Fancying My Father's Bride (Completed)

Phase 5: Step Son's Hug

•LATRYNA'S POV•

Kunot ang aking noon nakatuon ang pansin sa nagmamanehong doktor. He was driving his own Fortuner. Masayang-masaya si Lola nang malamang sasama si Doc sa amin sa probinsiya. It took us three hours to wait for him to finish his duties. Hindi ko nga mawari kung bakit biglaan ang pagpayag niya nang narinig ko na ayaw na ayaw niya naman akong samahan gaya nang sabi niya kay Damon. Sinigawan pa nga niya ang Daddy niya!

I even texted Day that his son has agreed to accompany me because he asked me to convince Dr. Greene to come with me.

Kakaibang kaba ang naghari sa puso ko nang maisip ang sinabi niyang he'll get to know me because of my Lola. At ang mga pinagsasabi ni Lola ay pawang mga pagrereto niya sa akin. It seems that he agreed to know me because of that.

Nanginginit ang pisnging hindi malaman kung paano ako mag-re-reak sa bagay na iyon.

Sa mahabang oras ng biyahe ay panay lang ang sulyap ko sa kanya gamit ang rearview mirror sa kadahilanang nagtataka ako sa inasta niya. Habang nasa passenger seat naman si Lola na pinagtiya-tiyagaan niyang e-entertain dahil marami itong mga tanong.

As the hours passed by, tinuro ko na ang daan paliko papunta sa bahay namin nang makarating na kami sa barangay mismo ng municipality ng San Lorenzo. Ang sementadong kalsada ang tinahak namin saka nakaabot kami sa malaking open basketball court na may mga maraming batang naglalaro.

"Just park it beside that house," turo ko sa bahay na nasa limang metro ang layo mula sa end ng basketball court. Wala siyang sinayang na segundo at agaran naman niyang pinarada ang kanyang sasakyan sa ilalim ng puno ng langka na nakatanim sa loob ng bakuran namin. How I missed that tree?

Bumaba ako kaagad ng sasakyan bago pa niya magawa para pagbuksan si Lola nang magka-sabay naman kami sa paggawa 'non. Ang bilis niya naman! Tss!

"Kunin mo na lang ang bagahe mo. Ako na bahala," awang ang labi akong napatango saka pagkatalikod ay nagkatinginan kami ni Mama na papababa ng sasakyan na mukhang pagod na pagod at galing sa pag-idlip.

Luminga ako sa paligid at doon ko nakita ang kay daming tao na nakatingin sa amin. Most of them are kids but there was no way that it will lack adults who wanted to buzz for news. Ngayon ko lang ulit nakita ang mga kapitbahay namin na hindi ko alam kung matutuwa ba ako o ngingiti ng peke. Sa buong buhay ko, alam kong dalawa lang na kapitbahay ko ang totoong kaibigan ng aming pamilya. Most of my neighbors were full of gossips about our family. Ang topic lang naman nila ay ang pagiging bayarang babae ko raw dahil pumatol ako sa matanda. I knew, I was educated for me to tolerate that kind of fake news. Pero kahit baliwalain natin at hindi papakialaman ay kapag nadawit na ang ating pamilya, nakakasama talaga iyon ng loob.

"Asli!," bubuksan ko na sana ang back compartment nang may tumawag sa akin. Doon ko nakita si Nanay Nanda na siyang nagpapautang sa amin ni Mama noong mga araw na walang-wala kami.

"Nay," isang yakap ang iginawad ko sa kanya.

"Ang laki ng iginanda mong bata ka. Mas lalo kang naging mukhang matapang," natawa ako at tumango lamang.

"Ganoon talaga roon, Nay. Matuto kang tumayo sa sarili mong mga paa kasi lahat ng tao ay 'yon ang ginagawa," Westerners did not mind of what you think or what you will say, they focus there the individual uniqueness of each one. They valued liberty and freedom. Mas nakakagalaw ka roon dahil walang chismosa sa paligid. Not all the time, but thankfully they were not minding your own business.