Zawgyi
မိမိတို႔ေရာက္ေနသည့္ ရြာေလးက
အစြန္အဖ်ားမွာရွိေနတာေၾကာင့္၊
အလြန္ေခါင္သည္ဟု ေျပာ၍ရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း၊ အလြန္ကို သန္႔ရွင္း
သပ္ရပ္ကာ၊ ဘာကတၱာရာမွ
မခင္းထားေသာ ေျမသားလမ္းမက်ယ္သည္
ႏြားလွည္းဘီးရာေတြမွလဲြ၍
အမိႈက္တစ္စမွရွိမေနသလို ၊
႐ုတ္စအဆံူး ႏြားေခ်းေတာင္ ရွိမေနေပ။
ထိုလမ္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ရွိ
ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးမ်ားႏွင့္
ျခံေလးမ်ားတြင္လည္း သစ္ပင္ပန္းပင္တို႔
ေဝဆာကာ၊ တကယ့္ကို စိမ္းစို လွပလွ်က္။
ရြာ၏ အစတြင္ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုရွိသလို၊
ဒီလမ္း၏ အဆံုးတြင္ေတာ့ ေစတီတစ္ဆူ
ရွိေနေလသည္။
သိပ္မႀကီးလွေသာ ဤရြာေလးက
တကယ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွေပသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုအထင္က အနည္းငယ္
လြဲမွန္း ဥကၠာ သိလိုက္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့..။
"ဗ်ာ ဘယ္လို..?"
ျပႆနာက ေရခ်ိဳးရန္ ဘယ္မွာ
သြားခ်ိဳးရမွာလဲ ဟူ၍ ကိုျပည့္စံုအား
ေမးလိုက္ေတာ့ ၊ ရြာေနာက္က ေခ်ာင္းမွာတဲ့။
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဥကၠာ..၊
သန္႔ပါတယ္ဟ.၊ ေခ်ာင္းေရက
ၾကည္မွ ၾကည္..၊ "
ဥကၠာ စိတ္ပ်က္မိသည္။အရင္က ေတာင္ေပၚမွာ
ေနတုန္းကေတာင္၊ ေရခ်ိဳးခန္းဟူ၍
သတ္သတ္ ရွိေသးသည္။
အခုဟာက ေခ်ာင္းႀကီးမွာ ဒီတိုင္းႀကီး
သြားခ်ိဳးရမွာ မသတီလွေပ။
တစ္ရြာလံုး ဒီေခ်ာင္းထဲကပဲ ခ်ိဳးၾကတယ္ဆိုတာ
သိရေတာ့ ပိုၿပီး မသတီေတာ့။
"မခ်ိဳးေတာ့ဘူး.."
ဟူ၍ ေျပာကာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ .
.......
ကေလးေတြကို ရြာထဲမွာ ေပးတည္းထားၿပီး
ေနသူကေတာ့ ႐ွဴတင္တည္ရမည့္
ဘုရားေက်ာင္း နေဘးတြင္သာ
ရြက္ဖ်င္တဲ ထိုးၿပီး ေနျဖစ္သည္။
မနက္ျဖန္႐ိုက္ရမည့္ ႐ွဴတင္အတြက္
အဖဲြ႕သားေတြႏွင့္အတူ အလုပ္ရႈပ္ေနစဥ္၊
"ဆရာ.. ဆရာ့ညီက
ဒီမွာေနတဲ့ ေတာက္ေလွ်ာက္
ေရမခ်ိဳးေတာ့ဘူးလား မသိဘူး.."
