Our Endless Story

XXXII

Dahan-dahan ko siyang pinasandal sa kaniyang upuan para madali ko lang siya mapatayo mamaya. Napatigil ako nang makita ko ang kaniyang mukha. That face tho. Why is it so familiar? The eyebrows, cheeks, nose, and lips. Parang nakita ko na to dati but I can't remember.

I was about to touch her left cheek nang bigla itong gumalaw. Shit. Mahuhulog talaga to eh. Kaya bigla ko itong hinawakan sa kamay at inilagay sa aking balikat. Bahala na kung hindi ko siya kaya, basta ang importate makarating kami sa bahay.

Unti-unti ko na siyang itinayo at ang bigat niya. Parang mauubusan ako ng lakas neto. Pero sa awa ng maykapal, nakatayo na rin kami. At ang paghakbang na naman ang pinoproblema ko dito. Haist. Paano ba ito?

Ano kaya kung tawagan ko si Jessie?

Pero wag nalang, baka pagnasaan niya pa ang isang ito. Patay na patay pa naman yun.

It's better na solohin ko na lang siya, I mean, ang problemang ito.

Hindi ko pa naiistart ang sasakyan pero naabutan kaagad ako ng malas. Bakit pa umulan!? Siguradong mababasa talaga kami nito kapag papasok na ng bahay. I just wish na sana titila ito pagkarating namin doon. Dahil ayoko siyang hubaran ng wala sa oras. Ayokong magkasala.

Pero nang makarating na kami sa bahay ay lalo pang lumakas ang pagbuhos nito. Nananadya talaga ang kalangitan eh. Ano kaya kung hintayin ko nalang na tumila ito bago kami lumabas? Pero hindi naman pwede dahil gabi na. At isa pa, baka nangangalay na ang kasama ko dito sa kaniyang posisyon. I don't really have the choice kundi pumasok na. Bahala na kung mababasa, at bahala na rin kung mahuhubaran ko siya mamaya.

Lumabas na ako dito at umikot sa side para kunin siya. Baka magising ito kapag mabasa ng ulan? Pero mas mabuti na nga para hindi na ako mahihirapan. Kaya nga lang walang epek dahil high end ang ininom. Pareho na kaming basa dito pero wala pa rin siyang malay. Hindi nga talaga natatablan.

Dahan-dahan akong humakbang at nag-iingat na hindi madulas dahil her weight is upon me. Pagod na nga ako pero dapat ko pang kayanin dahil malapit na lang. Ilang hakbang nalang at makarating na kami sa pintuan. I need to be strong hanggang sa kama. Hanggang sa makatulog siya ng komportable.

Tuluyan na kaming nakapasok dito sa loob ng bahay at agad ko siyang iniupo sa sofa, pansamantala. Dyan lang siya muna dahil maghahanap pa ako ng kaniyang pamalit sa taas. Marami naman akong extrang pamalit dito eh. Siguro kasya naman sa kaniya.

Matapos kung kumuha ng kaniyang gagamitin ay agad akong bumaba dahil nilalamig na rin ako, pero siya muna ang uunahin ko. As I making my way ay hindi ko mapigilang tumingin sa kaniyang mukha. And yeah, they're right. Sobrang attractive pala ng kanilang Diya. Kahit sino mahuhulog talaga dito.

Agad akong umupo sa kaniyang tabi at nag-iisip kung huhubaran ko ba talaga siya or?? Hay. Wala naman akong ibang choice kundi yun nalang talaga. But, hindi ko kaya. Pwede namang ipa dryer ko nalang siya ng buo. Pero sobrang harsh naman yun sa taong walang malay. Haist. Sige na nga. Huhubarin ko na lang ang damit niya habang nakapikit. Titiisin ko ang hirap hanggang sa matapos ito. At para makatulog na rin ako.

Anyway, saan pala ako matutulog!?

Urghh

Problema na naman.

"Omg! Ba't ngayon mo lang sinabi!? Edi sana, nakapunta na ako dyan. At para natulungan kita. Hehe."