ADI MUCİZE OLSUN

~19.Bölüm~

"Selamün aleyküm gönlümün sevdayla mütekabil, muhabbet beslediği tek ve özel insan...

Bugün kitap okurken karşıma çok güzel bir hikaye çıktı. Okurken gözyaşlarımı tutamadım ve aklıma sen geldin. O yüzden hikayenin beğendiğim kısmını buraya yazmak istedim.

'Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Kur'an-ı Kerim'i okurken Peygamber Efendimiz (SAV)'in ismi geçince hemen o mübarek ismi sevgiyle, saygıyla öpmeli. Çok nimete kavuşulur.

Musa aleyhisselam zamanında hiç kimsenin sevmediği, günahkâr bir kimse vardı. Bu öldü. Bu da adam mı diye çöplüğe attılar. Allah-u Teâlâ Musa aleyhisselama emretti; benim falanca çöplükte bir evliya kulum var, onu oradan çıkar, temizle, namazını kıl ve defnet.

Musa aleyhisselam adamı çöplükten çıkardı, güzelce yıkadı, kefenledi, namazını kıldı. Bu arada ahali şaşırdı, Allah'ın Rasulü bunların çöpe attığı adamı temizliyor, kefenliyor, namazını kılıyor.

Definden sonra Musa aleyhisselam adamın evine geldi;

- Ey hatun, bu adam ne yaptı, hangi hayırlı ameli yaptı?

Kadın dedi ki:

- Ya Rasûlullah, bu hiç kimsenin sevmediği, herkesin kendinden kaçtığı biri. Bunun iyi bir ameli yoktu.

- İyi düşün, bunun hayırlı bir ameli, iyi bir işi var.

Kadın yine;

- Hiç bir iyiliği yoktu, hep günah işlerdi dedi.

Üçüncü defa sordu:

- Bunun mutlaka bir şeyi var ki, Allah-u Teâlâ bana bunu defnetmemi söyledi.

Kadın dedi ki:

- Bir gün Tevrat okuyordu, okurken Muhammed aleyhisselamın Ahmed ismi geçti. Bu ne güzel isim dedi, tekrar okudu, yine bu ne güzel isim dedi. Sonra ya Rabbi, ismi böyle güzel olanın kim bilir kendisi ne kadar güzeldir? Ben ona aşık oldum, dedi ve ismini öptü.

Musa aleyhisselam da:

-Tamam anlaşıldı buyurdu.

Böyle bir Peygambere ümmet olmak en büyük nimettir.

Bir kimse inanarak Muhammed aleyhisselamı bir defa görse, yandan hatta arkadan görse, eğer âmâ ise bir kere sesini işitse, bütün ilimler (fen ve din bilgileri ve bütün yükseklikler) ona verilir. Bu, boyaya batırılan kumaşın boyayı emmesi gibidir. Bütün üstünlükler ve ilimler böyle ona geçer. Bu yüzden Eshab-ı kiramın hepsi müctehiddi. Onların derecesine hiç kimse ulaşamaz, bu üstünlük onlara mahsustur.

Sevgi itaattir. Tam seven, tam uyar.

Bu dünya öyle de geçer böyle de geçer, son durak bizi bekler.

Çalışmak ibadettir. Çalışan Allah'ın dostudur. Boş durmamalı. O'nun dostu olmak, rızasını kazanmak için boş durmamalı.

Bir gün, Peygamber Efendimiz (SAV) bir yerden geçerken boş duran birine selam vermedi. Dönünce aynı adama selam verdi. Eshab-ı kiram:

-Geçerken selam vermediniz, dönünce niye selam verdiniz? diye hikmetini sordular.

Buyurdu ki: