I'm here for you {Niall Horan}

1. mooiste dag..

Van me leven! Vandaag is het dan zo ver, 25 juni 2014 het concert van One direction!

Ik heb er echt maanden opzitten wachten, ik ga samen met mijn beste vriendin Jenna, zij was altijd fan van one direction. Ik moest er niks van hebben eerst, maar nu ben ik groot fan terwijl Jenna dat niet meer is. Maar een concert daar moesten we zeker allebei naartoe.

We halen haar om 4 uur op en dan rijden we naar de ArenA. Gelukkig wonen we in Amsterdam en is het niet ver rijden, maar ik wil zeker op tijd zijn. "Chantal, ga je nog de boodschappen voor me halen?"  Terwijl ik uit mijn gedachten word geroepen door mijn moeder. ''Ja, mam..'' zeg ik zuchtend.  Ik trek mijn schoenen aan en pak mijn jas van de kapstok. Ik doe mijn oordopjes in en op de achtergrond zet ik One direction muziek op. Ik kan niet wachten totdat ik het zo live hoor! Als ik eraan denk word ik zenuwachtig, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest!

''Mam, ik ga!'' Roep ik naar boven als ik de deur uitstap om mijn fiets te pakken. ''Oke, denk je om de tijd? One direction wacht niet op jou he!'' Zegt me moeder plagend. Ik rol mijn ogen "Ja mam..!''

Als ik aankom bij de supermarkt zie ik dat het heel erg druk is en alle fietsenrekken vol zijn. Ik plaats mijn fiets tegen de muur van de zijkant van de supermarkt aan en loop de supermarkt in. Ik lees wel 100 keer opnieuw het boodschappen lijstje door, maar het komt niet binnen. Ik kan mijn gedachten alleen maar bij het concert houden, wat over een paar uur al gaat beginnen. Over een paar uur begint het al!? Bij die gedachten rijd ik snel door met de boodschappenkar. Ik pak snel een pak melk en vervolg mijn weg naar de kassa. De boodschappentas is een stuk zwaarder dan ik gedacht had. Met de zware boodschappentas loop ik naar mijn fiets toe en ik zet de tas in mijn fietskrat. Door de zwaarte raakt mijn fiets uit balans en valt mijn fiets om. Met een gefrustreerde kreun doe ik een poging om mijn fiets weer omhoog te krijgen. Er fietsen een paar mensen langs, maar niemand wilt me helpen.. fijn, nu kom ik nog te laat voor het concert. Ik voel mijn gezicht gloeien en mijn ogen branden, Waarom wilt niemand mij helpen? Waarom nou net vandaag als ik het concert heb?! "Gaat het?!'' Hoor ik iemand in het engels zeggen. "Ja, het gaat.'' Zeg ik snikkend. ''Moet ik je helpen?'' Vraagt iemand in het Engels. Omdat ik in Amsterdam woon en daar veel mensen uit allemaal verschillende landen komen of wonen is mijn Engels erg goed en kijk ik ook niet op van iemand die Engels tegen me praat. ''Ja graag, ik ga zo naar een concert en anders kom ik te laat.'' Zeg ik en veeg een traan weg. Hij pakt mijn fiets vast en samen krijgen we mijn fiets omhoog. "Naar welk concert ga je?'' Vraagt hij nieuwschierig. ''Naar One direction. " zeg ik trots en ik veeg mijn tranen weg. Ik voel me nog te onzeker om hem met een betraand gezicht aan te kijken. Nou mooi mijn fietst staat weer en ik wil zo snel mogelijk weg, uit deze ongemakkelijke situatie en ik wil niet te laat komen!

"Hoe heet je eigenlijk?" Vraagt hij. "Chantal, en ji...." Ik ontwijk hem niet meer en kijk recht in zijn blauwe ogen.. "Niall, leuk je te ontmoeten!" Zegt hij grinnekend. Echt waar, het voelt alsof ik omver word geblazen of dat de vloer onder mijn voeten word weggeslagen of iets wat hier op lijkt. Wacht wat?

"Oh, uhm.. wat doe jij h-hier?" Vraag ik onzeker.

"Er woont hier een vriend van mij, en omdat ik nu in Nederland ben ging ik even bij hem langs." Zegt hij opgewonden.