أنتَِ نوري

الفصل الرابع والعشرون

كانت واقفه مصدومه من إللى هى بتسمعه ولوهله خافت على مروان من إللى سيف ممكن يعمله.....

مروان:"إنت بتشتمنى ليه دلوقتى نفسى أف......"

سيف بعصبيه وهو بيلكمه:"إنت إزاى تقول كده؟ إزاى أصلا تبص عليها؟ مش أنا قولتلك رقيه بالذات تبعد عنها؟"

مروان بعصبيه:"إنت غبى كده ليه؟ هو أنا بقولك هاخدها عندى فى الفيلا و........."

قطع كلامه لكمه تانيه قويه من سيف........

سيف بصوت جهورى:"وأنا مش هسمحلك تنطق الكلمه دى تانى."

رقيه وهى بتجرى عليهم وبتتدخل...

رقيه:"إهدى ياسيف ، مالهوش لازمه ال........"

سيف بعصبيه وهو بيقاطعها:"مالهوش لازمه!!! نعم!!!."

مروان بتوضيح مع تعب من لكمات سيف:"يابنى أنا عايز أتقدم لرقيه صدقنى مش بتسلى بيها."

رقيه بصتله بصدمه....

سيف بعصبيه مفرطه:"تتقدملها إزاى هاه؟ قول هتتقدملها إزاى؟"

مروان:"هطلبها منك ، وبعدها نتعرف على اهلها."

سيف وهو مش قادر يمسك نفسه من الضحك:"ههههههههههههههههههههههههههههههههه ، لا والله."

مروان:"فى إيه ياسيف؟ مالك إتعصبت عليا كده ليه؟"

سيف بص لرقيه إللى واقفه مصدومه ومحرجه جدا...قطع لحظتها صوته...

سيف بإستفسار مع نبرة غضب:"وإنتى رأيك إيه يا هانم؟"

كانت لسه هتتكلم قطع كلامها صوته...

سيف:"معنديش بنات للجواز."

مروان بضيق:"إنت مش باباها عشان تقرر مكانها ، هى ليها الحق فى إنها تتكلم وتختار."

سيف بغضب وهو بيمسكه من قميصه:"أهو فى الموضوع ده بالذات هى ماينفعش ترد عليك لإن أنا إللى هرد عليك."

إداله بالروصيه فى دماغه ولسه هيلكمه وقفه إيدها إللى مسكت إيده...

رقيه بدموع مع رجاء:"عشان خاطرى ياسيف سيبه ، إعذره هو مايعرفش إللى بينا."

سيف بعصبيه:"وحتى لو مايعرفش ، أنا مليون مره قايله يبعد عن طريقك ، أنا مش فاهم كلامى ليه مابيتس......."

قطع كلامه لكمه قويه من مروان....رقيه شهقت...

مروان بعصبيه:"مادام كنت حاطط عينك عليها من الأول ليه ماقولتليش؟"

سيف بعصبيه:"وإنت مالك؟ أقولك ولا ما أقولكش أنا حر يا أخى ، دى حياتى وأنا حر فيها."

رقيه لمروان بدموع وهى بتتدخل:"أنا آسفه على إللى حصل ده ، أنا آسفه مكنش قصدى إن يحصل مشاكل بينكم بسببى."