The Brainy Rebel

TBR 21

Nathaniel Salazar

Tumakbo agad ako sa Nurse Station.

"Miss, ano pong room number ni Maxine Valdez?"

May tiningnan siya sandali sa computer nila. "Ms. Valdez... nine hundred fifty-fourth, Sir."

I simply smiled at her and ran to the elevator.

Hinanap ko yung room niya.

Nine hundred fifty...

Nine hundred fifty-one...

Nine hundred fifty-two...

Nine hundred fifty-three...

Nine hundred fifty-four!

Kumatok muna ako bago pumasok. She was sleeping tightly. Uupo na dapat ako sa sofa na nasa tabi ng kama ni Maxine nung may lalaking lumabas mula sa CR.

"Sino ka? Kidnapper ka ba?" Maangas niyang tanong.

Oh, sino naman 'to?

"Eh ikaw, sino ka?"

Tumayo siya at nilahad ang kamay niya. "Ethan, kaibigan ni Maxine."

Tinanggap ko yun. "Nathaniel, kaibigan din niya."

"Ethan?"

Napatingin kaming parehas kay Maxine. She's already awake.

"Max—" Biglang tumunog ang phone ni Ethan kaya hindi siya nakalapit kay Maxine. "Hello, Jade?... Peter? Why is Jade's phone with you?... No time for your jokes, Peter... Umayos ka nga!... I'll be there."

Tinabi niya agad ang phone niya at tumingin kay Maxine. He ran to her and kissed her on the forehead.

"Xine, sorry. I can't stay anymore. Kailangan kong puntahan si Jade. Sorry, sorry." Tumingin siya sakin na parang may gustong sabihin. "Pare, pakibantayan si Maxine please. H'wag mo munang iwan."

"Makakaasa ka."

Nginitian niya ako ng tipid. Hinatid ko muna siya hanggang pinto bago ako bumalik kay Maxine.

"Max, okay ka lang?"

"Hindi ba sinabi ko na sayo? Mas dadali ang buhay mo kapag wala ako." Hindi ko 'yon pinansin at umupo na lang ako sa monobloc na katabi nung kama niya. Nakita ko ang pagpikit niya ng mariin. "I told you to go away."

"I'll take care of you." Pagmamatigas ko. Kung matigas ang ulo niya, mas makulit ako.

"Nathaniel, umalis ka na." Mahina niyang sabi pero ramdam na ramdam ko ang poot doon.

Hindi ako gumalaw o umimik. Baka kapag hindi ko siya kinausap, hindi na niya ko itaboy.

"Reyna—"