Zawgyi
ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ၿပီးခ်ိန္တြင္
ရွိန္းထိုက္မဟာ က ဂုဏ္ထူး ေလးခုႏွင့္
ေအာင္သည္ဟု သိရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘာတကၠသိုလ္ တက္မလဲ
ဟူ၍ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ တိုင္ပင္ရန္
ေဖေဖက ေနသူ႔ကိုပါ စစ္ကူေခၚသျဖင့္
ေဖေဖ့အိမ္ကို လာကာ အနားတြင္
လာထိုင္ေပးေနရေလသည္။
ဥကၠာကလည္း အနားတြင္ လာထိုင္ေနကာ
ေဖေဖတို႔ေျပာမွာကို နားစြင့္ေနပံုရသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူး
ဦးေလး.."
ေအးစက္ျပတ္သားစြာ ထြက္ေပၚလာေသာ
ရွိန္းထိုက္မဟာ၏ စကားသံအဆုံးတြင္
ေဖေဖက..
"ေက်ာင္းမတက္လို႔ေတာ့ မရဘူးေလ
သားရယ္...၊
ဘြဲ႕တစ္ခုေတာ့ ယူရမွာေပါ့....."
"ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ဘြဲ႕မလိုအပ္ဘူး..၊
ကြ်န္ေတာ္ fashion design
သင္တန္းတက္မယ္...၊
အဲ့အတြက္လည္း ဦးေလးတို႔
အကုန္အက်ခံစရာ မလိုဘူး...၊
ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ စုထားတာရွိတယ္...၊
ဦးေလးတို႔ကို အသိေပးတာပါ...၊
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းတက္ဖို႔
မတိုက္တြန္းပါနဲ႔...."
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေလာက္ေအာင္
စကားကုန္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္၊
ေဖေဖက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို
ေလးပင္စြာခ်လိုက္ကာ....
"ဒါဆို fashion design သင္တန္းကေရာ..
ဘယ္မွာတက္မလဲ စုံစမ္းၿပီးၿပီလား...?"
ဟုေမးေတာ့ ရွိန္းထိုက္မဟာက
အေျဖခင္ ဥကၠာက တစ္ဟားဟား
ထရယ္သျဖင့္၊ ေနသူေရာ ေဖေဖပါ
သူ႔အား ၾကည့္မိခ်ိနိတြင္၊
သူက သူ႔ဗိုက္သူဖိကာ ရယ္ကာကို
မနည္းရပ္ေနေလသည္။
ဒီေကာင္း ဘာထျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ မသိ။
"ဘာေတြ ရယ္ေနတာလဲ ဥကၠာ.."
ဟူ၍ ေဖေဖက ေမးလိုက္ေတာ့၊
သူက လက္ကာျပကာ..
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္း...
"အဟန္း.. ဘာမွ မဟုတ္ဘူး..၊
ဆက္ေျပာ ေဖေဖ.."
ဟူ၍ ေျပာခ်ိန္၊ ရွိန္းထိုက္ကို
ၾကည့္မိေတာ့ ဥကၠအား မေက်မနပ္
လွမ္းၾကည့္ေနေလသည္။
သူ႔ပုံႏွင့္ fashion designer အလုပ္က
ဆန႔္က်င္ဘက္ႀကီးတစ္ခုလို
ေနသူ ခံစားရသည္။
fashion designer တစ္ေယာက္၏
အႏုစိတ္ဖန္တီးမွုမ်ားကို ေႏြး လုပ္ေနတာ
ေတြ႕ဖူးသျဖင့္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့
နားလည္သည္။
ေႏြးလို ႏူးညံ့တဲ့ အႏုပညာသမား နဲ႔
ရွိန္းထိုက္မဟာလို ေကာင္ေလးက
လားလားမွ မသက္ဆိုင္သလိုပင္။
