Our Endless Story

XLIII

We leave something of ourselves behind when we leave a place, we stay there, even though we go away. And there are things in us that we can find again only by going back there.

"Are you still pretending like you did last night?" I ask looking directly at her, while she still cupping my face.

"You knew?" She asks confused.

Umatras ako ng konti dahil hindi ko kayang magtagal ng ganun kalapit sa kaniya. Because the smell of her clothes, is like the smell of my home. Naguguluhan pa rin ako. Even if the unknown past keeps haunting at me. Ayaw ko pa rin maniwala dahil how about Mama and Papa?

How about Hannah Robles?

Kung ako nga talaga si Franki.

"Yes. I heard everything you said, Diana."

I don't know kung bakit biglang tumulo ang kaniyang luha pagkatapos kong sagutin ang kaniyang tanong.

"It's really music to my ears when you called me by my name. . Parang tinawag ulit ako ng aking asawa. . . Parang walang nangyari na mga kahapon. Pero this delusions needs to stop, dahil sobrang sakit masaktan kapag hindi totoo. And about kagabi, I'm sorry, Hannah. Gusto ko lang talaga siya makapiling ulit."

That hurts even more.

"Don't worry. Hindi kita guguluhin at kukulitin ulit as my wife." Dagdag nito na tumawa pa. Isang malungkot na tawa to be specific. "Kase next week uuwi na din kami eh."

Parang ako yata ang naging malungkot sa ibinunyag nito. I remember na nagbabakasyon lang pala sila. Lahat ng bagay at tao ay hindi tumatagal, yung nararamdaman lang.

"Diya, is it true? Yey! I'm gonna see Nanay 1 and 2 again!" Franci exclaimed pero biglang sumeryoso ang mukha ng mahagip ako ng kaniyang tingin. "Can we take Mommy Hannah home?" Tanong nito sa kaniya.

"Yun ay kung papayag siya."

"No, Franci. I won't come home. Kase nandito ang bahay ko." Agad kong sagot na siyang nagpalungkot sa kaniya.

"I'm gonna miss you then."

"Matagal pa naman ang isang linggo, kaya wag kang magdrama dyan. Mukha ka nang si Rowena."

"I don't care. Nanay Rowena is pretty so,"

"So, what?"

"So I'm still pretty."

"Ang taas naman ng confidence mo sa sarili teh."

"Diya, you're really such a bully. I wonder why Mommy Punky still chose you."

I'm gonna miss their argument like this, and with the little boy also. Pero tulog is life ang isang yun eh, parang ako. But speaking of next week, yes, matagal pa yun, pero mabilis tumakbo ang oras. At hindi natin mahahalata na nandyan na pala. Na sinusundo na tayo. Siguro, tatanggapin ko nalang na they are just passing by. Like a butterfly do to a flower. Mamimiss ko talaga ang pamilya na ito.

"Can I take the three of you, home?" I suddenly asked na siyang nagpatigil ng kanilang pagbabangayan.

"Yes." Sabay nilang sagot kahit na  naguguluhan ang isa.

"May one week stay pa kayo dito so, gusto ko sanang imbitahan  kayo ng Let's go home here on Spain."

"Ha? Ano yun?" Naguguluhang tanong ni Diana sa akin.

"I don't know what is it, Mom, but I'm so excited."

Ako din, Franci.

"It is Let's go Hang On My Experience here on Spain. Marami akong alam na magagandang lugar dito. Lilibutin natin ang buong Barcelona para idagdag sa kwento, dahil malapit nang mawala ang role ko." Paliwanag ko sa kanila. May kahulugan ang bawat salita. At sana malaman niya ang kahulugan na yon. At pumayag.

"Bet." She just said at ngumiti.

Pero may idadagdag pa ako.

"And I can be your wife for a week, Diana. I can be that Franki Russell kung gusto mo. I can pretend--"

"Another bet." Agad nitong sagot na siyang hindi na nagpatuloy sa sasabihin ko.
So yun naman pala. Pero hindi ko maipapangako na this adventure will be the best. But I'm hoping to. Bago kayo umalis.

___________________________________

A/N. Sorry sobrang short. Hahahaha. Inaantok na ako.
Bukas na lang yung mahaba.