Terugval

XII twijfel

Ik rende direct door naar boven toen ik thuiskwam. Mijn hand graaide in mijn jaszak naar het zakje en mijn hart ging als een gek te keer. Ik keek naar het witte spul in het zakje. Zou ik ...? Nee, bewaar maar voor later. Op zo'n moment dat je anders je mesje zou pakken pak je nu de drugs, Noa, dacht ik in mezelf. Wat een verbetering. Dat klonk heel sarcastisch maar zo bedoelde ik het niet, ik bedoelde écht een verbetering.

'Noa!' riep mijn zus na een tijdje naar boven. Wow, ze praat tegen mij, dacht ik. 'Jij moet vandaag koken!' Oja. Ze riep me alleen als ze me nodig had. I forgot I only exist when you need something. Zucht.

Ik liep de trap af en opende in de keuken aangekomen de koelkast. 'Maar,' zei ik. 'De koelkast is bijna helemaal leeg? Dan kan ik toch niet koken?!' 'Er ligt nog andijvie!' riep Ellen. 'Gadverdamme,' reageerde ik. 'Je weet dat ik dat niet lust.' 'Nou en? Ik wel dus je maakt maar iets met andijvie.' Ik zuchtte diep. 'Kutwijf,' mompelde ik zacht. 'Wat?!' Ineens bleek ze achter me te staan. 'Oh, niks,' zei ik snel maar daar nam Ellen geen genoegen mee. 'Wát zei jij?' Ik zuchtte. 'Ik zei niks, dat zeg ik toch!' 'Ik hoorde het heus wel hoor,' zei Ellen verontwaardigd. 'Waarom vraag je het dan?! Dom wijf!' 'Wat is hier aan de hand?' vroeg Jack terwijl hij binnenkwam en zijn jas uittrok. 'Zij noemde mij "kutwijf"!' riep Ellen met overslaande stem. 'Wat?!' zei Jack en hij bleef stilstaan en keek mij recht aan. 'Noemde jij haar "kutwijf"?' Ik zuchtte. 'Jullie zijn zo-' 'Hou je bek!' schreeuwde Jack terwijl hij naar voren stapte en uithaalde. Zijn nog koude hand raakte mijn wang die daarna begon te gloeien. 'Gek!' riep ik uit. 'Wil je er nog een ofzo?' vroeg Jack boos en hij stroopte zijn mouw op. Daarna keek hij bezorgd naar Ellen die gestopt was met huilen en mij en Jack met grote ogen aankeek. Jack nam haar in zijn armen en aaide haar over haar rug. 'Aanstellers,' mopperde ik terwijl ik naar boven vluchtte om een tweede klap te voorkomen. En dat was maar goed ook, want ik hoorde Jacks woedende stem beneden en Ellens stem die hem suste. 'Het is Noa maar, ze is het niet waard.' Ik sloeg mijn slaapkamerdeur met een harde klap dicht zodat de posters die aan mijn muur hingen wapperden. Ik stampte naar mijn bureau en wou gaan zitten maar stond direct weer op en begon tegen de kleren op de grond aan te schoppen. Die kutJack. KutEllen. Kuthuis. Kutleven. Ik smeet een sportschoen die blijkbaar op de grond had gelegen tegen de muur en verscheurde een wiskunde-opdrachtenblad dat eigenlijk huiswerk was. Met een zucht ging ik weer op mijn stoel zitten. Mijn blik ging naar het zakje dat op mijn bureau lag. Nee, niet nu.

Toen ik een uur later naar beneden kwam zag ik dat Ellen en Jack er niet waren. Ik pakte wat crackers en ging op de bank zitten. Tv-kijken had ik al een tijdje niet meer gedaan, want ik was alleen nog maar boven. Ik drukte op de aanknop van de afstandsbediening, maar de tv reageerde niet. Ik zuchtte overdreven diep ook al was er niemand die het hoorde. Met een zwaai smeet ik de afstandsbediening weg en plofte neer op de bank. Hoe moeilijk kon het leven zijn.... Ik dacht weer aan de coke. Maar weer hield iets mij tegen. Bewaar het voor later.