Terugval

XVII medelijden

'Nooaa!' Sam zwaaide met haar hand voor mijn gezicht. 'Ben je er nog?' 'Wat? Ja, tuurlijk.' Sam zuchtte terwijl ik het slaap uit mijn ogen wreef. 'Gaat het wel goed met je?' 'Prima,' antwoordde ik. Ze keek me twijfelend aan. 'Ik geloof je niet.' 'Oké,' zei ik. 'Dan niet.' Sam probeerde oogcontact te maken, maar ik negeerde haar. De zoemer ging en ik zuchtte opgelucht. Saved by the bell. Ik maakte dat ik weg kwam.

Ik fietste in een rottempo naar huis, ik had die coke nu echt nodig. Terwijl ik op de fiets zat schoot mij ineens iets te binnen: wat had mijn drugshandelaar ook alweer gezegd? "Ik neem aan dat je ook iets voor op school wilt." Ik had toen niks op school genomen, maar nu ik erover nadacht leek het me wel zo'n goed idee.

En zo kwam het dat ik de volgende dag de coke voor 1 lijntje en een rietje bij me had. Toen we in de grote pauze langs de wc's liepen zei ik dat ik naar de wc moest. Gelukkig ging niemand mee en in liep de wc in. In het kleine hokje probeerde ik van de thuis al fijngehakte coke een lijntje te maken op een schrift. Het lukte niet zo goed, maar uiteindelijk kon ik gaan snuiven. Ik voelde me gelijk een stuk beter toen ik de wc verliet. Er was alleen één probleempje: na een half uur zou ik harstikke down en chaggie worden. Nou ja, maakt niet uit. Ik voelde me geweldig en huppelde bijna de trap af.

Toen we halverwege de les na de pauze waren was er niks meer over van mijn vrolijke stemming, terwijl ik in de pauze met Sam en Carmen superveel gepraat en gelachen had. 'Mag ik je huiswerk even zien, Noa?' vroeg Laeram. Wiskunde. Dat had ik niet gemaakt. Maar ik draaide braaf mijn schrift naar hem toe en zette mijn "ik-ben-schattig-face" op, voor zover ik dat kon. 'Je hebt je huiswerk niet gemaakt,' zei Laeram. 'Klopt,' zei ik met een allerliefste glimlach. 'Waarom niet?' 'Ik had geen tijd.' 'Dan ga je na schooltijd maar even naar het studiecentrum.' 'Wat?' riep ik uit. 'Ja echt niet!' 'Niet zo brutaal,' zei Laeram. 'Jij gaat naar het studiecentrum.' 'Nee!' riep ik. 'Eruit,' sprak Laeram met een trillende vinger die naar de deur wees. Ik zuchtte en stond op. 'Ga je maar melden bij de conrector.' Braaf liep ik het lokaal uit, maar echt niet naar de conrector. Dat was zo'n kutwijf. Ik liep naar het lokaal waar we het zesde les hadden en liet me daar op de grond zakken.

Na een tijdje hoorde ik vlugge voetstappen. 'Noa! Heb je je gemeld?' 'Nee,' antwoordde ik. 'Waarom was je zo chagrijnig?' vroeg Sam terwijl ze naast me kwam zitten. 'Ik was....' begon ik. 'Moe,' maakte Sam mijn zin af. 'Ja dat ben je al vier week. Maar wat is er nou echt dan?' Ik begreep dat ik met iets beters moest komen. 'Mijn... Mijn oma is laatst overleden,' zei ik. 'En ik heb het er nogal moeilijk mee.' Het bleef even stil. 'Had dat dan gewoon eerder gezegd,' mompelde Sam. 'Wat eerder gezegd?' vroeg Noor terwijl zij en Nikky kwamen aanlopen. 'Noa's oma is overleden,' zei Sam zacht. 'Daarom is ze zo stil enzo.' Nikky keek me verschrikt aan en Noor kwam naast me zitten en sloeg een arm om me heen. 'Wat naar voor je. Het spijt me dat we het niet eerder doorhadden.' 'Nee, het is oké,' zei ik en ik voelde dat ik een brok in mijn keel had. Liegen tegen je vriendinnen voelt verschrikkelijk. Nou ja, het was niet helemaal gelogen. Mijn oma was inderdaad overleden, maar al tien jaar geleden. De zoemer ging en we liepen het lokaal binnen. Noor, Nikky en Sam waren opmerkelijk stil en keken mij omstebeurt met een blik vol medelijden aan. Had ik die medelijden verdiend? Ik had toch zeker tegen hen gelogen? Ik ondersteunde mijn hoofd met mijn handen en staarde naar buiten. 'Als je erover wil praten,' stelde Noor zachtjes voor. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, het gaat wel. Ik heb gewoon tijd nodig.' Noor knikte. Nikky en Sam overlegden fluisterend, ik wist niet waarover. Het maakte me ook niet zoveel uit. By the way, dacht ik ineens, mijn coke is op. En daarom zat ik na schooltijd op de fiets richting de straat waar drugsman (zo noemde ik hem) altijd was. Hij kwam me tegemoet lopen en stopte al vijf zakjes coke in mijn zak voordat ik iets hoefde te zeggen. Ik overhandigde hem de 60 euro, onze afgesproken prijs, en zonder iets te zeggen draaien we ons tegelijkertijd weer om. Nu kon ik weer een week vooruit. Misschien zelfs bijna twee week, ten minste als ik twee snuiven per dag bleef nemen. En ik had besloten om er drie te doen, dus dat werd dan ruim 1 week. Dat was wel jammer, maar tja. Ik fietste weer naar huis met mijn buit en thuisgekomen borg ik het op in een laatje van mijn bureau. Zuchtend liet ik me op mijn zitzak vallen die in mijn kamer lag. Ik was te moe voor huiswerk, beter ging ik nu slapen. Maar daar had ik geen zin in en met mijn ogen dicht bleef ik op mijn zitzak liggen. Ineens bedacht ik me wat Jack vanochtend tegen me gezegd had: ik wist niet waarom, maar hij wou dat ik de paal die het dak in onze woonkamer ondersteunde wit zou verven. Hij kon niet tegen dat blauw, ofzo. Ik had er totaal geen zin in maar ik wou ook niet weer in de kelder gestopt worden, dus ik haalde uit de schuur een door Jack gekochte pot witte verf, nadat ik kleren die vies mochten worden had aangetrokken. Ik nam eerst een snuif coke, zodat ik vrolijk kon zijn en zette toen keiharde muziek op. Ik begon het buddiegum van de paal af te pulken, wat best lang duurde. Ik zong keivals mee met kutmuziek terwijl ik de paal bewerkte met schuurpapier. Daarna begon ik met lange halen verf op de paal te smeren waarbij ik mijn handen en broek meeverfde. Ineens ging de bel. Fuck, dacht ik, is Jack thuis?! Ik zette vlug de muziek uit en liep naar de voordeur. Een onbekende jongen stond voor de deur. Met gefronste wenkbrauwen opende ik de deur. 'Wat moet je?' 'Hoi,' lachte de jongen. 'Zou je misschien een lot willen kopen voor-' 'Nee,' kapte ik hem af. 'Ik wil geen lot.' 'Oké,' zei de jongen en toen ging zijn blik naar mijn broek. Ik fronste mijn wenkbrauwen nog meer. Toen liep hij onze oprit af en riep terwijl hij achterom keek: 'Leuke broek heb je aan trouwens!' Ik sloeg de deur dicht en liet me tegen de muur aanzakken. What. The. Fuck. Ik keek naar mijn broek. Mooi. Een bruine lelijke broek met witte uitgeveegde vlekken. Wat was dit voor mislukte charmeur?? Of was het gewoon een mislukte, maar dan ook heel erg mislukte grap?