The Brainy Rebel

TBR 17

Maxine Valdez

I'm not in the mood to do anything today. I have no idea why. Nakahilata lang ako sa kama ko at pinapakinggan ang mga kanta ni Usher. Kumunot ang noo ko nang tumigil ang music na nagpe-play.

Tiningnan ko ang phone ko at nakita ang pangalan ni Ate Natalie. She's calling.

"Maxine speaking... what's up, Ate Nat?"

[City Park at four. Let's have a picnic! The weather seems nice today, baby girl.]

"Sure, I'll get ready."

[Magaayos na rin ako ng dadalhin nating foods. See you!]

Sabay naming binaba ang call. Maybe this will help me forget about what happened yesterday. Masyado na akong nase-stress sa nangyari samin ni Nate. Hindi ko kasi talaga nagustuhan 'yon.

Binilisan ko ang paglakad papunta sa garahe para makuha ang bike kong matagal ko na ring hindi nagamit. 'Yon ang ginamit ko papunta sa City Park para hindi na ako maglalakd pa.

"Maxine, baby girl!"

Napalingon ako sa tabi ng isang malaking puno at nakita doon si Ate Nat. Lumapit ako sa kanya dala yung bike ko. I'm not using it, hinihila ko lang.

"Naglakad ka Ate from your house?"

"No, silly. Dinala ko yung big bike ko."

Napanganga ako sa narinig. "Big bike?"

"Yeah. Regalo ko para sa sarili ko noon na pinag-awayan pa namin ni Nate. Delikado raw, eh."

Sweet talaga... pero naiinis pa rin ako sa kanya. Hindi lang kasi talaga ako sanay na nasisigawan. Kahit na ano pang rason niya.

Umupo kami dun sa nakalatag na tela at maraming sandwiches ang nandun. Ready na ready talaga si Ate Natalie. Nahihiya tuloy ako.

Nung naubos namin yung mga pagkain, bigla siyang tumayo. "Maxine, maghahanap lang ako ng sushi dun sa mga restaurants, ha? Gutom pa ako, eh."

"Okay. Wait kita rito."

Sumakay siya doon sa big bike na nakaparada sa hindi kalayuan at umalis na.

I tucked my earphones in my ears. No music, just blurred noise. I closed my eyes... relaxing.

"Max." Hindi ko minulat ang mga mata ko dahil alam ko kung sino 'yon. Damn. Plano ba nila ito ni Ate Nat? "Maxine, sorry."

Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy lang ang pagpikit. Bahala siya diyan. Wala akong pakiealam.

Bigla na lang niyang tinaggal ang earphones ko at itinaas sa ere.

"You reptile! Ano bang problema mo?" Inis kong tanong habang inaabot yung gamit kong itinataas niya. "Give me back my plugs!"

Tinitigan niya ako na para bang isang galaw ko lang ay magugunaw ang mundo. Dahil doon, napatigil ako sa pag-abot nung earphones ko.

"Forgive me first."

"No, Nathaniel. Why would I take orders from someone immature enough not knowing stuff about controlling his emotions?"

Dahan-dahan niyang binaba yung phone ko sa blanket. Imbes na kuhanin ko 'yon ay tinitigan ko lang siya.