🎼
"Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin."
Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini tak...
Bölüme oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen, keyifli okumalar.❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. Bölüm "KORKU"
🎼
Gözlerimin önünde fütursuzca güzelliğini sergilen ışıltılardan güçlükle çektim bakışlarımı. Mekânın hemen önünde yağmurun taze izlerinin kazındığı asfaltın üzerine yeni bir iz kazımak ümidi ile topuklu ayakkabılarımı zemine çarparak yavaşça ilerledim.
İnsan kalabalığı arasında kendime bir yol çizebilmenin zorluğu tekrar sınıyordu beni. Avuç içime kazılı tırnaklarımın oval izleriydi bunun en büyük kanıtı. Sızlamaya yüz tutan ellerim eşliğinde mekânın girişine doğru adımladım. Kapının hemen önündeki iki iri yarı adama burada solistlik yapacağımı belirttikten sonra açılan çift kanatlı kapıdan içeriye doğru adımladım.
Kırmızı halılarla döşeli olan dar, uzun koridorun ardından gelen ses cümbüşü beni hızlıca tehdit niteliği taşıyan düşüncelerimden çekip çıkardı. Artık zihnim, düşüncelerim, kulaklarımdaki uğultular, kalbimin güçlü ritimleri ve her bir zerrem müziğe uyum sağlamıştı.
Müzik sanki bir sihirdi ve ben, sihrin önünde diz çökmüş bir kuklaydım.
Dışarıdan görünenden katbekat daha görkemli olan bu mekânda ışıkların ahenkli dansı, içki kokusunu bastıracak güçte gelen ferah koku, aklımı başımdan almaya fazlasıyla yetmiş durumdaydı.
Ağzım bir karış açılmış halde büyülü manzaraya kaptırdığım bedenimi yeni bir kalabalığın içerisine ittim. Neyse ki omzuna çarpıp yanından geçip gittiğim insanların homurdanma sesi, müzik sesi kadar baskın değildi.
Oldukça kalabalık ve geniş alanda, zar zor oluşturduğum dar yollardan sahneye doğru ilerledim. Sahnenin hemen önünde dizili olan üç basamağı, etrafı hayranlıkla izlerken ağır ağır adımlamaya başladım. Henüz ikinci adımımı atmıştım ki, ardımdan duyduğum tok sesle birlikte omzumun üzerinden geriye döndüm.
"Pardon hanımefendi, oraya çıkamazsınız."
Mahçup bir gülümseme sergileyerek "Şey..." diye mırıldandım. "Ben görüşmemiz olumlu geçerse o anın heyecanı ile..." Fazla açıklamacı olduğum ve karşımdaki adamın sözlerimden mantıklı anlamlar çıkaramadığını belli eden yüz ifadesinin hemen ardından elimi hızlıca boşlukta sallayarak "Biraz etrafı incelemek istemiştim." Dedim.
Önümde dikilen adam elindeki tepsiyi çevirerek bir süre inceleyen gözleriyle bana baktıktan sonra sözlerimi akıl süzgecinden geçirmiş olmalı ki, kaşlarını havalandırdı.
