I'm not into love

Chapter 7 Love and Rejection(Sensory Poem)

Literature Class.

Naalala ko yung sinabi ni Yannie kanina...na magaling si Keith sa poems,that can't possibly be true right?please tell me that he sucks.Di ko alam ang nangyayari sakin ngayon..

more like ayaw mong aminin...

argh!naman!ano ba toh pasmado na din ako?!tsk!Nice one Driana!Tsk!

"Are you nervous now babe?"tanong ni Keith.Am I?

"Why should I be?"tinaasan ko siya ng kilay at nagsmirk siya and then pumunta sa harapan.Siya na kasi ang magrerecite.

"You'll see" pahabol niya

"LOVE" he started.Tsk bat ganyan ung topic niya?nang aasar ba siya?Tiningan niya ko for a second at nagtama ang mata namin.Hindi ko alam ang nangyari pero bigla na lang something skipped a beat inside of me.Parang nafreeze ako at napatulala na lang sa kanya even though kanina pa siya umiwas ng tingin at sa kasalukuyan ay nagreecite na.Anong nangyayari sakin?

"Love is crimson red,so pure that it blinded us
It sounds like our syncronized heartbeats beating as one
It smells like our scents that filled the air
It tastes like sugar with spice and everything nice
It looks like a paradise for a story of an us
And it feels like a whole new life of me with my girl which is you" naghiyawan silang lahat,some asking who's the lucky girl,some girls are assuming na sila un,some boys are mad because of the attention he gets from girls sari-sari ang reactions nilang lahat habang ako wala.ewan.di ko alam.Parang lahat nags-slow motion habang ako naman ay stuck parin parang may kung anong yelo ang nakapalibot sa katawan ko sa hindi ako makagalaw.Ang tanging naririnig ko lang ay ang tunog na

*dug.dug.dug.dug*

Yung tunog na yun nanamn.Ang lakas lakas parang drums,mas naririnig ko pa nga ang tunog na yun kesa sa mga ingay sa paligid ko.Pero hindi ko alam kung saan nanggagaling un at ang higit sa lahat nagtataka ako...ano ba un?.Bigla din akong hindi makapagsalita.Mali pag sinabi kong voiceless ako ...I can't find the exact words pero I think I'm speechless.Hindi ko alam kung anong sasabihin ko...o kung meron nga ba akong ibig sabihin.I don't know what exactly is happening.Hindi ko din napansin na pinipigilan ko pala ang hininga ko hanggang sa bigla na lang nagsalita si maam.

"Very good Mr.Valdez,a perfect score for you!"natauhan ako sa sinabi ni maam..no!shoot no!arghhh naku naman!Hindi na nga ako preoccupied sa kawalan pero ngayon naman eh natatauhan ako ng realidad.Perfect score.He freaking got a perfect score!He then looked at me at nagwink siya isama mo na ang mischevious grin niya.I didn't let him see na naaapektuhan ako sa nakuha niyang marka.I held my chin up at tinaas ko ang kilay ko sa kanya tumawa naman siya but I just rolled my eyes at pumunta sa harapan.It's my turn.

Keith's POV

Bago ako pumunta sa harapan ay tinanong ko siya

"Are you nervous now babe?" ewan ko pero parang nagflinch siya ng onti.posible bang I caught her off guard?Mali ka nanaman Keith ,tsk.Bigla niya kasi akong tinaas ng kilay at sinabing

"Why should I be?"Hmm fiesty as always,that's what I like about her.I smirked.Sabi niya yan eh...wala ng bawian ahahaha!Panalo ko na toh .booya!di naman sa nagmamayabang ah pero parang ganun narin wahahahahaha!

"You'll see"pahabol ko sa kanya.

Habang sinasabi ko yung title ng poem ko tumingin ako sa kanya.But I don't know...parang I was attracted to her eyes,somehow I felt like there's this magnetic field revolving somewhere in our eyes.I tried my best para makaiwas ako ng tingin,I didn't like how it felt right. Nirecite ko na ang poem ko.Alam ko na yung topic ko ay common pero kahit common siniguro ko naman na yung words na ginamit ko ay malalim so that it will turn out right.Love ang topic ko dahil una sa lahat gusto kong asarin si Heart, haha!pangalawa un din kasi ang topic na magugustuhan ng lahat pwera na nga lang sa kanya.Pag love kasi ang pinagusapan ay aba favorite subject yan ng lahat  at nakakakuha yan ng malaking atensiyon sa lahat ng tao.Yan ang emosiyon na makakaabot talaga sa puso ng mga tao kaya yan ang napili ko kasi sure na sure ako na pag yan ang ginamit ko ay mapupunta sa poem ko ang lahat ng atensiyon nila.Onti lang ang mga tao na walang paki sa love o kaya naman nababaduyan pero majority parin ng buong daigdig ay sinisigaw ang salitang "Pag-ibig".Pero kung ako ang tatanungin di ko narin talaga alam kung maniniwala pa talaga ako sa love na panghabangbuhay.Long story mga brad mas maganda sigurong wag niyo ng alamin atsaka wag niyo ng intindihin naka asenso na naman ako.Moved on na toh mga brad.Ata?Sigh.Let's just say na kaya din nabaling ang atensiyon ko kay Heart dahil sa hindi siya naniniwala sa pag-ibig.Bigla lang akong nacurious kung ano naman ang nangyari sa buhay niya at parang kinasusuklaman niya ang pag-ibig.Kung ako na hindi na alam kung maniniwala pa sa pag-ibig o hindi dahil sa nangyari sa past ko ano pa kaya sa kanya na hindi na talaga naniniwala?ano kayang nangyari na naghudyot sa kanya na tuluyang wag maniwala?Binalik ko naman uli yung atensiyon ko sa harap kung saan siya nakatayo para magrecite.

"REJECTION"shit.

"Rejection is pitch black
It sounds like a bullet that just hit a fragile glass
It smells like plenty of burning charcoals
It tastes like a million bitter gourd
It looks like a really lonely funeral
And it feels like a stab in the heart"

...

Pinilit kong kalimutan ang poem niya at bumaling na lang sa ibang bagay na pwedeng magtanggal ng atensiyon ko sa poem.Tinignan ko si Heart na pabalik sa upuan sa tabi ko.It's weird...she's not herself again.Napapansin ko na everytime na magrerecite siya ay nagiiba ang mukha niya.oyy di literally ha!yung para bang....wala siya sa katinuan at may sarili siyang mundo.It made me want to know what happened,what she really feels,It made me want to know the real her.Yung totoong siya na malayang naeexpress yung emotions niya,yung siya na hindi ito tinatago sa mundo at kinikimkim lang sa sarili niya.I don't know but it feels like I wanted to protect her,feeling ko napakafragile niya na anytime...anytime pwede siyang mabasag.I feel like she needs someone to be by herside to prevent her from breaking apart.Umupo siya sa tabi ko.

"Nice one Ms.Lopez 98% some of the words you used is just common but its good"nagsalita na si ma'am pero parang wala parin sa katinuan si Heart

"Heart"di siya umimik

"Huy,heart!"bigla siyang nagulat

"Huh?What?"*sigh*.Whatever her problem is..I wanted to fix it.

"About sa bet..umm...do you like to call it off?Okay lang naman"She suddenly shook her head in a slightly violent way

"No,no,no" and then she looked at me and smiled at kahit di ko pa siya masyadong kilala I can feel na it was a very sincere smile at hindi niya un pinapakita ng basta basta kahit kanino kaya I'm honored to see that sincere smile of hers.

"Tuloy parin.Ang kasunduan ay kasunduan" un na un eh sincere na siya nun eh kaso dinagdagan niya ng..

"Besides I'm not weak.Kayang kaya ko toh,ako pa!And I never back out from anything" hahah the proud Heart is back.And that proud and fiesty personality will always be a part of Heart at kung wala un Heart will never be Heart.I smiled.

Driana's POV

He gave me an opportunity to call of kung ano man ang napagusapan namin but I declined.I'm a woman of my words and I have my dignity.I also wanted to be fair with him.He played fair and square and so should I.