Terugval

XXVI afscheid

Heeeyy mensjess
Sorry ik had de helft van dit hoofdstuk al gepubliceerd omdat ik wou weten hoe lang t was. Toen bleek dattie vet kort was dus depubliceerde (wat een woord^^) ik m. Lol, want toen ik m net online zette had ie al 2 reads, terwijl nog niemand m had gezien.  volgens mij is t uiteindelijk best lang geworden voor mijn doen, maar goed.
Hopelijk vinden jullie t watc;

Ellen nam me in een omhelsing en drukte een kus op mijn voorhoofd. 'Ik ga je missen, Noa.' Ik voelde tranen opkomen. Een paar maand geleden zou ik nooit hebben verwacht dat ik nu écht een zus zou hebben in plaats van een opgefokte drugsverslaafde. En nu ging ze weg. 'Beloof je me dat je goed op jezelf past?' Ik wist wel wat Ellen daarmee bedoelde. Toen liet Ellen mij los en liep richting de taxi die voor de deur stond. De chaffeur nam haar spullen over en dropte ze in de achterbak. Voordat Ellen instapte draaide ze zich nog even om en lachte naar me. Ik zuchtte en knipperde met mijn ogen om er geen tranen uit te laten komen. Ellen ging naar het afkickkliniek, en de volgende paar maand zou ik haar nog nauwelijks meer zien. Terwijl ik net van haar begon te houden.

De autodeur sloeg dicht en de motor begon  te brommen. Ellen zwaaide door het raampje toen de taxi startte. Ik zwaaide terug. De zwarte auto werd steeds kleiner, tot hij een minuscuul stipje op de lange weg was geworden.

Ik veegde met de rug van mijn hand langs mijn ogen en Jim sloeg zijn armen om me heen. Hij stond dicht tegen me aan en ik vroeg me af of hij dacht dat ik iets voor hem voelde. Maar deze troost kon ik nu wel gebruiken.

Die avond zat ik aan mijn bureau toen er op de deur geklopt werd. 'Noa? Kan ik even met je praten?' 'Ja hoor,' mompelde ik terwijl ik mijn oortjes uitdeed en me omdraaide naar de deur. Marya kwam binnen en schoof een stoel naar mijn bureau, zodat ze naast me kon zitten. 'Hoe gaat het met je? Wat betreft drugs enzo.' Ik dacht even na. Ik had weinig behoefte nog aan drugs, mede dankzij mijn mesje. 'Ik heb nog weinig nodig,' antwoordde ik. 'Mooi zo,' zei Marya. Het bleef eventjes stil. 'Hoe voel je je?' 'Wel goed,' reageerde ik op deze naar mijn idee rare vraag. 'Heb je soms momenten waarop je je heel down voelt?' vroeg Marya ernstig. Wist zij iets van mijn downmomenten? Maar ik verborg mijn sneden toch altijd? Want eigenlijk schaamde ik me ervoor. Maar iets dwong me om het mesje te pakken. Misschien was ik inderdaad een psychopaat. Ik rilde alleen al bij de gedachte.

'Noa?' Marya verwachtte een antwoord. 'O sorry,' zei ik vlug. 'Ehh.' Wat moest ik antwoorden? Eerlijk zijn? Liegen?

'Je twijfelt, dus je hebt ze,' constateerde Marya. 'Wees dan gewoon eerlijk.' Ik slikte en keek haar aan. Kon ze gedachten lezen ofzo?

'Noa,' sprak Marya en ze boog zich naar me toe. 'Wat doe je als je je down voelt?' Ik keek haar eerst recht aan maar sloeg toen mijn ogen neer. Een stilte viel.

'Mag ik je arm even zien?' Marya keek me afwachtend aan en ik vroeg me opnieuw af wat ze wist. Uiteindelijk reikte ik haar mijn rechterarm toe en stroopte mijn mouw op. Geen schrammetje te zien. Ik voelde me een beetje rood worden en keek Marya niet aan toen ze opstond. 'Als je ergens mee zit mag je het altijd vertellen hè?' Ik knikte ter bevestiging. Toen verliet Marya mijn kamer. In godsnaam, wat wist ze en waar was ze op uit??

'Even stil, allemaal!' Kootstra's stem galmde door het lokaal. Ik zuchtte en ondersteunde mijn kin met mijn andere hand. 'Ik wil met jullie even iets bespreken. Zoals jullie allemaal al wel weten gaan we volgende week op excursie naar Zeeland. We gaan nu beginnen met een kleine voorbereidingsopdracht, die deel ik jullie zo uit. Jullie doen dat in tweetallen, en het moet maandag af zijn.' Neeee, geen tweetallen, dacht ik. Koos vriendloos. Iedereen ging enthousiast door elkaar heen praten en tweetallen vormen. 'En ik heb de tweetallen gemaakt,' voegde Kootstra er toen aantoe. De hele klas viel stil en zuchtte. 'Maar ik heb zoveel mogelijk rekening geprobeerd te houden met wie met elkaar omgaan enzo.' Niemand dus. Ik was een loner. Dit beloofde wat leuks te worden. Sowieso, dat hele kamp zou geweldig worden. *sarcasme, voor de duidelijkheid, want ik heb begrepen dat ik zeer slecht in sarcasme ben.)