I'm here for you {Niall Horan}

3. bijna zover.

Niall

Ik zit naast paul in de auto. Hij vraagt of het leuk was, bij die vriend. En ik knik ja. "Niall, waarom zit je zo te staren?" Vraagt hij grinnekend. "Ohh, weet niet." Zeg ik met een brede glimlach. Ik zie het de hele tijd voor me hoe ze me aan keek met haar mooie groene ogen.. "Zo we zijn er." Zegt hij. Ik stop met dagdromen en stap de auto uit. "Waarom ben je zo laat?" Zegt Liam. "Uh nou.. er-r uh.." "een meisje" zegt Liam grinnekend. "Ja" zeg ik kortaf. "Een leuk meisje?" Vraagt Liam. "Uh nou gewoon een meisje" zeg ik zenuwachtig. "Oke.. ik hoor het al" lacht Liam. "Wat is haar naam?" "Chantal..." zeg ik zacht. Liam geeft me een schouder klopje en loopt weg. Ik ga naar me kleedkamer toe, en bereid me al een beetje voor, voor vanavond.

Chantal

"Hoi mam!" Zeg ik als ik binnen kom gewaggeld met de zware boodschappentas in mijn handen. "Hoi, waarom duurde het zo lang? Je moet over een half uur bij Jenna zijn!" Shit is het al zo laat? Ik ren naar boven en kijk in de spiegel. Mijn mascara is dus uitgelopen.. snel haal ik mijn mascara eraf en doe het weer opnieuw op. Nu even snel me eyeliner en me haar doen. Eindelijk daarmee klaar doe ik me schoenen aan en zeg tegen me vader dat we kunnen gaan.

Ik zit in de auto, we zijn nu bij Jenna haar huis en ren snel de auto uit en bel aan. De deur gaat open. "Hey! Ben je er klaar voor?" Vraag ik aan Jenna terwijl we naar de auto rennen.

Eenmaal in de auto. "Jenna, ik moet je zo echt iets vertellen!" Zeg ik opgewonden. "O mag ik het niet horen?" Vraagt me vader met een zielig stemmetje. "Nee!" Zeg ik nepboos en kijk hem arrogant aan, maar ik schiet in de lach. Eindelijk bij de arena.."Doeg pap, ik bel je wel als je me weer kan ophalen." "Veel plezier! En Niet zo hysteries gillen hè" zegt hij grinnekend. "Jaha doeg pap" en doe de autodeur dicht. "Zo en wat wou je vertellen?" Vraagt Jenna nieuwschrierig. "Ik hoop dat je me gelooft want het is nogal een raar verhaal" zeg ik sirieus.

*na het verhaal te hebben vertelt..*

"Wat! Dat meen je niet?!" Zegt ze verbaast. "Uh nou toch echt wel!" Zeg ik grinnekend. "Sorry, maar ik geloof je echt niet" "oke dan geloof je me toch niet!" Zeg ik een beetje boos.