Zawgyi
" အဟိ အဟားး "
" မေျပးနဲ႔ေလ "
" ဟဟဟဟဟ မိေအာင္ဖမ္း "
စိမ္းလဲ့ေနေသာျမက္ခင္း ျပာလြင္ေနေသာ ေကာင္းကင္၊ အရာရာဟာ သဘာဝဆန္ေနၿပီး ေဘးဘီမွာ ဘာမွမရွိေသာ လြင္ျပင္တစ္ခုလို။
ဟိုး... ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ အရိပ္ေတြအုပ္မိုးေနတဲ့ သစ္ပင္တန္းေလး။
" မေျပးနဲ႔ေတာ့ ပင္ပန္းတယ္ "
" အရိပ္ထဲ သြားေနရေအာင္ "
" အင္းအင္း မင္းတို႔ သြားနွင့္ "
ေနသာေနေပမဲ့ ပူတယ္လို႔လည္မခံစားရ။
မက္တပ္ကေလးရပ္ရင္း ဟိုသည္ၾကည့္မိေတာ့မွ သူသတိထားမိသည္။
အိုးး ကေလးလား။
လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို ျဖန္႔ၾကည့္ အေပၚေအာက္ လွည့္ၾကည့္။ ေျခေထာက္ေလး ငံု႔ၾကည့္။ ဟိုသည္ လွည့္ၾကည့္။ ဟုတ္ပါသည္။ ကေလးေလးရယ္ပါ။
၆နွစ္အ႐ြယ္ ကေလး။ သူက ၆နွစ္လား။
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း စဥ္းစားမိတုန္း ေခါင္းေပၚအရိပ္ေလး မိုးက်လာ၍ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အရပ္ရွည္ရွည္ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္။
" ညီေလး ေနပူထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ "
" သားတစ္ေယာက္တည္းဟုတ္ဖူး ငယ္ခ်င္းေတြပါတယ္ "
" ဟုတ္လား ဘယ္မွာလဲ သူတို႔က "
" ဟိုဘက္..... ဟင္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ "
ေစာနက အပင္တန္းေလးဘက္ကို ထြက္သြားတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္မွမရွိၾကေတာ့ဘူး။
" အီးးးးးး သားအိမ္မျပန္တတ္ေတာ့ဘူး "
" မငိုနဲ႔ေလ ညီေလး မျပန္တတ္ရင္ ကိုကိုလိုက္ပို႔မွာေပါ့ "
" တကယ္ လား Sob Sob "
ရွိုက္သံေလးနဲ႔သူ႔အသံဟာ တုန္ရီေနသည္။ အခုမွေၾကာက္လာသည္။ ဒါဘယ္ေနရာလဲ။ အစ္ကိုႀကီးကေရာ ဘယ္သူလဲ။
YOU ARE READING
တိမ္ဖံုးေကာင္းကင္ - တိမ်ဖုံးကောင်းကင် ( Completed )
Short Storyမသိတာကို အျပစ္မျမင္ရက္ပါဘူး ' ျမက္ေထြး' ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေအာင္လုပ္မွရက္စက္တာမဟုတ္ပါဘူး အျပစ္မျမင္ဘူးဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားကမွ ရက္စက္တာ မဟုတ္ေသးဘူး အရွင္လတ္လတ္ ေသေစတာ ' ေအးေဝ ' ( Unicode ) မသိတာကို အပြစ်မမြင်ရက်ပါဘူး ' မြ...
