Fancying My Father's Bride (Completed)

Phase 24: Desiring Him

WARNING ⚠️️: SCENES ARE NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS. PLEASE, MAKE GOOD LIFE CHOICES.
________________________________________

•LATRYNA'S POV•

WALA akong imik habang naghihiwa tapos subo ng beef steak na niluto ko na para rin naman pala sa akin. Pairap akong sumusulyap kay Doc na masuyong may paumanhing kumakain. Kunwari naman nainis ako sa biglaang pangungumpisal niya ng kanyang damdamin...pero ang totoo

Momsh! Hindi ako makakalma, okay! Gulat na gulat ako. He likes me! No, he said he loves me! Maraming sumasaging katanungan sa aking isip kung bakit? Paano nangyari? Did Cupid injected a syringe of love into his system? Kailan naman iyon?!

Magtatanong pa ba ako kung nagdedeliryo sa gulat ang puso ko? Hindi ako makapaniwala. All he did is to tease me to death. That doctor...is what?

But all of those sweet words that came out from his mouth in the past, na sa pag-aakala ko ay mga asar lang niya sa akin ay pawang katotohanan pala iyon?!

Hindi ko ito matatanggap! This is too much to bear. My heart is so full of emotions. Positive emotions. Totoo 'yon. Iyong mga sinabi niya noong gabing iyon na ako ay sa kanya. Totoo 'yon. Gaano ba ako kamanhid at kabobo para hindi ma-gets ang nga pinapahiwatig niya? All I thought he was just teasing me! KASI NAMAN...sabi niya may iba siyang gusto that he will pursue that lady who has a fiancé...

Oh my God! Ngayon lang nag-sink in talaga sa akin ang lahat lahat. Hindi ko masubo ang hiniwang pagkain saka uminom na lang ng wine na animo'y isang tubig.

"Are you okay, baby? Did I shock you that much?" pumikit ako saka tumango. Nagpasyang hindi na ibubuka ang bibig dahil baka masigawan ko siya. He took all his courage to confess to me. Ayaw ko kung ano man ang maramdaman niya...kahit inis na inis na ako sa kanya buong araw dahil akala ko talaga si Jade iyon.

"I'm sorry. Do you want water?" kanina pa siya paulit-ulit na nag-so-sorry. Nababablangko pa ang utak ko sa mga nangyari.

His reaction is not positive while looking at me with no answer yet to that freaking confession. Nararamdaman ko na ayaw niyang nakikita akong ganito.

"Manuel, I'll accept rejection," pilit niyang sabi na halos hindi ko na marinig iyon. He sipped his wine and gave me a weak smile.

Dahil naghari na sa aking kalamnan ang kaba at halo-halong emosyon ay tumayo na ako at nag-iwas sa kanya ng tingin.

"I'll--get--some water," dali-dali akong lumabas mula sa dining room saka mabilisan ang paglalakad papuntang underground kitchen. Sinarhan ko ang pinto 'non saka walang pasidhi akong nagtatalon para mawala iyong kaba.

Impit akong tumili kasi hindi ko mailarawan ang nararamdaman. Nagsimula nang magbagsakan ang pawis ko sa ulo.

"Pwede naman akong sumaya kahit ngayon lang, hindi ba? Pwede ko namang pagbigyan ang sarili ko? Kahit ngayon lang.." nauutal kong paulit-ulit na kumbinsi sa sarili. Pabalik-balik ang lakad. Pinangunahan ako ng kakaibang excitement imbis na ma-guilty! Shït!

My feelings are forbidden! Pero nasisiyahan pa ako. Iniisip ko sa mga oras na ito na pwede naman siguro magkaroon ng positibong pakiramdam, hindi ba?

Na ayos lang na nakaramdam ng saya dahil may nagpahiwatig sa'yo ng pagmamahal mula sa ibang lalaki.

Na ayos lang na makaramdam ng ligaya kahit hindi mo nobyo ang nagpapasaya sa'yo.

Ayos lang naman, 'di ba?

Ayos lang sumaya kahit sandali? Bago ako ikasal.

Lumapit ako sa ref. Kumuha ang glass pitser saka walang alinlangan na uminom ng tubig na walang basong gamit. Gusto kong iwala ang init na nararamdaman. Gusto kong maibalik ang isipan ko. Gusto kong isipin si Damond! Kaso natatabunan lahat ng mga aalala. Natatabunan ng panibagong sandali.