'Noa!' hoorde ik voor de zesde keer vandaag. Ik zuchtte en keek op. Mevrouw Van Kameren keek mij streng aan. 'Let je even op?' Ik knikte braaf. Van Kamerens blik priemde nog even in mijn ogen en wendde zich daarna weer op de rest van de klas. 'Het is een moeilijk onderwerp,' zei Nikky die naast me zat. 'Dus het is handig om op te letten.' Ik knikte. 'Ja, doe ik.' 'Nee dat doe je niet,' zei Nikky. 'Is er iets? Je bent echt heel stil.' Ik deed alsof ik lachte. 'Nee hoor, gewoon slecht geslapen. ' Nikky knikte. 'Oké.' Ze richtte zich weer op de aantekening die op het bord stond en luisterde aandachtig naar Van Kamerens uitleg. Ik ondersteunde mijn hoofd met mijn hand terwijl mijn pen doelloos losjes in mijn hand lag. 'Noa,' fluisterde Carmen terwijl ze voorover leunde. 'Ga je vrijdag naar het feest?' Ik schudde mijn hoofd. 'Aahw, waarom niet?' vroeg Sam. 'Zelfs ik ga!' Ik glimlachte. 'En ik ook!' zei Noor terwijl ze zich omdraaide. 'Kom ook!' zei Nikky. 'Maar het is zo duur,' probeerde ik. 'Dan betaal ik het voor je,' bood Carmen aan. 'Dat hoeft niet hoor,' zei ik weer. 'Kom alsjeblieft,' smeekte Sam. Ik zuchtte. 'Please?' vroeg Nikky. Ik keek weg. Ik had geen zin in het feest. Gewoon niet. Ik was te moe en ik was te verdrietig. Ik kon niet tegen al die blijheid. 'Je moet gewoon naar het feest!' zei Carmen. 'Je bent heel stil de laatste tijd,' zei Sam. 'Je hebt een feest nodig om weer blij te worden!' riep Nikky uit. Ik wist niet waarom maar ik kreeg bijna tranen in mijn ogen. 'Ga naar het feest!' herhaalde Noor. 'Ssst!' riep mevrouw Van Kameren. 'Kunnen jullie nou eindelijk stil zijn?' Voor het eerst was ik haar dankbaar. Noor draaide zich weer om naar het bord en ik kon mijn tranen wegknipperen zonder dat iemand ze zag.
JE LEEST
Terugval
Teen FictionStel: je bent 15. Je hebt geen ouders meer. Je woont alleen met je zus die een hekel aan je heeft. Je haat jezelf. Wat zou je doen? Noa koestert een grote haat voor zichzelf vanwege de ruzie die ze met haar moeder had voordat die omkwam bij een auto...
