Kaçmak İstemiyorum

Ev /5\

Sabah olduğunda hizmetlilerin yüksek sesli konuşmaları ile uyandım,

" Neden hala burada?"

" Bilmiyorum, burada mutsuz görünüyor aslında... gönderseler ya geri"

" Neyse sus uyanıyor gibi"

Uyanıktım, fakat gidene kadar gözlerimi açmamıştım.

Ayağa kalkıp yüzümü yıkadığımda suratımda yastık yüzünden izler oluştuğunu gördüm.

Odamdan çıkıp yemekhaneye doğru ilerlerken yeniden Mert'i gördüm, selam verip yanına doğru ilerlerken benden uzaklaştığını gördüm. üzgün müydüm? hayır. Şaşırmıştım.

Başımı çevirip başka bir masaya doğru ilerlerken peşimden gelen ayak seslerini duydum, özgüvenli bir şekilde arkama döndüğümde peşimden gelen kişinin Mert değil rehber öğretmen olduğunu gördüm.

"Günaydın Rüzgar"

"Günaydın, bir şey mi istemiştiniz?"

"Evet, benimle birlikte gelmeni isteyecektim"

"Neden?"

"Birlikte eski psikoloğuna gideceğiz"

"Teklifiniz için teşekkürler ama ben iyiyim"

O sırada yanımdaki James'i gördüm, kabul etmemi işaret ediyordu.

Yeniden rehbere dönüp, memnuniyetle dedim, bu onu hem mutlu etmişti hem de şaşırtmıştı saçımı okşayıp yoluna devam ettiğinde James'e anlamsız bakışlar attım. Ardından rehberi takip ettim.

...

Arabada kelimenin tam anlamıyla gergindim, yüzümden soğuk ter damlaları akıyordu, sürekli cama tıklayıp duruyordum, araba durduğunda telaşla rehbere baktım.

"geri dönemez miyiz?"

"Endişelenme Rüzgar, eminim doktorun seni gördüğüne sevinecektir"

...

Odaya geçtiğimde doktor bana sırıtarak dakikalarca baktı ben ise gözlerimi sürekli ondan kaçırıyordum.

"Eee görmeyeli nasılsın? büyümüşsün baya"

"Evet biraz uzadım"

"Seni buraya getirebilen güç nedir çok merak ettim doğrusu, uzun zaman oldu anlatacak şeyler dolmuş olmalı"

"Aslına bakarsanız hayır dolmadı buraya gelmek istemedim"

"Neden buradasın peki?"

"James gelmemi istedi"

"Hmmm bu şaşırtıcı, peki bir şey diyor mu?"

"Hayır doktor, buz gibi soğuk bakışlar ile beni korkutuyor"

"Onun istediğini söyledin? Neden sana kızgın olsun ki?"

"Bilmiyorum, son zamanlarda sabırsız ve kararsız üstelik tutarsız da, bir şey için ısrar ederken tersinin olması onu mutlu ediyor"

"Onu gördüğün zamanlar arttı mı? yani... şeyden sonra"

"Ailem öldükten sonra her an yanımda"

"Zayıf anından yararlanıyor olabilir mi?"

"Hayır doktor onu çok yanlış anlıyorsunuz işte bu yüzden gelmemi istemiyor. O beni korumak için burada"

"Buna inanmanı sağlayan ne Rüzgar?"

"Her zaman iyiliğimi istedi"

"Örnek verebilir misin?"

James bana döndü ve kalkmamı söylediğinde korku dolu gözlerle tavana baktım, kafasız iki beden gördüm, biri kadın diğeri çocuğa aitti.

Korkudan sandalyeden düştüm ve çığlık attım, gözlerimi oyup çıkarmak istiyordum.

Doktor yanıma koştu ve beni yerden kaldırmaya çalışıyordu fakat ben çığlıklarımı susturamıyordum.

Doktor da en az benim kadar endişeli gözüküyordu koluma iğne vurup, beni sakinleştirmeyi başarmıştı, doktorun elini sıkıp
acı içinde söylemiyordum,

"Lütfen onu bul"

...

Yeniden arabaya bindiğinizde kendimi daha iyi hissediyordum fakat derin bir uykudan uyanmışım gibi hissediyordum,

"Ne zamandır arabadayız?"

Rehber gülümseyerek arkasına döndü,

"Bir saat oldu"

James yanımda oturup camdan dışarı bakıyordu, onun baktığı yere doğru baktığımda başım dönmeye başladı, sanki başımdaki tüm damarlar patlatacak gibiydi, akışını hissediyordum.
James'in bana baktığını görebiliyordum fakat gözlerim kan kaplamış gibiydi bağırarak arabayı durdurdum ve kendimi arabadan atıp koşmaya başladım, rehberin ve şoförün arkamdan geldiğini duyabiliyordum, aniden karşımda James'in belirmesi ile dengemi kaybedip düştüm, ayağa kalktığımda başımın geçtiğini fark ettim gözlerimi açtığımda ise eski bir evin önünde duruyordum, lüks bir evdi fakat yıpranmış ve fazlasıyla eskiydi, James evin önüne geçti ve bana baktı, rehber yanıma geldiğinde yüzümü tuttu ve bana baktı.

"İyi misin! Rüzgar!"
"Ev... evet... iyiyim"
...