Our Endless Story

XI

Franki's POV

Sobrang sakit makita ang asawa mong walang sawang gumawa ng isang bagay just to make her little princess alive. Parang kinukurot ang puso ko sa view na ito. Hindi ko magawang matulog hearing what the doctor said that she is dead. Matutulog ka pa kaya nang malaman mong patay ang isa mong anak? Wala akong ibang ginawa kundi umiyak lang, kahit kanina pa ako naubusan ng lakas. Hindi ko matatanggap na wala kana anak. I know that time heals, but what if it is the main cause of our illness?

I just let Diana do whatever she wants to do. Hindi ko siya mapipigilan. Alam kong magsasawa din siya. Hindi sa kaniyang anak, kundi sa kawalan ng pag-asa. And even me, ayoko sana pero kaylangan ko ding tanggapin. Masakit, oo, sobra. It's like namatay ang isang parte ng puso mo. May kulang talaga.

Tumayo na ito pagkatapos niyang halikan ang kaniyang little punky. Maybe she already bid her goodbye. And you know, sometimes goodbye really is forever. Hindi ko maiwasang damdamin ang sakit. Parang nanghihina ang puso ko. Sigurado akong hindi ko to kakayanin. Gusto ko din siyang mahalikan for the first and last time din. I don't want to let her go without touching her skin. She's been with me through that seven months. And I'm surely going to miss her.

Diana is already facing me, at nasasaktan akong nakikita siyang umiiyak. This is now the second time. Her tears, I know, it's a form of pain and sadness. And one of the hardest thing she will ever have to do is to grieve the loss of her daughter na kailanman hindi pa niya nasisilayan kung paano ito lumaki sa kaniyang piling.

Hindi ko alam kung bakit bigla akong napatingin sa aming anak. At nakita ko mismo kung paano ang isang daliri nitong gumalaw. At doon, bigla akong nabuhayan. Nagkaroon ng lakas na magsalita.

"Diana, she moved!" Naibulalas ko na lamang dahil sa saya. Hindi ako pwedeng magkamali. Nakita ng dalawa kong mata ang paggalaw nito.

"Okay! Okay! Check the heartbeat of the baby!" Biglang utos ng doctor dito at tumalima naman agad ang isang nurse. He checks it and

"It's beating!" Masiglang sabi nito na ngumiti pa. Parang biglang nawala ang lahat ng sakit at pagod sa aking katawan. She made it! Our little princess made it! Thank you so much, God. And also thank you for making us witness a miracle. She's a miracle baby.

And there, I saw Diana na umiiyak pa rin, pero nakangiti na. She is looking to her baby right now. I know na sobrang saya nito ngayon knowing na buhay ang kaniyang babaeng anak. Ang kaniyang bunso. At sa tingin ko, pwede na ako makatulog nito.

Diana's POV

Nakangiti kong minamasdan ang aking natutulog na asawa habang hinahawakan ang kaniyang kaliwang kamay. I can't help it, sobrang saya ko ngayon. Hindi ko inakala na mabubuhay pa ang aking munting prinsesa. They are all safe. Pero my twins need to be incubated for six weeks pa. Ibig sabihin, they're going to stay more than a month dito sa hospital. Their lungs are not fully developed because of the fact that they are premature babies. But the important thing here is that successful ang pagpaanak ni Franki sa huli.

"Good morning." Biglang bati nito sa akin dahilan ng lalo kong pagngiti. Gising na pala siya.

"Anong good morning? Eh tanghali na."

"I don't care. I just wanted to greet you a good morning." Ngiting tugon nito. Alam kong masaya ka Franki kaya hindi kita kokontrahin pa.

"You know, magic really happens when you don't give up, even though you want to. The universe always falls in love with a stubborn heart." Dagdag pa niya na parang nananaginip.

"But I already give up on her." Sagot ko naman na siyang nagpabago ng modo ko. Bigla akong nalungkot knowing na sinukuan ko pala siya. Ba't ang bilis kong gawin ang bagay na yun? At sa anak ko pa?

"But what if she doesn't?"

Then, mas matapang pa siya sa akin.

"As what you have said, they're supposed to be a Taurus, the most stubborn sign. But they end up being a Pisces. Dahil nga excited silang lumabas. Yep. She's a Pisces Sun but what if, she got Moon on Taurus, she got a stubborn heart?"

"Franki, kaylan ka pa natuto sa ganyang bagay?"

"Nung minahal kita. Dahil palagi mong bukambibig ang astrology thingy na yan eh. Nadamay na ako sa kaweirdohan mo."

"Hindi naman weird kapag maniwala ka riyan. It's a sign from the alignment of stars and planets which is created by God. If you know how to interpret it correctly, malalaman mo ang iyong future. It is already written nung isinilang tayo. Kaya it's confidential. Pwedeng-pwede paniwalaan."

"Pero maha--"

"Maiba naman tayo. Anong gusto mong pangalan sa anak natin?" Putol ko sa kaniya nang maalala ko yun. Wala talaga akong maisip na maganda bukod sa Pedro at Maria eh.

"Yung dalawang matanda na lang ang bahala. Malay mo bukas nabinyagan na ang kambal. But speaking of them, kumusta na sila?"

"Ayon, okay na.  Pero may health issues pa rin. But pwede na nating sundan." Ngisi ko dito.

Kaya naman napaharap siya ng tuluyan sa akin.  "What!? Agad-agad?!"

Oo sana. Pero ayokong mapahamak ka ulit. Kaya

"Oo." Biro ko sa kaniya.

"Anooooo? Kaylangan na agad talaga!?" Hindi makapaniwalang tanong nito sa akin.

"Diba gusto mo magkaroon ng anim na anak?"

"Yeah?"

"Anong yeah?"

"I don't know na anymore. Gusto ko sana pero masakit ang manganak eh. Pero kung gusto mo talaga, edi titiisin ko."

Aww. I'm touched. And hugged by her words. Hahaha. Mahal niya talaga ako.

"Wag na. Binibiro lang kita. Atsaka natrauma na ako sa paglilihi mo. Baka sa susunod ipapasayaw mo na ako sa club."

"Hindi naman. Akin ka lang eh."

Dito na naman tayo sa pakilig niya.

At oo, kinikilig ako.

"Pero hindi naman malabong mangyari yun. Basta ako lang ang customer."

Then I'm willing.

"At pagmamahal na lang ang kabayaran."

____________________________________

A/N. I'm very sorry sa short at lame update ngayon. Pinipilit ko lng magsulat baka kase bagot na kayo sa paghihintay hahahaha. Anyway, midterm na kase namin kaya pasensiya na kung hindi araw-araw ah?😅 Ge. Yun lng.