Terugval

X tweestrijd

Dit moet stoppen, Noa, zei een stemmetje in mijn hoofd toen ik duizelig begon te worden. 'Dit is niet de juiste manier om je verdriet te verwerken.' 'Ga door!' moedigde een tweede stemmetje mij aan. 'Dit is de juiste manier om te boeten voor wat je hebt gedaan!' 'Kijk nou naar je arm, Noa!' vervolgde het eerste stemmetje. En ik keek naar mijn arm. Mijn bloed trok een rooie streep over mijn arm en drupte op de grond. Gadver. Ik staarde naar mijn sneden. Ze waren stuk voor stuk uniek, de één wat langer en dieper, de ander schuin en de één weer recht... Ik voelde me misselijk worden en stond wankelend op. Met mijn arm tegen mijn buik strompelde ik naar mijn bed. 'Je moet wat drinken,' opperde het eerste stemmetje. 'Ga naar de badkamer.' 'Dat haal je niet eens,' grinnikte de tweede. 'Je bent veel te zwak.' Maar toch stond ik op en liep snel naar de badkamer. Ik dronk wat water en voelde de misselijkheid wegebben. Ik pakte een handdoek en wikkelde die om mijn arm.Toen keek ik in de spiegel. Tranen hadden hun strepen op mijn wangen getrokken en slapeloze nachten hadden hun tol geëist. Wat was ik lelijk. Ik wendde snel mijn blik van mezelf af en liet me op een krukje zakken. Mijn hoofd leunde tegen de koude tegels en die koelden mijn gedachten. Ik haalde diep adem en zuchtte. En haalde weer diep adem. De duizeligheid verdween langzaam.

Ik stond op en liep terug naar mijn kamer. Ik moest maar eens proberen huiswerk te maken. Ik keek in mijn agenda en zag veel teveel nog ongemaakt huiswerk. Nederlands: dat was nutteloos om te maken, die 3,6 haalde ik niet meer op. Frans: die 5,4 moest naar een voldoende dus dat zou ik sowieso doen. Wiskunde: nèèèèèèh. Geschiedenis: GADVERDAMME!! Oké zo kan-ie wel weer. Ik sloeg mijn Fransboeken open en nam me voor écht huiswerk te gaan maken. En dat lukte ook nog. Toen ik naar beneden liep om te eten had ik het gevoel dat ik het best goed had gemaakt. Ik liep de keuken binnen en Ellen en Jack vervolgden hun gesprek alsof er niet net een derde persoon was bijgekomen. Ik pakte een bord uit de kast en schepte mezelf wat eten op. Toen liep ik naar de kamer en plofte op de bank. Lusteloos prikte ik wat in mijn eten, ik had geen trek. Toch lepelde ik het maar naar binnen. Toen ik klaar was met eten zappte ik wat. Totdat Ellen en Jack giechelend binnenkwamen en de tv op een of ander stom quizzender zetten met een "knappe" presentator die "grappige" dingen vertelde waar Ellen hélemaal stuk om ging. Niet grappig dus. Ik vluchtte maar weer naar boven en liet me op mijn bed vallen. Ik greep een boek van mijn nachtkastje: "Het leven van een loser". Eens kijken hoeveel ik kon herkennen. Als er iemand was die wist hoe het leven van een loser was dan was ik het wel. Toch was Brams loserleven wel een tikkeltje anders dan de mijne. Tijdens het lezen verscheen er af en toe zelfs bijna een soort van glimlach op mijn gezicht die ik in al geen weken meer had gelachen.