Soluksuz Tutku

25

Yıldıza dokunmadan bölüme başlamayalım. Keyifli okumalar :)

***

Hayatınızı temelden değiştirebilir misiniz?

Peki hiç hayatınızı değiştirmek istediniz mi?

Açıkçası ben hayatımdan memnun olan bir kız olmamıştım. Hep bir bahaneler bulup hayatımdan şikayetçi olmuştum. İlk hamile kaldığım zaman da çok pişman olmuştum. Hatta bebekten direkt kurtulmak istemiştim.

Şimdi ise işler değişmişti. Alkan'ı benimsemiştim. Bebeğimizin doğmasını ikimizde istiyorduk. Bizi zorlu bir süreç bekliyordu ama Alkan ile beraber bunlara hazırdık. O gün bana sevdiğini söylemişti ve ne diyeceğimi bilememiştim ama biraz düşündükten sonra Alkan'ın beni sevmesine oldukça sevinmiştim.

O gün doktora giderken yol boyunca konuşmuş ve birbirimize gülümsemiştik. Artık ona karşı gardımı indiriyordum. O gerçekten hoş ve iyi birisiydi. Buna tüm kalbimle inanıyordum. Bebeğimizin duruma gelecek olursak da tamı tamına 6 haftalık hamileydim. Evet o kadar olmuştu. Cinsiyetini öğrenmek istesem de ne yazık ki bu pek mümkün değildi. Bebeğimizin sağlık durumu iyiydi. Alkan ile beraber heyecanla ekrana baktığımızı hatırlıyorum da , Alkan ne kadar heyecanlıydı öyle.

Sırıttım.

"Neye gülüyorsun kız?"

Başımı iki yana salladım ve elimdeki kutuyu yere bıraktım. Sabahtan beri evi yerleştirmeye çalışıyorduk ve ben bir hayli yorulmuştum.

Evet dün itibari ile İzmir'e taşınmıştık. Artık Aydın benim için tarihe gömülmüş bir yerdi. Oradaki evimizi eşyalarla beraber kiraya verecektik. Burası güzel bir apartman dairesiydi. Evin içi gayet güzel bir şekilde hazırlanmıştı. Annemin şirketi rahatımız için epey uğraşmıştı.

Annem ise okul işini kolayca halletmişti. Özel bir lisede iki üç ay okuyacaktım ve bu süre zarfında üniversite sınavı için hazırlanmalıydım. Bunlar güzel şeylerdi. Yeni bir arkadaş ortamına girecektim ve bilmediğim bir şehirde yaşamaya başlayacaktım.

Ama işin en kötü yanı yüzünü gösteriyordu.

Ceren 'den çok zor ayrılmıştım. Canım arkadaşım ben giderken hüngür hüngür ağlamıştı. Aynısı benim içinde geçerliydi. Ceren'i çok özleyecektim. Her ne kadar birbirimize gidip gelecek olsak da onu okulda görememek canımı fazlasıyla yakacaktı.

"Sana diyorum Tutku?"

Yüzüme gelen saçı sinirle kulağımın arkasına ittim.

"Ne var Simge?"

Simge gülümsedi. "Daldın gittin diyorum. Hayırdır?"

Yerde duran koliyi aldım ve dalgın bir şekilde yeni odama girdim. Simge ise arkamdan yürüyordu.

"Koliyi yere bırak. Ben taşırım. Sen hamilesin kızım!"

"Bağır bağır! Bütün apartman duysun."

Simge omuzlarını silkti ve elimdeki koliyi alarak yatağın üzerine bıraktı. Radikal bir karar alarak saçlarını pembeye boyatmıştı. ilk başta beğenmesem de şimdi hoş durduğunu düşüyordum. Simge ise yeni saçlarını çok beğenmişti. Zaten önemli olan onun düşünceleriydi.

"İlk günden okula da gitmedin."

Yatağın ucuna oturdum ve dudaklarımı ısırdım. Sanırım biraz acıkmıştım. Off şöyle çikolatalı bir tatlı olsa ne güzel giderdi.

"Annem yorgun argın zaten işe gitti. Evi düzenlemekte bana kaldı. Zaten çok yoruluyor, buraları da ona bırakamam."

"Haklısın. Zaten az bir şey kaldı."