🎼
"Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin."
Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini tak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
34. Bölüm "KRİZ"
🎼
Kaç yıkım daha kaldırabilecekti, umutsuzca çırpınan bedenim?
Kaç kere daha teslim olacaktım, şeytanın kanlı ellerine?
Tuttuğum nefesim, usulca döküldü dudaklarımdan. Güçlükle hareket ettirdiğim ayağımı, bir adım geriye kaydırdım.
Zevkle hazırladığı cehennemim, gözlerinden açıkça okunuyordu. Koluna sarılmaya devam eden yılan, onun sınırsızlığını gözüme sokmak ister gibiydi.
Kulaklarımı tırmalayan öfkeli soluğu ve sabırsız hareketlerle yılanı zeminin üzerine bıraktığı anda dizlerinin üzerinde hızlıca doğrulması, tüm vücuduma korkunç bir elektrik yaydı.
Dehşetle açtığım gözlerimden izinsizce kayan bir damla gözyaşına takılı kalan bakışlarıyla kısa bir durgunluk yaşadı. Ne yapacağını bu sefer beni nasıl yaralayacağını düşünür gibiydi...
Sonunda yapacağı şeye karar vermiş olmalıydı. Seslice yutkunmama sebep olan adımlarını yere sertçe çarparak üzerime doğru ilerlemeye başladı.
Sanki tüm bunları yaşayan ben değildim. Söz geçiremediğim bu beden bana ait değilmiş gibi öylece bana yaklaşmasını bekliyordum.
Attığı her bir adımı kalp ritimlerimi hızlandırıyor, nabzımın kulaklarımda atmasına neden oluyordu. Onun ilerleyen adımlarının aksine ise benim ihanetine uğradığım bacaklarım, beni bir kez daha yarı yolda bırakıyordu.
Poyraz'ın dudaklarından dökülen her bir kelime, kulaklarımda anlamsız seslere dönüşerek uğuldayıp durdu. Muhtemelen bana kaçıp gitmemi söylüyordu ama taş bağlanmış bacaklarım onu zerre umursamıyor, kulaklarım duymuyordu.
Sonunda Aybars'ın üzerime doğru yaklaşan adımları aramızdaki mesafeyi iyiden iyiye kapatmaya başladığında onun gazabının gerçekliğini tüm çıplaklığı ile gözlerinde gördüm ve bacaklarıma dilediğim son bir güçle merdivenlere doğru koştum.
Kaçacak bir yerim yoktu, ondan kaçarken bile onun odasına sığınmaktan başka bir çarem yoktu.
Hızlı adımlarla tırmandığım merdivenlerin başında, tek bir an duraksamadan odaya girdim. Kapıyı hızlıca üzerine çarptım. Ellerim kapıyı sertçe kapatmamla birlikte yerinden oynayan kilide uzandı. Parmaklarım zangır zangır titriyordu üstelik buna kapıya yaklaşan adım sesleri de eşlik edince sakin kalmak aklımın ucundan bile geçmiyordu. Kilidi tekrar yerine sokmak için olan uğraşım, kilidin parmaklarımın arasından kayıp yere düşmesiyle son buldu. Hızlıca öne eğilip kilidi almak istedim ama hemen kapının önünden gelen seslerle bu hareketim de yarım kaldı.
