Karanlıkta Açan Çiçek (#Tamamlandı)

PANTER DÜŞTÜ

Sinirle odama gittim. Camın önümüzde kollarımı kavuşturup dışarı izlerken içeri biri girdi. Ben ışıkları yakmamıştım, o da yakmadı. Camdan yansıyan silüet Aysel Anneye aitti.

— Kızım otur şuraya biraz konuşalım, dedi camın önündeki tekli koltuğu işaret ederek. Oturdum. Sehpaya oturdu yüzüme baktı.

— Kara Kadir'e kafa tutacak kadar cesursun da onu kaybedecek cesaretin var mı bakalım?, diye sordu dışardan yansıyan ışıkta gözleri aynı Kadir'in gözleri gibi okyanuslara benziyordu.

— Aysel Anne ben en çok neden korktuğumu bilmiyorum, dedim açık yüreklilikle.

— Nasıl yani?, diye sordu kaşlarını hafifçe çatarak.

— Onunla olmaktan mı? Onu birine kaptırmaktan mı? Yoksa kör bir kurşuna kurban gitmesinden mi? Aysel Anne ben onu çok seviyorum ama korkularım çok. Kendime bile itiraf edemediğim korkularım var. Bak ben neredeyse on senedir yalnızım. Babam vardı evet ama babam yoktu. Özellikle son üç senedir kendini bilmeden yatıyordu. Bir taraftan okudum, bir taraftan çalıştım. Kimseye hesap vermedim zaten hesap verilecek bir hayatımda olmadı. Evden işe işten eve.
Şimdi Kara Kadir'in sevgilisi olmak...

— Peki kızım madem bu kadar korkuyordun neden teklifini kabul ettin, diye sordu. Sesi biraz öncekine göre sert çıkıyordu.

— Anne Kadir'i benden daha iyi tanıyorsun. İstediğini almaya alışmış bir adam hayırı kabul eder miydi sence. Hadi etti diyelim beni başka bir erkeğe yar eder mi sence? Etmez anne. O beni sevdiğini anladığı anda ben zaten Kara Kadir'e ait olmuşum. Kabul etmem veya etmem önemli değildi, dedim acı bir sesle.

— Peki kızım bu kavgalarınız ne olacak? Sen ona dikleniyorsun, o sana bağırıyor. Nereye kadar sürecek bu anlamsız didişmeniz. Bak Çiçek kızım ben Asım'a senin bu yaptığının üçte birini yapsam kendimi aşağıda bodrumda bulurdum, dedi. Tek kaşımı kaldırdım yüzüne baktım. "Yemedim ama devam et" dercesine. O da;

— Yani tamam ben de Asım'a yaptım ama kızım sizinki bizden de fazla. Böyle giderse sizin sonunuz olmaz kızım, dedi sesi bu sefer endişeli geliyordu.

— Bak anne inan kendime hakim olamıyorum. Normalde yani annemi kaybetmeden önce sessiz sakin, kendi halinde bir kızdım. Ama annem ölünce babam da yavaş yavaş ellerimden kayınca hayatta tek kaldım. Evin hem annesi oldum, hem babası oldum, hem ablası hem abisi hem de kardeşi oldum. Aç yattım. Sabahlara kadar yalnız başıma babamı camlarda endişeyle beklerken sızdım. Önceleri çok korktum sonra alıştım. Yalnızlığa kafa tutmayı öğrendim. Bunu öğrenirken de biraz dikenlerim çıktı. Törpülemedim o dikenleri aksine büyüttüm. Beni her türlü tehlikeye karşı o dikenler koruyordu çünkü. Anneme söz verdiğim gibi dans okulumu bitirdim. Hocamla konuştum benden para almadı. Karşılığında akşamları okulun temizliğini yaptım. Üniversitede güzel sanatlara gidecektim normalinde annem yaşasaydı. İşte onu yapamadım. Lisede muhasebe bölümündeydim ancak onun iki yıllık yükseğini okuyabildim. O sırada ünlü firmalardan birine soktu beni Enver stajyer olarak. Okul bitince tekrar gittim, işe aldılar ama torpili benden daha güçlü biri geldi beni işten çıkarttılar. İş bulamadım. Fast food restoranda kasiyerlik yaptım. Sonra oradaki kızlardan biri Kadir'i dolandıran adamı tanıyormuş. Çok değil yirmi dolar fazla veriyor diye onun yanında işe başladım. Günlük yemek param çıkar diye. Şimdi bunca zorlukla, yoklukla yoğurulmuş bana varlıkta yokluk vaadediyor Kara Kadir. Aşk var, para var ama asla özgür olamayacağım. Ben aç yattım ama özgür uyudum Aysel Anne. Kuş gibi bir kafeste yaşamak da beni korkutuyor. Kadir emir vermeye alışmış. Onu giyme bunu giyme. Onu yapma bunu yapma dayanabilecek miyim? Ben hesap vermeden yaşarken şimdi üstüne emir alarak yaşamayı öğreneceğim. Zor geliyor Aysel Anne beni geriyor. Gerdikçe dikenlerim daha çok çıkıyor, sivriliyor.
Sevmek, aşk her şeyin çözümü olmuyor bazen. Bırakıp kaçsam geride babam var. Üstelik adam iyileşmeye başladı biliyor musun? Yavaş yavaş oturmaya kendi başına yemek yemeye başladı. Gündüz tekerlekli sandalyeyle gezdiriyorlarmış. Tamam hala konuşmuyor ama olsun artık bir umudum var babam hayata dönecek. Ben gidersem babanı kapının önüne koyar yani Aysel Anne senin anlayacağın kapana kısılmış aslan gibiyim.
Hem kalben hem de ruhen. Önce kaçırdı bedenimi tutsak etti sonra aşık etti kendine kalbimi tutsak etti, şimdi de benden hayatımı istiyor, teslim olamıyorum Aysel Anne, dedim ağlayarak.