Terugval

XXVIII excursie

Ik pakte de laatste spullen in en probeerde mijn tas dicht te ritsen. Omdat er een kussen in zat ging dat nogal moeilijk. Toen ik nadat het gelukt was opstond voelde ik twee armen om me heen. Jim legde zijn hoofd in mijn nek en ik verstijfde. 'Ontspan,' fluisterde Jim terwijl hij een zoen op mijn wang drukte, maar ik rukte me los. 'Nee Jim, sorry.' Verbaasd keek hij me aan. 'Wat?' 'Ik wil het niet,' stamelde ik. 'Huh- voel jij het niet dan?' vroeg Jim met grote ogen en ik werd rood. 'Wat?' vroeg ik tegen beter weten in. 'De liefde!' riep Jim uit. Ik schudde voorzichtig mijn hoofd. 'Nee...... Sorry het spijt me maar ik voel het niet....' Jims ogen leken wel bowlingballen toen hij me zo aankeek. 'Ik heb je gered uit die kutsituatie weet je nog?' bitchte hij toen. Ik knikte. 'Ja. Nog steeds ben ik je heel erg dankbaar,  maar ik ben niet verliefd.' 'Noa!!!' riep hij uit maar ik greep mijn tas en liep langs hem de kamer uit. Met een kloppend hart stoof ik de trap af. Marya was nog niet beneden, dus gelukkig was er niemand die vroeg waarom ik me zo haastte. Ik maakte in no-time mijn ontbijt en lunch klaar en maakte toen dat ik weg kwam. Normaal zou ik mijn ontbijt gewoon in de keuken opeten, maar nu deed ik dat op weg naar de bushalte. Niet dat ik laat was en de bus zou missen, maar omdat ik Jim zo diep beledigd had. Hij had gelijk, hij had mij geholpen en nu wees ik hem keihard af. Ik beet per ongeluk op mijn wang en proefde bloed maar het kon me niet schelen. Bloed maar lekker, Noa, dacht ik bij mezelf. Je verdient het.

De bus reed achter me weg terwijl ik richting school liep. Er stonden al veel mensen te wachten voor de school. Er waren ook wat ouders. Faal, dacht ik, behalve voor het meisje in de rolstoel. Dat haar ouders erbij stonden leek mij wel logisch. Ik liet mijn tas op de grond vallen, zuchtte en keek om me heen. De bus stond er al en over vijf minuten zouden we vertrekken. Iedereen praatte gezellig met elkaar en ik stond hier lonely te zijn. Maar toen kreeg ik een idee: ik kon Ellen nu gaan bellen! Ik pakte mijn mobiel uit mijn zak en zocht Ellens nummer tussen mijn contacten. 'Hey Noaaa!!' begroette ze me vrolijk. 'Hoi,' lachte ik terug. 'Hoe gaat het met je?' 'Goed,' antwoordde ze. 'De dokters zeggen dat mijn therapie goed gaat.' Ik knikte. 'En hoe gaat het dan met- fuck, sorry Noa, ik moet echt gaan, ik heb nu training. Sorry!!!' 'Maakt niet uit,' zei ik maar ik was teleurgesteld. 'Bel je me.... morgenavond rond 8 uur weer? Dan heb ik alle tijd voor mijn lieve zusje!' 'Is goed,' zei ik en ik glimlachte even. Iedereen liep naar de bussen toe, dus ik ging daar ook maar heen.

We waren halverwege de reis, en ik zat al de hele tijd naast het raam terwijl er niemand naast me zat. Logisch, daar niet van. Ineens voelde ik de stoel naast me inzakken. Ik keek opzij en daar zat Sam. 'Hoi,' zei ze en ze voelde zich duidelijk ongemakkelijk. 'Hoi,' zei ik terug en daarna was er een stilte. 'Ik wilde, ik wilde alleen even zeggen dat-eh, dat ik niet-eh, boos op je ben.' Ik reageerde niet. 'Ik bedoel, Noor, Nikky en Carmen zijn wel boos op je, maar-eh, ik dus niet. Dat je het even weet.' Sam stond op en liep terug naar Noor, Nikky en Carmen. 'Wat moest je bij haar?' hoorde ik Carmen met afschuw in haar stem vragen. 'Iets zeggen over de opdracht,' antwoordde Sam schijnheilig. Noor, Nikky en Carmen knikten terwijl ze weer achterover leunden. Blijkbaar mocht Sam alleen voor dat soort schooldingen naar mij toe van hen. Dikke vette ok.

Ik had het onderste bed in de verste uithoek van de kamer. Omdat er anders bedden te weinig waren, was iemand verplicht om in het bed naast mij te liggen. Sam had zich zeg maar "opgeofferd". We hadden avondeten gehad maar ik had niet veel gegeten. Eigenlijk had ik totaal geen zin in dit kamp.

Ik lag op mijn bed en ineens trilde mijn mobiel. Ja, we hadden WiFi hier. Anders zou iedereen per direct weer naar huis zijn vertrokken. Verslaafden. Maar goed, ik pakte mijn mobiel en opende het bericht. "Waarom moest je nou zo reageren?" Fuck. Jim. Ik klikte het gelijk weer weg, ook al wist ik dat Jim kon zien dat ik het gelezen had en dat het niet uitmaakte hoelang ik het bericht open had staan. Wat moest ik zeggen? Het was toch duidelijk waarom ik zo reageerde? Ik was niet verliefd!! Ik staarde naar de onderkant van het bovenste bed en besefte dat ik nog drugs nog in moest nemen. Ik haalde mijn toilettas uit mijn tas en begaf me naar de wc's. Om daar te komen moest ik langs allemaal blije mensen, echt superirritant. In de wc aangekomen maakte ik mijn coke klaar en nam een snuif. Het effect was niet zo overweldigend meer voor mij, want ik was eraan gewend. Ik liep weer terug naar mijn bed en lag de rest van de avond naar boven te staren en aan van alles en niets te denken.