll think about it," mahina kong saad kay Louie habang tinitingnan ang isang envelope na nasa desk ko. Ngayon ko lang ito nakita ah.

It is colored royal blue and dark classy pink.

"No, I need your decision right now. Last day na nang filing, man. Sabi ni Sanchez ay mukhang determinado ka raw na tumakbo nang na-ospital ako. Remember.."

"Yeah, that's because of Oscar na wanted noon. Akala ko hindi na siya makukulong kaya nasabi ko iyon. That was a product of my anger because you were hospitalized!"

Narinig ko ang mga buntong-hininga galing sa kabilang linya. May mga kasama ba siya?

"Tumakbo ka na, Doc. Para hindi magmukhang paranoid ang asawa ko," I heard Crize voice. "Mag-fri-friendship goals daw kayo eh. Ikaw na lang kulang sa kanila.."

Masakit na ang ulo ko, dadagdagan pa ng mga kaibigan ko.

"Anong tingin mo sa pagiging mayor? Laro lang, ha, Louie? Being a mayor speaks of greatest responsibility. Hindi ako kagaya mo na mahal ang politika. Man, nakakatakot 'tong papasukan ko. At isa pa, ang mananalo lang sa ganitong kompetisyon ang iyong sikat na ang pangalan."

"Wait right there. Sikat ang pangalan mo. Spell your name please. Iyong Lolo mo ay dating Presidente, iyong mga kapatid ng Lolo mo ay dating mga Senador, iyong Lola mo naman ay dating mayor ng Makati. Sige nga, ikaw na lang ata ang hindi na-virusan ng pagiging leader eh," patuloy pa ni Louie sa mga mahahaba niyang speeches. Bahala siya diyang maubos ang laway niya sa kakakumbinsi sa akin.

Kung isa-isahin ko pa ang miyembro ng pamilya ni Mama ay masasabi kong lahat sila ay may inupuan nang trono sa gobyerno.

But I did not look politics as like that. Maduming laro ang politika. Ayaw ko nito.

"I'll think about it, Monteverde. Hindi ako magpapadala sa peer pressure," para lang ako niyaya nilang mag-inuman.

"O sige, kapag hindi ka tatakbo ay hindi na rin kami tatakbo," narinig ko ang pagtawa ng isa niyang kasama at kung hindi ako nagkakamali ay si Mariente iyon.

"Kung hindi kayo tatakbo, ang mamahala sa probinsiya mo ay iyong mga kurakot at kurapt. Sige...tingnan mo, Louie. Kala mo talaga matatakot mo ako.."

"With that reasoning of yours, hindi pa rin kami tatakbo. Sige, isipin mo rin kapag umupo sila sa gobyerno, anong mangyayari. Isipin mo ang mga tao. Sige isipin mo, Greene."

Fuck! Fuck! Gusto kong bigwasan ng suntok si Louie!

"Anong mayroon ako at kinukumbinsi mo talaga akong patakbuhin ha?"

"Not to sugarcoat anything, being a political leader runs in your blood. You have the knowledge and we will not convince you like this if we haven't seen a potential in you. Simula high school at college ay student council president ka. Nakakuha ka pa ng awards dahil sa outstanding performance mo. You was just discouraged because actual leadership in the government is really risky."

Parang sinampal niya ako sa katotohanan na 'yon. Minsan nga, tinatanong ako ni Aeross kung bakit hindi ko pasukin ang politika gayong nahasa naman daw ako sa pagiging leader.

Politics is dangerous.

"I'll think about it really, Louie. Magpapahinga muna ako dahil kagagaling ko lang sa operasyon. Pwede..wala pa akong tulog. Two straight operations ang ginawa ko kanina," I complained.

"Fine, basta, nakasalalay sa'yo ang desisyon namin. Mind you with that, Greene," napabuntong-hininga akong pinatay niya ang tawag. Lumiko ako sa desk para sa swivel chair ako umupo.

Kinuha ko ang envelope na nakita at ganoon na lamang ang gulat nang mabasa ang front letters 'non.

You are cordially invited to celebrate Mr. and Mrs. Greene's bond of love.

Wait? Wait? Mas lalo atang sumakit ang ulo ko sa nababasa ngayon? Ikakasal si Daddy?

Si Daddy?! At kanino? Ni wala nga akong alam na may fiancée siya o nobya!

Since I was eighteen, I live independently on my own. I let myself finance my school fees that was why I enter Supreme Student Council. Nakakuha ako ng scholarship dahil doon. Binibigyan ako ni Daddy ng pera kada buwan para sa allowance at other expenses ko. Simula pagkabata ay close kami ni Daddy, lahat ng problema sa negosyo o personal ay sinasabi niya sa akin.

Ito lang ang hindi!

Fuck! As his son, nakakagulat talaga ang balita na ito. He married his bestfriend when I was seventeen. When I was twenty-three, namatay iyong si Tita Diana dahil sa colon cancer, that's left him and me a little sister.

Ngayon, thirty na ako, ito pa ang oras na maglalandi siya! Fuck! I know he needs a companion but please, let me inform so that I will not catch any heart attack!

Hell, gusto kong umpugin ang ulo ko sa daming balita ang isa-isang pumapasok sa aking isipin!

So that I could rest properly without thinking this kind of nonsense, tinawagan ko si Daddy kahit sobrang mahal ng international call. Ginamit ko iyong telepono.

"Dad!" sigaw ko nang may nag-angat kaagad ng tawag kahit kaka-dial lang noon.

"Ryos, how are you, son? Natanggap mo ba ang invitation?" he knows how to speak Filipino but it's with an annoying accent.

"Yes! And it's shocking! Why are you getting married? Nakabuntis ka ba?! Hell, this is unexpected! Then, I have an invitation?! So you planned all of these already?!"

"Calm down, Ryos! It's a surprise son," halakhak niya.

"Yeah, I am greatly surprise!" calm down, Ry. Calm down. Baka kung hindi ka kakalma, ikaw ang ma o-operahan sa puso.

"I will tell the story of us when we got there in Cebu. Our wedding will be held in Boracay. If you haven't seen the date, it will be on the 30th of the next month. And my bride is at the airport today. Can you fetch her please, son? Gusto niya kasing mauna diyan dahil kakausapin pa niya ang pamilya niya.."

"Ha?!" pagod na pagod ako, tapos, ito ang bubungad sa akin?! Can this day get any worse, please?! "Dad, ang layo ng Mactan sa Cebu City. Tapos, traffic, Dad! Bigay mo na lang sa kanya ang address ng bahay ko."

"Oh, I booked a reservation for her in Waterfront. Akala ko kasi hindi ka sasang-ayon dito. I thought that it will be a burden if I let her stay in your condo or house."

"Sa bahay ko na lang, Dad, wala namang tumitira doon," this lady? Ano ang pinakain niya kay Daddy at pumatol ang ama ko?! Because, I believe Dad never need a wife, he said after his wife's funeral.

This must not be a gold digger just like what Dad's mistresses after Tita Diana's death. Dahil kapag nalaman kong pera ng ama ko ang habol ng babaeng ito, ako ang makakaharap niya.

"In your house then. Thank you, Ryos. You're a blessing."

Fuck! Fuck all of these happenings in a bad morning!
_

ALAS diyes ng umaga akong nakaabot sa bahay ko sa subdivision lang na tinitirhan ng pamilya Monteverde. I have a house six blocks away from Don Patricio's house. Kada linggo lang ako nagpapahinga rito dahil may condo ako malapit sa ospital na pinagtratrabahuan ko.

Pinaala sa akin ni Daddy na e welcome ko raw ang bride niya. Pasalamat siyang naka-idlip ako ng isang oras sa ospital at di na gaanong masakit ang ulo para sigawan ang kung sino man ang bride na ito.

I parked my car in the garage and weakly stepped out from it. Nilibot ko ang paningin sa mga tanim at mukhang naalagaan talaga ni Mang Pedring ang bahay ko.

Walang pasabi akong nagbukas ng pinto at naglakad papaliko sa living room ng bahay. Ganoon na lamang ang pagkalaglag ng kaluluwa ko sa nakita.

I saw a lady six years younger than me! Hindi ako magkakamali sa nakikita. Her face speaks twenties. Mukhang ka edad lang siya ni Crize at Kladeria eh.

Prente siyang nakaupo sa sofa habang tinitingnan ang isang magazine.

Mukhang nababagot na ata siya dahil hinilamos niya ang sarili mukha. Nasa gilid ng sofa ang kanyang kulay itim na bagahe.

Kung mas nakakagulat na magpapakasal si Daddy, mas nakakagulat naman na ang papakasalan niya ay mas bata sa akin! And has twenty three years gap on his age!

Nilunok ko ang laway ko dahil para akong hihimatayin sa gulat. Fuck! Fuck!

"Excuse me," my voice came deep and angry. Agaran siyang lumingon sa akin at tumayo na para bang may nagawa siyang masama.

Shock is evident on her face not because of my physique, but because of my sudden outburst.

"Sorry, ikaw ba si Ryos?" ilang segundo kong pini-play pabalik kung paano niya binigkas ang pangalan ko. Ryos? Ganoon ba kaganda pakinggan iyon?

Ry! Stand firm!

"Yeah, obviously," I marched towards her. My answer changed the emotions in her eyes. Mukha siyang nahihiya na ano.

"I am sorry for being rude. Sabi kasi ni Damon ay pupuntahan ko lang ang address na binigay niya," this is crazy. Siya ba talaga ang papakasalan ni Daddy?

"And you are his bride?" I don't want to sound so mad and rude, but my voice is naturally angry!

"You can say that.." this is so fucked up! Para lang siya di natinag sa pagiging suplado ko ngayon.

"You're too young for my Dad."

"Age never matter in love," tumalikod ako at umirap. Love? What the hell with that fucking thing?!

Ilang taon na ba niyang nilalandi ang ama ko para makapagsalita siya ng pag-ibig na parang kay dali lang?! Ano ba ang tingin niya sa pag-ibig sa pamamagitan niyang sobrang bata at sa Daddy kong sobrang tanda para sa kanya?

My Dad is not too young though. He is still in his forty seven years but it never crossed my mind that he will marry a twenty four or so.

"Sigurado kang mahal mo ang ama ko, babae?" nang tumingin ako sa kanya ay nakatitig lang siya sa akin. Di dahil sa kagwapuhan ko kundi dahil sa hindi siya makapaniwala sa tanong.

"If you don't believe in love, my answer will not acquire positive impact to you."

"So you will marry him because of love. That's so fucking unusual."

"Aba...," umigting ang panga niya sa inis pero pinigilan ang sarili kalaunan. She's not quite beautiful. Not too much beautiful. Don't have fair skin. Cannot passed on any modeling standards. An ordinary beauty that I can't believe that my father falls for. "Kung hindi mo ako matanggap para sa ama mo, mabuti pang umalis na lang ako."

Umirap siya sa akin gayong wala naman iyong epekto. She dragged her luggage but I stopped her before she can go any longer.

"What's your name?" I firmly said. At doon ko namalayan na sobrang lapit naming dalawa. She stands 5'0 feet. Kung magmamatigas ito, kakawa siya.

"You are not interested. Why are you asking?" Pagmamaldita niya. Bro, hindi siya maganda pero nakakaakit ang labi niya.

What the f*ck?!

"I am interested now. Papakasalan ka ni Daddy wala na akong magagawa doon," my ass! Walang magagawa talaga, huh, Ry?

Ilang segundo siyang nakatitig sa akin ng masama bago itinaas ang kanyang kamay.

"Latryna Asli Manuel," tinitigan ko ang nakaabot niyang kamay, at tinanggap ko iyon. May kuryente ba ang kamay niya para maramdaman ko iyon?

"Ryos Deaniel Alfeche-Greene, your future step-son," I raised my eyebrow at her. "Stay here. Ayaw kong mag-aaway kami ni Daddy dahil sa'yo. Baka magsumbong kang pinalayas kita."

Tumalikod ako bago siya makapag-react at nagmartsa papaakyat sa kwarto ko.

Latryna Asli Manuel-Greene?

Tss! Di bagay.

...
COMMENT
VOTE