Kaçmak İstemiyorum

Dosya /1\

Yıl 2013

Okul zili çaldığında tüm ortaokul öğrencileri öğretmenin içeriye girmesini bekliyordu, bazıları ayakta gezip başkanı sinir ederken bazıları da kapıda öğretmenin gelmesini haber vermek için dikiliyordu, Rüzgar oturduğu yerde yanındaki ile konuşurken Doğu yanına oturdu.
"Neden bizimle uzun eşşek oynamıyorsun?"
"Doğu! Üstüne oturdun!"
Doğu ayağa kalkıp sandalyeye baktığında altında hiç bir şeyin olmadığını gördü.
"Aptal! Neden beni kandırıyorsun"
"Çekil dedim!"
Doğu sinirle yumruğunu kaldırdığında içeriye öğretmen girdi, son derece öfkeli gözüken öğretmen ayaktaki tüm öğrencileri azarlayıp yerine oturttu.
"Bugün hastalıkları işleyeceğiz, ilk hastalık Şizofreni, kimler hazır?"
..

Çıkış zili çaldığında Rüzgar koşarak annesinin arabasına bindi.
"Bugün ne yaptınız bakalım"
"Matematikte tahtaya kalktım anne! Ve resim dersinde en iyi ben çizdim!"
"Öyle mi bu harika oğlum! Ne çizdin bakalım?"
"Kendimi bak!"
"Araba kullanırken sana bakamam eve gidince göster olur mu"
"Tamam..."

...

Yıl 2015

Mezuniyet partisinde herkes eğleniyor gözüküyordu, Zeynep Rüzgar'ın yanına oturup onun neden dans etmediğini sordu fakat Rüzgar üzgünce ayaklarına baktı.
"O etmememi söyledi"
"Kim? Annen mi?"
"Hayır"
"Kim o zaman?"
"James"
"James mi? O da kim? Benimle dalga mı geçiyorsun?"
"Hayır ciddiyim! Başkaları ile eğlenmemi sevmiyor"
"Hikayelerine sonra devam ederiz olur mu? Şuan eğlenmek istiyorum yaz bitince liseye başlayacağız ve birbirimizi görmeyeceğiz bugünü güzel geçirmek istiyorum"
"İyi eğlenceler Zeynep"
"Sen de katılmalısın"
"Teşekkür ederim düşünürüm"

...

Yıl 2016

"Anne! Basketbol topum nerede! Anne!..."
Rüzgar usulca arkasına döndüğünde kapıdan beri dik dik kendisine bakan annesini gördü.
"Anne? Neden bana bakıyorsun?"
Fakat annesi tek kelime etmiyor sadece bakıyordu bu Rüzgar'ı korkutuyordu yavaşça ona yaklaşırken annesi başını sağa çevirdi, orada topu duruyordu.
Rüzgar topa doğru ilerleyip eline aldı.
"Teşekkür ederim ama neden"
Kapıya yeniden baktığında annesi orada yoktu, koşarak evde annesini aradığında onu yatak odasında uyurken gördü.
Yavaşça ona yaklaşıp yüzüne baktı derin bir uykuda olduğu çok belliydi.

...

Yıl 2017

Rüzgar geçen senenin ardından daha da fazla şey yaşamaya başlamıştı tüm bunları dosyasına yazıyordu kısa süre sonra o dosyayı babası fark edip içine baktı, annesi ile birlikte karar alıp onu psikoloğa götürdüler.

"Rüzgarın durumu iyi görünüyor henüz bir teşhis için çok erken fakat şizofreniden şüpheleniyorum."
Annesi mendil ile gözünden akan yaşı şilip doktora cevap verdi.
"Oğlum hasta değil!"
"Hanımefendi ona hasta demedim"
"O sadece hayal gücü zirvelerde bir çocuk!"
"Hanımefendi..."
"Hayır sus! Siz sadece kendinizi bir şey sanan insanlarsınız! Benim oğlum iyi! Hiç bir şeyi yok!

...

Araba ile evlerine geri dönerken Rüzgar arka koltukta başı eğik bir şekilde otururken annesi ve babası tartışıyordu.
"Oğlumuz hastaymış!"
"Bu saçmalık!"
"Kesinlikle! Ne yapmaya çalışıyor ki ilk görüşte nasıl ona şizofren derler!"
"Aptalca! Daha iyi bir doktora gitmeliyiz!"
"Devlet hastaneleri böyle işte!"
Rüzgar başını kaldırdığında dikiz aynasından, arkalarından kontrolsüzce gelen tırı gördü.
Fakat bağırmak için çok geçti.

...

Yaklaşık bir hafta sonra hastaneden annesi ve babasının cansız bedenleri çıktı Rüzgar ise bu kazadan yarasız kurtulmuştu.
Yetimhaneden gelen görevliler Rüzgarı hazırlarken doktor Gülşah geldi.
"Durun!"
"Siz kimsiniz?"
"Ben doktor Damla, Rüzgar'ın psikoloğu, onu nereye götürüyorsunuz?"
"Annesi ve babası öldü akrabaları da onu almamız için bizi aradı"
"Hiç kimse onu almadı mı?"
"Hayır doktor, izninizle onu götürmemiz gerekiyor"
Doktor gözleri dolu Rüzgar'a baktı,
"Onu her ay kontrole getirmeniz gerekiyor henüz tedavisi bitmedi"
"Bunu yetkiler ile konuşacağız doktor, iyi günler"
Rüzgar yerdeki çantasını alıp son bir kez ailesinin kaldığı hastane odasına baktı ve içinden haykırdı.
"Ölmeme neden izin vermedin James"