The Brainy Rebel

TBR 29

Maxine Valdez

Naguuli lang ako ngayon sa mall gaya ng nakasanayan ko. If not in Executive Jaunty, dito ang happy place ko. Kung saan ako pwedeng maging masaya at malaya.

Pumasok ako sa isang store nang may makabunggo ako.

"What the?" Galit niyang sigaw sakin.

I raised a brow. How dare she yell at me? "What the what?"

"What the hell! Mag-ingat ka sa susunod! Para ka namang walang mata, eh."

I glared at her. "Excuse me, ikaw ang magiingat sa susunod. Ikaw ang nakabangga at hindi ako. Now if you are 'what the whating' hell, then do not worry. You belong there."

Gustong gusto niya akong sabunutan kaya nginitian ko pa siya. To rise her temper, which works every time on every enemy I bump into.

"Wala ka na ba talagang magawa sa buhay mo at pati ako'y dinadamay mo pa?"

"Look who's talking." I smirked and shook my head sideways. "I lost thousands of sparkling glitters on my body earlier when you hit me. I didn't make you pay for those so don't make me change my mind."

Mabilis akong lumayo sa kanya. Because exposing my talent on being a bitch is a real case. Baka makopya niya ang skills ko. I am not threatened because I know I am the best.

"Baby, let's go on a date?"

Humarap ako doon sa pinanggalingan ng boses at sa oras na 'yon, hindi ko alam kung ano ang iisipin ko. 'Yong galit ko ba sa kanya o 'yong kapal ng mukha niya.

"Shame on you, Brayden."

Lumapit siya sakin kaya kinabahan ako. Where is Nate now that I need him?

"Go out with me. Let's talk about us."

Nagulat ako sa sinabi niya. My goodness! Anong ginagawa niya sa buhay niya? I do not respect his humanity right now but please, I don't want to fully make himself a monster in his own belief. Respetuhin niya pa rin sana ang sarili niya bilang isang taong may nararamdaman.

"Grabe ka. Hindi ka man lang ba nahihiya sa mga pinaggagawa mo noon?"

"Noon, Maxine. Noon. Hawak na kita ngayon, hindi na kita pakakawalan pa."

Hinawakan niya ang kamay ko at bigla na lang akong hinila. Nakarating kami sa parking lot na ginagawa niya 'yon. Kahit naman hindi ko sabihin, sobrang sakit ng grip niya sa braso ko. Feeling ko, mapupunit na 'yong balat ko. Pero hindi 'yon ang punto ngayon! Nakakabastos siya!

"Bitawan mo ang kamay ko. Kausapin mo ako ng maayos."

"Baka makawala ka. Hindi naman kita sasaktan, eh."

What the fuck is he saying. "You already hurt me, don't underestimate yourself. Napakagaling mong manakit."

Sumakay ako sa sasakyan ko at hinayaan siyang magdrive sa kung saan man niya gustong pumunta. Sumunod lang ako gaya ng sinabi ko.

~

Nakarating kami sa isang flat field. Hindi siya umimik at bumaba na lang ng sasakyan niya. Umupo agad siya doon sa field. Bumaba na rin ako at tumayo lang na medyo malayo sa kanya. I left a very wide space. I can't bear being beside him. He's too shitty.