أنتَِ نوري

الفصل السادس

كانت واقفه مدياله ضهرها ومش بتتكلم قررت إنها تكمل طريقها بس وقفها صوته للمره التانيه...

سيف بعصبيه وهو بيقرب منها:"بقولك كنتى فين؟"

مسكها من دراعها وخلاها تبصله...

رقيه بضيق:"أظن إن ده مايخصكش."

بعدت دراعها عنه....

سيف:"لا يخصنى ، إنتى هنا فى شغل مش قاعده تتسرمحى مع إللى رايح وإللى جاى."

كانت لسه هتتكلم مسكها من دراعها جامد وسحبها وراه على مكتبه...

رقيه بضيق:"سيبنى."

مردش عليها ودخلوا المكتب...زقها بعيد..مسكت دراعها مكان إيده إللى وجعتها...

سيف:"إتفضلى فهمينى كنتى بتعملى إيه مع مروان؟"

رقيه:"أظن إنى قولتلك إن ده شئ مايخصكش."

سيف بصوت جهورى:"وأنا قولتلك إنه يخصنى."

قررت إنها تسكت ومتردش عليه....

سيف بعصبيه:"ساكته ليه؟ ردى عليا."

رقيه بإستفسارمع ضيق وهى بتبص فى عيونه:"أرد أقولك إيه؟ هاه؟ رد عليا ، أقولك إيه؟"

سيف:"كنتى فين مع مروان؟"

كانت لسه هترد .....

سيف وهو بيكمل:"روحتى معاه الفيلا بتاعته صح؟!!"

بصتله بصدمه ولسه هترفع إيدها....

سيف بصوت مخيف وهو بيمسكها إيدها:"إياكى يا رقيه ، إياكى."

وفجأه شاف هايدى قدامه...كانت لسه هتتكلم قطع كلامها قبلته إللى كلها شوق ليها...لسه هتمد إيدها التانيه عشان تبعده ، مسكها بإيده التانيه وكتف إيدها الإتنين ورا ضهرها بإيد وقربها منها جامد بإيده التانيه وهو بيبوسها...حاولت تبعد عنه بأى طريقه بس هو كان قوى عنها وفجأه بعد عنها وهو بينهج لقى رقيه هى إللى قدامه وبتعيط بقهره ، مكنش مستوعب إللى هو عمله ده....

سيف بعدم إستيعاب مع صدمه:"ر...رقيه ، أنا ...أنا آس.."

قطع كلامه صفعه قويه منها.... خرجت بسرعه وطلعت على أوضتها وقفلت الباب وراها بالمفتاح وبدأت تعيط بقهره من إللى حصل وفى نفس الوقت بتجهز شنطتها عشان تمشى...لقت موبايلها بيرن ، مسكته وإستغربت إنه باباها قررت إنها ترد...

رقيه بصوت متحشرج من البكاء:"إزيك يابابا؟"

سمير:"إزيك يابنتى ، طمنينى عليكى وصوتك ماله؟"

حاولت تتحكم فى نفسها عشان ماتفتحش فى العياط ...

رقيه:"أنا كويسه ياحبيبى ، أنا بس زورى واجعنى."

سمير:"ألف سلامه عليكى ياحبيبتى."

رقيه:"الله يسلمك."

سمير:"رقيه."