Зунаас хоцорч намраар нүцгэлэгдсэн модод цасан цагаан тал дунд хорь эсвэл гучин жилийн өмнөх хуучирсан гэрэл зураг шиг харагдана. Галт тэрэгний нэгэн хэмнэлтэй аялгуу тэднийг бүүвэйлж, хамаг хувцасаа бүгдийг нь тайчаад хаячихсан ч дотроосоо шатацгааж байв. - Би чамд үлгэр яриад өгөх үү? - Үгүй ээ, энэ чимээ намайг бүүвэйлж байна. Та сонсооч дээ... Гээд л тэдний хооронд өрнөдөг жижигхэн яриануудын нэг нь дууслаа. Псс! хэмээн пиво онгойх чимээ дуугарч, араас нь гүд, гүд хийн залгилах сонсогдлоо. Нэг амьсгаагаар нэг лааз пивоны амийг хөнөөж орхиод түүний хажуугаар хэвтэв. Нэг хүнд л зориулсан купений жижигхэн орон дээр шахалдаж хэвтээд зүүн гараараа тэрний дулаахан, хэнд ч хөхүүлж үзээгүй, бяцхан товгортой хөхийг нь эмрэнэ. Өглөө угаасан үснийх нь үнэрээр уушгаа дүүргээд, эргэж гадагшлуулахад цээжинд нь охины хэсэгхээн "хэсэг" үлдэж хоцрох нь мэдрэгдэж хөхнөөс нь тэвэрч асан гараа аажмаар хэвлийн зүг доошлууллаа....- Цэл хүйтэн ус байна уу? - Байхгүй... Зуны бөгчим халууныг сануулсан бүлээн агаартай хамт үнсэх, залуугийн хуруу охины дотогшоо ороод гарах, ахиад орж гарах, тэврэлдэх, "Заавал өмд тайлах албайгүй шд" гэх ердөө сарын дараа л хорь хүрэх арван зургаатай охины хоолойгоор өрөө улам бөгчим болно. Галт тэрэг хүрэх газар руугаа нэгэн хэмнэлээр давшилгаж, үе үехэн янз бүрийн сонин содон нэртэй өртөөнүүд дээр зогсоно. Тэдний зарим нь ердөө тоогоор л дугаарлагдчихсан бол зарим нь "Айзам" , "Баян" , "Жаргал" гэх зэрэг хаягтай. Өчигдрөөс үлдсэн гучин жилийн өмнөх ретро хөгжимийн аялгуу сонсогдож эхлэв. Өрөөн дөө ирээд унтахаар хэвттэл үүр цайх хүртэл олдоогүй чипсний тухай санажээ. Нээрэн... Тэд бүжиглэхээр гарсан. Яг долоон пивоны дараа шүү дээ. Олон, олон эрээн мяраан элдэв өнгөтэй бус яг л нэг жигд ширээний бүтээлгээр хийгдсэн даавуун палажтай, зөвхөн хуучны зураг дээр л гардаг хүмүүсийн дунд Модерн талкин, Бони М сонсож, үсээ савчиж байгаад иртэл чипс алга болчихсон байсан... Бүүр ороо өргөж үзсэн ч гарч ирээгүй. Учир нь тэд гучин жилийн өмнөх рүү гулгаад уначихсан байж шүү дээ... Тэр чипс олдохгүй байх нь аргагүй! Тэр чинь 2019 онд байсан юм чинь... Гээд түүний чихэнд шивнэв... (Тэндээ үлдчих юмсан хэмээн харамсав...)- Одоо удах уу? Ам цангаад байна...- Удахгүй ээ...Ахиад л нэг бяцхан яриа өндөрлөв. Тав эсвэл тэрнээс их пивоны амийг хороохоос нааш тэдний хооронд холбоо үүсдэггүй юм. Зүгээр л тэдгээр пивонуудыг өмнөө өрцгөөгөөд хоёр талаас нь уралдаж уугаад уруул дээрээ уулзацгаана гэж төсөөлөвч ихэнх дээ бүжиг эсвэл ханан дээр уруулын будгаар зурсан ямар нэгэн гарын хээ, гурван давхраас шидсэн пивоны лааз, цаасны хутга гэх мэт дээр дуусчихдаг. Залуугийн хуруу бас уруул нь түүний арьсаар эргэлдэж, "Та юу мэдэрч байна" гэх хүнд амьсгаатай янаг хоолой дуугараад дуусахад купений хаалга гаднаас огцом онгойж орхих нь тэр. Дүрэмт хувцас өмссөн дунд эргэм насны провитник эмэгтэй ус барьчихсан, "Ус ууцгаах уу?" гээд зогсож байлаа. Өөрийнх нь охиноос ч жаахан байж мэдэх хоёр хөхөө ил гаргасан бяцхан охины өмнөөс тэр юу ч болсон шинжгүй ширтээд, "Уухгүй ээ" гэх хаанаас ч юм хэлсэн хариулттай хамт бушуухан хаалгыг хааж, цоожилж болдог тухай сануулаад цааш алхах нь сонсогдов. Тэд өмнөөсөө инээлдэн ширтэлцэж, лаг хийтэл орон дээр унацгаалаа. Ширээний хоёр талаас ширтэлцэн инээлдэцгээв. Ичицгээв. Ахиад инээцгээв. Тэр түүний нүдийг тогтож хараад "живчихэж болмоор юм" гэж бодлоо... Жихчихмээр... Үнэрт нь ч... Нүдэнд нь ч... Хоолойнд нь ч... Чөтгөрийн хоолой... - Ус уух уу? - Тэгье. - Би аваад ирье гээд охин ширээний бүтээлэг шиг плажаар нүцгэн биеэ халхлаад гарлаа...Галт тэрэг нэгэн хэмнэлээр тэднийг үргэлжлүүлэн бүүвэйлж, үе үехэн өнөөх л янз бүрийн нэртэй өртөөнүүдийн нэгэн дээр зогсох нь дуулдана...
