Fancying My Father's Bride (Completed)

Phase 25: Signatures

•LATRYNA'S POV•

When morning came, my body is burning with pain and soreness. The ten o'clock morning is dragging me out from bed. Ayaw kong bumangon dahil ramdam ko pa hanggang ngayon iyong pagod at sakit pero wala akong magagawa kasi baka hinahanap na ako ng pamilya ko. I need to go home.

Bumangon ako nang makitang wala na akong katabi. I am now wearing his long sleeve polo, guessing that he was the one who put it on me.

Umupo at ginulo ang buhok. So ano na Asli? You should take responsibility of your actions last night. Ano ang sasabihin mo sa kanya? Na kalimutan na lang iyon kasi bunga lang iyon ng kalandian at kakatihan. Ano kayo? Ano ang mangyayari sa inyo kung bukas na ang kasal mo?

I am not drunk last night but I did not think rightfully. Mas sinunod ko pa ang tawag ng puso kaysa sa kung ano ang tama. For me at my situation, following my heart is the least priority. Wala na akong karapatan sundin ang puso nang makapasok ako sa engagement na ito.

Tears came out from my eyes as difficulty clouded me. Nalilito na ako kung ano ang tamang susundin. I think about my family. Kung bakit sila masaya at maginhawa ngayon, ay dahil iyon sa tulong ni Day. Bakit ko ba iiwanan ang taong tumulong sa akin noong walang-wala ako? Kung ano ako ngayon ay dahil iyon kay Day?

I'll find any reason just to vanish my feelings towards Ryos. I'll find any reason to escape though I don't want to escape.

"Argh," pinahid ko ang mga luha sa mata. "Walang pag-ibig na nabubuo sa maikling panahon lamang."

Iyon ang idadahilan ko sa lahat ng ito.

"Too ridiculous. I will accept that it is lust or attraction, but love? It will be foolish to think," mahina kong bulong. Kinukumbinsi ang sarili na tama ang mga iniisip ko ngayon. Na wala ngang pag-ibig na nabubuo sa isang buwan o tatlong linggo.

Ridiculous.

Naninikip ang dibdib ko. Talaga lang ha? Bakit parang kay hirap mong umalis at iwan siya kung ganoon naman pala? You have the chance last night to go home to your rightful owner, but what you did was to push his patience. Kasalanan mo iyon, Asli. Wala ka na sanang iniisip ngayon.

"Ah..." impit kong hiyaw nang maramdaman ang nanunuot na sakit sa akin nang iginalaw ko iyong mga paa ko pababa ng kama. Just like that.

Huminga ako at tumayo but the pain drag me down into the bed again. See Asli? This is the fruit of your hardwork.

Sinubukan ko ulit na tumayo at ngayon kinaya ko na. Just like what he said, he was so gentle on the first time we did that, but not last night. Nababaliw ako kapag inaalala kung gaano kalaki ang umatake sa akin kagabi. Kung hindi lang dahil sa kanyang mga halik na nag-comfort sa akin ay baka nahimatay na nga ako.

Nasa gitna ako nang paglalakad papunta sana sa banyo nang bumukas ang pinto. Tuna entered happily barking. Kasunod niya si Doc may dalang food tray. Nakakatakam ang mga nakalagay na pagkain doon at iyong amoy ay nakakagutom, but my eyes betray me when they look at Doc's.

He is wearing white t-shirt and shorts pero ang mga ito ay hindi hadlang kung gaano nagdepana ang mga muscles niya sa braso. Napapansin ko na sila ngayon dahil sa mga nakikita ko kagabi lalong-lalo na iyong halimaw sa ibaba sa likod ng kanyang shorts. It took my oxygen away!

"Manuel," napaigtad ako sakto rin ang paglapag niya ng tray sa center table ng kwarto. He approached me after, and his manly scent just made me weak. "Sore?"