Terugval

VI mislukkeling

'Noa!!Schiet je even op!!' riep mijn zus terwijl ze op de badkamerdeur sloeg. Ik schrok en besefte dat ik naar mijn pols zat te staren. 'Eh, ja!' antwoordde ik. Ellen zuchtte diep en ik trok snel mijn kleren aan. Toen ik de badkamer uitliep keek Ellen me boos aan waarna ze vlug in de badkamer verdween. 'Jezus, jij bent sloom,' hoorde ik haar mompelen. Ze had gelijk. Zuchtend liep ik naar beneden, pakte mijn borstel en begon mijn haar te borstelen. Even later hoorde ik gestamp op de trap en daarna liep Ellen de keuken in. Toen ze zag dat de tafel nog niet gedekt was riep ze: 'Noa, jij mag de tafel ook wel eens dekken, waarom moet ik altijd alles doen?' En ze liep vlug naar de kamer. Ik zuchtte en legde mijn borstel weg. Uit een kastje haalde ik het tafelkleed en vouwde hem uit elkaar. Ik legde het kleed op het tafelblad en liep naar het hoofd van de tafel om het kleed recht te trekken. Daarna liep ik naar de andere kant van de tafel en trok het kleed naar me toe, maar toen werd weer een stukje tafel aan de overkant zichtbaar. Ik zuchtte geïrriteerd en op dat moment kwam Ellen binnen. 'Noa!' riep ze uit. 'Kun je niet eens normaal een tafelkleed op tafel leggen?!' Ik keek naar de grond en slaakte een zucht.  'Wat heb ik nou aan jou,' mopperde Ellen. 'Ik ga zo snel mogelijk een appartement zoeken en dan ben ik weg.' 'En ik dan?' vroeg ik terwijl ik geschrokken op keek. 'Egoïst,' zei Ellen. Weer had ze gelijk. 'Jij moet dan in een weeshuis of pleeggezin ofzo? Weet ik veel. Het kan me geen reet schelen wat er met je gebeurd,  ik weet alleen dat ik het níet langer met jou in één huis uithoud.'  Ik werd rood en staarde maar weer naar de grond. 'Je mag wel de tafel gaan dekken, of is zelfs dat te moeilijk?' Ellen liep naar de koelkast en ik slenterde naar de kast om hagelslag te pakken. Met de hagelslag in mijn hand liep ik langzaam weer naar de tafel. Mijn zus liep met grote stappen weg van de koelkast. 'Fuck,' zei ze toen ze erachter kwam dat de koelkast nog open stond en met een zucht draaide ze zich om. Met een enorme klap sloeg ze de koelkastdeur weer dicht en van schrik liet ik de hagelslag vallen. 'Verdomme Noa!!' schreeuwde Ellen. Ik keek haar verschrikt aan en moest toen supersnel bukken om de kaas te ontwijken die ze in mijn richting smeet. 'Ellen!' Ze zuchtte en duwde mij aan de kant om de kaas weer op te pakken. Ik keek haar verbaasd na toen ze de kaas op tafel smeet en de kaas kreeg een tweede deuk. Maar zelfs mijn leven was gedeukter dan de kaas.