Kaçmak İstemiyorum

Suç üstü /19\

Ağrı ve sızılar eşliğinde uyandım, fakat gözlerimi açmak benim için bir hayli zordu ta ki içerideki duman kokusu beni rahatsız edene kadar, gözlerimi sıkıp açmaya çalıştım, göz gözü göremeyecek kadar duman vardı, üstelik üstümde ağır bir yük var gibi hissediyordum, yorganı çekmek istiyordum fakat elimi bile zor hareket ettiriyordum, gözlerimi daha iyi açıp üstüme baktığımda Beste'yi gördüm. Üstümde uyuya kalmıştı bu şirindi fakat tam göğsüme yatmıştı ve nefes almak bana işkence gibi geliyordu, elimi saçına koydum, gözlerim yeniden kapandı...

Yüksek sesli bir alarm ve bağırışma sesleri ile yeniden gözlerimi açtığımda Beste bir adam ile tartışıyordu, gözlerim bulanık görüyordu bu yüzden ne olduğunu anlamak zordu, fakat beyaz önlüklü biri olduğu belliydi, Beste'yi kovuyordu. Neredeydim ki ben? Uykuya yenik düşüyordum.

James'in sesi kulaklarımdaydı fakat gözlerim annem ve babamı görüyordu, babam koltukta otururken annem ağlıyordu. Arkasında kendimi görüyordum onu itip kakıyordum, neden böyle yapıyordum?

Annem yere düştüğü anda toza döndü, babam ise tüm bunları koltukta seyrediyordu daha sonra o da koltuk ile birlikte toza dönüştü, ben ise onların tozları ile oyun oynuyordum gülüyordum, mutluydum.

Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım, elimde serum vardı ve belim çok ağrıyordu, başımı kaldırarak çevreme baktığımda koltukta uyuyan Dolunay'ı gördüm.

"Hey... Dolunay." dediğimde gözlerini yavaşça açıp bana baktı.

"Efendim?"

"Beste nerede?"

"Doktor onu odadan kovdu."

"Neden?"

"Üstüne yatıp serumunu çıkartmıştı ve odayı sigara dumanı ile kaplamıştı."

"Anlıyorum..."

"Anlamana sevindim."

Başımı ona çevirerek şaşkınca sordum,

"Ne ima ediyorsun?"

"Ne anlamak istiyorsan."

Yatakta doğrularak başımı seruma diktim,

"Sence hata mı?"

"Ne hata mı?"

"O hata mı?"

"Bilmiyorum senin kararın."

"Sigaran var mı?"

"Kullanmıyorum ben."

"Beste'nin arkadaşısın ve kullanmıyor musun? Büyük yetenek olmalı, ben onunla bir iki gündür birlikteyim ve ciğerlerimi duman ile doldurdu."

"Beste ile arkadaş olabiliriz ama çok da yakın değiliz ve kendine hakim olabilirdin bu biraz senin hatan."

Oflayarak çevreme bakındım,

"Sanırım... annemden sonra ilk defa bir kadının beni sevmesi ve sahip çıkması hoşuma gitmişti."

Alaycı bir şekilde bana baktı,

"Bu sahiplik mi gerçekten?"

"Bilmiyorum, bu hislere çok uzağım..."

Yatağa yeniden yattım ve ona arkamı döndüm,

"Ve uzak da kalmaya devam edeceğim gibi."

"Niye birliktesin o zaman onunla?"

"Bilmiyorum sanırım bir süreliğine mutlu olmuştum, aynı kaderi paylaştığımız için beni anlayacağını düşündüm."