Kaçmak İstemiyorum

Kız /6\

Yurda geri döndüğümde olacakları düşünecek kadar zamanım yoktu, James her zamankinden daha fazla benimle konuşuyordu. Ne dediğini anlamak artık kolay olmuyordu, odama Mert girdiğinde ayağa kalkıp yanına koştum,

"Beni gördüğünde bu kadar sevineceğini bilmiyordum, Rüzgar"

"Başka bir ses duymak beni mutlu etti, dün neden beni görmezden geldin?"

"Evet aslında bu yüzden geldim, özür dilerim"

"Sorun değil sadece şaşırdım, sebebi neydi?"

Başını hafiften aşağı indirerek düşündü ve karnını tuttu,

"Karnım ağrıyordu"

"Öyle mi? sorun ne? grip misin?"

"Hayır... bir çok insan bunun kelebekler yüzünden olduğunu söyler"

Biraz düşündüm ve gülümsedim,

"Demek kelebeklere alerjin var"

Şaşırmış gözüküyordu ellerini salladı ve kekelemeye başladı

"Ne? hayır... öyle değil... ah... boş ver.... doktor ile nasıl geçti?"

"Delirdi diyebilirim, istediği bir şey var"

"Ne istediğini biliyor musun?"

"Tam olarak değil, dün beni bir eve götürdü ve tam karşısında durdu bana bakışlarını görmen gerekiyordu, çok hevesli bir yandan da hüzünlüydü"

"Ev mi? hangi ev?"

"Nasıl tarif ederim bilemiyorum ama lüks bir evdi tıpkı zengin cübbelerin oturabileceği bir şekildeydi"

"Yıkık mıydı?"

"Evet fazlasıyla eskimiş görünüyordu, biliyor musun?"

"Aslında hakkında bir iki şey biliyorum orada yaşlı kaçık bir adam ve hizmetlileri yaşarmış daha sonra sarı saçlı bir çocuk gelmiş ve hepsini öldürmüş"

"Ne! sen ciddi misin Mert!"

"Yani... bunlar sadece benim duyduklarım, hakikati bilemem yıllar önce olan bir şey"

"Peki James'in o ev ile bağı ne?"

"Eskiden orada yaşamış olabilir mi?"

"Sanıyorum o bir hayalet değil, insan değildi"

"Emin misin? Rüzgar nereden biliyorsun?"

"O benim arkadaşım, bana söylerdi"

"O sana ne söylüyor?"

"Son zamanlarda sadece bir kızdan bahsediyor"

"Kız mı? adı ne?"

"Bilmiyorum... sadece bahsediyor ayrıntı vermiyor, ne zaman konusunu açsa delirmeye ve kolu kanamaya başlıyor"

"Bu konuyu araştırmak istiyor musun Rüzgar?"

"Evet ama nasıl?"

"Dışarıda olan ve beni sürekli ziyaret eden arkadaşlarım var, onlardan evi araştırmalarını isteyebilirim"

Bu beni çok mutlu etmişti, sevinçten dilim tutulmuştu artık kafamdaki şiddetle artan sesler son bulacaktı.

Mert gülümseyen bir surat ile beni izlerken aklıma bir soru takılmıştı.

"Peki bunu neden yapıyorsun?"

"Sana yardım etmek istiyorum, mutlu olduğunu görmek hoşuma gidiyor"

Almak istediğim cevap bu değildi, merak ediyorum, ilgimi çekiyor gibi cümleler kurmasını umut ediyordum.

Gülümsedim ve ne zaman arkadaşlarına söyleyeceğini sordum, yarın sabah burada olacaklarını söyledi.

Yarın sabahı dört gözle bekliyordum...