Zawgyi
ဒီတစ္ခါ ဟိုတယ္ခန္းတြင္ သူႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း
ေနခြင့္ရတာေၾကာင့္၊ ဥကၠာ စိတ္လႈပ္ရွားမိသလို၊
ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မိေလသည္။
"မင္း အခန္းသြားႏွင့္..၊
ငါ ကိုျပည့္စံုကို ျပန္ေရာက္တာ
သြားေျပာလိုက္ဦးမယ္.၊ "
"အင္း...အထုတ္ေတြ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေပးလိုက္.."
ဥကၠာလက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ
ဘီယာႏွင့္ မုန္႔ထည့္ထားသည့္အိတ္အား
သူက လွမ္းယူေတာ့၊ ဥကၠာ မေပးပဲ
အေနာက္ကို ဆဲြလိုက္ကာ....
"ရတယ္. ငါသယ္လာမယ္..၊ "
ဟုေျပာၿပီး ကိုျပည့္စံု အခန္းရွိရာဘက္သို႔
ေလွ်ာက္စဥ္၊ သူက အေနာက္မွ လိုက္လာကာ.
"ဘီယာေတြ ကိုျပည့္စံု ျမင္သြားမွာေပါ့..."
ဟူ၍ သတိေပးမွပဲ၊ ဥကၠာ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္လိုက္ကာ.
"ဟုတ္သားပဲ..၊ ေရာ့ ေရာ့...၊"
"ဒါက ဘာလဲ...??!!"
ေသၿပီ.!။ ကိုျပည့္စံု ျမင္မွာစိုးလို႔ ဖြက္ရာက၊
တကယ္ ေခါင္သူႀကီး ျဖစ္သူ
ကိုးက ျမင္သြားရေလသည္ ။
ဘာလို႔မ်ား မအိပ္ရေသးတာလဲ ကိုးရယ္.။
"မင္းတို႔ကိုအရက္ဘီယာ၊ ေဆးလိပ္
အကုန္တားျမစ္ထားတယ္ေလ..!!"
ကိုးစိတ္တိုေနေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ ရွိန္းထိုက္က
ဥကၠာလက္ထဲတြင္တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာ
အိတ္အား ဆဲြယူလိုက္ကာ..
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုေနသူ..၊
ကြ်န္ေတာ္ ဝယ္လာတာပါ...၊
မေသာက္ေတာ့ပါဘူး...၊
လႊင့္ပစ္လိုက္မယ္.."
ရွိန္းထိုက္ အေျပာေၾကာင့္ အဆူခံေတာ့မည္ဆိုတာ
သိတာေတာင္ ဥကၠာ ရယ္လိုက္မိေလသည္။
ဘယ္လိုေလးေတာင္ ေျပာလိုက္တာလဲ
ကေလးရယ္။
မ်က္ႏွာေလးကလည္း တကယ္ကို
မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္..
"ေပး ငါယူသြားမယ္..၊
ေနာက္တစ္ခါ အဲ့လို မသိေအာင္ ခိုးလုပ္ရင္
အျပစ္ေပးခံရမယ္. ၾကားလား..???"
"ဟုတ္...."
ကိုးက ရွိန္းထိုက္လက္ထဲမွ အထုတ္ကို
ယူလိူက္စဥ္တြင္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးအား
အစြမ္းကုန္ညိႈးျပေနေသာ ရွိန္းထိုက္က
တကယ္ကို သ႐ုပ္ေဆာင္ရာမွာ ပါရမီပါပံုရသည္။
