Beautiful Dead Leaf

Chapter 31

BEAUTIFUL DEAD LEAF

Chapter 31

Life isn't just all about happiness.

Life will never be perfect. It could have thousand pages of challenges and the never ending battles, we should have to fight to survive and to stay alive.

Our memories, our past will leave a deepest scars. But it will always reminds you the greatest lessons you have learned from it.

Trust a few, hurt less, and love more

Five years later...

Masyadong mabilis ang takbo ng buhay. Hindi natin namamalayan milyong hakbang na pala ang nagagawa natin. Libong tao na pala ang ating nakakasalamuha. Nandoon ang mga taong pagkakatiwalaan mo at makakasama hanggang huli. Na parang kahapon lang eh bago tayong papasok ng highschool. Tapos hindi natin napapansin ga-graduate na pala tayo. Sabi nga nila...ang pinaka-masayang parte ng buhay estudyante ay 'highschool life.' Pero para sa akin ay magkahalong saya at lungkot ang ala-alang iniwan sa akin ng highschool life ko. Subalit masaya pa rin kasi doon ko nakilala ang...

ang... Asawa ko.

Oh god. Yeah, he's my husband now.

Ngayon ay isa na siyang ganap na engineer. Samantalang ako ay nag-aral ng college sa France at doon nagtapos, kailangan kasi para sa aking course. Pareho kami ni Pat. Si Riuz naman ay mas piniling dito sa Pilipinas mag-aral. At ngayon ay ganap na akong isang Perfumer. Oh yes, I am inlove with different scents. Mahilig talaga ako sa pabango. Nakapagpatayo na rin ako ng business where I am selling my own made perfume at tinatangkilik na din mula sa iba't-ibang bansa. Malalaking tao ang aking partnership. Masasabi kong malayo na ang aking narating dahil sa sensitibo kong pang-amoy. Naging madali sa akin ang lahat dahil sa lawak ng aming lupain ng mga bulaklak. Naging motibasyon ko yun dahil pakiramdam ko sa bawat petals ng mga bulaklak ay naka-ukit doon ang pangalan na aking ina. Mahilig din kasi siya sa bulaklak kaya parang nandyan lang siya at palagi kong kasama.

Ngunit gaano man karaming pabango ang dumaan sa aking ilong, isang natatanging amoy lang ang hindi kayang mawaglit sa aking pandama... yung natural na bango ng lalaking pinakamamahal ko.

Nakaupo ako ngayon sa isang mahabang sofa habang nanunuod ng comedy show. Pinagmasdan ko ang nanginginang na singsing sa kaliwang kamay ko. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na tila lumulutang pa rin ako sa alapaap sa ibabaw ng mga ulap. Dumako rin ang aking paningin dito sa loob ng silid na ngayon ay nagkalat ang napakaraming paper roses. Sa halip na petals mula sa rose ay paper rose ang ipinalit. Tapos ay nagkalat din ang mga balloons sa sahig na may munting mga ilaw sa loob ng mga ito.

Halos mairita ako sa ilaw dito sa kuwarto na mukhang sinadyang tipirin dahil kulang sa liwanag. Gosh! Wala bang pambayad si Exiz sa bills kaya humihina na ang kuryente? Sino bang may gawa nito? Bakit ganito ang ka-hitsurahan? Parang mas lalong sumasakit ang mata ko. Hindi ko gusto dahil wala manlang taste.

Lumabas mula sa banyo ang lalaking kanina lang ay kaharap ko sa altar. Oh yes, kanina lang.

Katatapos lang niyang mag shower. Kaagad na kumalat sa buong silid ang mabango niyang amoy. Yun pa lang parang naaakit na ako. Pero mas inaantok ako. Tapos mas lalo pa siyang gumagwapo sa paningin ko.

Masasabi kong nasa sa tao kung papaano nila pagaganahin ang Long distance relationship nila. Distance is not the hindrance. Even you are seperate hundred miles apart, love has the string that connected between you and your love ones. As long as you have the trust and faith, I swear it will definitely works.